Geceleri izlerdim gölgemi,
Öylece bakardım boş boş,
Bazende konuşmaya çalışırdım,
Duvarlardan yankılanırdı sesim,
Delirdiğimi hisseder susardım,
Suskunluğuma düşman olup,
Sessizliğimi boğmak isterdim,
Yapamıyacağımı anlayınca kaçan cesaretimi kovalardım,
Düşmekden degil, düşünce kalkamamaktan korkardım,
Hayattan değil, çevirdiği oyunlardan korkardım,
İnsanlardan değil, sinsiliklerinden korkardım,
Sevmekten değil, sevilmemekten korkardım,
Yalnızlığım mırıldanıp durduğum şarkılar gibiydi,
Ne zaman unutmaya kalksam, hatırlatırdı kendini,
Neticesinde gölgeye benzettim yalnızlığımı,
Suskun ve bir o kadarda gizemli ...
