Değişim

2. BÖLÜM "Mucize"

Bölüm Şarkısı: TheFatRat - Rise Up

İyi okumalar dilerim. 

Maya Cresta

"İyi misin, Maya?" diye sordu Lacey, ağlamaklı bir sesle. Dün gece yaşananlardan insanların ancak bu öğlen haberi olmuştu ve o da soluğu benim yanımda almıştı.

"Değilim," dedim somurtkan bir ifadeyle. Dün gece yaşananlar şu anda sadece bir rüyaymış gibi görünüyor, tamamen gerçekdışı ve deli saçması geliyordu fakat yine de bu yaşadıklarımın gerçekliğini değiştirmiyordu.

Bana sakinleştirici verildikten sonra revire getirilmiştim ve saat ona kadar uyumuştum. Uyandığımda nerede olduğumu ve neler olduğunu idrak edememiştim fakat yaşadıklarım her bir ânı ile hafızamda yer etmişti. Kollarımdaki morluklar ve ezikler de olayın gerçekliğini kanıtlıyordu.

Bir süre bomboş duvara bakıp durumumu sorguladıktan sonra bir an önce hazırlanıp buradan ayrılmak ve şikâyetçi olmak için revirden çıkmaya yeltenmiştim. Hemşire beni kontrol altında kalmam gerektiğine ikna etmek için dakikalarca dil döktükten sonra karakola gitmeden önce birkaç saat daha beklememi rica etmişti. Söylediğine göre birkaç saat içinde bu organizasyonun kurucusu buraya gelecek ve mağduriyetimin giderilmesi için bizzat kendisi elinden geleni yapacaktı.

Bu durumun beni mutlu etmesini beklediğini görebiliyordum fakat tabii ki mutlu etmemişti. Yaşanan olayın ve güvenlik açığının itibarlarına vereceği zararı düşündüğümde aslında olayın üzerini örtmeye geldiğini açık bir şekilde anlayabiliyordum. Bu durumda mutlu olmak şurada dursun, güvende hissetmediğim bir yerde sıkışıp kalmanın verdiği acizlikle gittikçe daha da agresifleşiyordum. Beni bir süre daha burada tutmak için ellerinden geleni yapmalarına rağmen saldırganın akıbeti konusunda bile bilgilendirmeye tenezzül etmemişlerdi ve bu da kaygımı artırıyordu. Hemşirenin anlattıklarına göre bu konuda açıklama yapmak için de yetkili birisi gelecekti. Tek yapmam gereken mağduriyetimin giderilmesi için oturup beklemekti.

"Değilsin tabii ki," dedi Lacey. "Saçma sapan sorular soruyorum..."

Kalın dudakları üzüntüyle kıvrılmıştı. Benim için mi yoksa benim yüzümden mi üzüldüğünü merak ediyordum.

"Sorun değil," diye mırıldandım. "Beni düşündüğün için teşekkür ederim."

Aslında samimi hislerimle buradaki hiç kimseye teşekkür etmek istemiyordum fakat her şeye rağmen beni görmeye gelen ve yanımda olan birilerinin varlığı iyi hissettirmişti ve bu iyi his için minnettardım.

"Böyle bir şey yaşadığın için çok üzgün hissediyorum," dedi, gerçekten üzüntüsünü iliklerime kadar hissettirebilen bir sesle. "Korkunç olmalı."

"Korkunçtu," dedim onu onaylayarak. "Ben sakinleştirici aldıktan sonra neler olduğunu biliyor musun? O çocuğun neyi olduğunu..."

"Henüz bu konuda bir şey bilmiyorum. Tek bildiğim dün gece yaşanan olaylar. Kurbanın sen olduğunu fark edince dedikoduların kalanını dinlemeden hemen yanına geldim."

Bir anda toparlanan ve neşe kazanan sesiyle şaşkınlığa uğramıştım.

"Burada bana tüm dedikodular gelir. Köşkteki her şeyden bir şekilde haberdar olurum," dedi yeni kazandığı neşesini kaybetmeden.

Anladığım kadarıyla o böyle birisiydi. Saman alevi gibi duygulara sahipti. Bir anda parlıyor ve geldiği gibi hızla yok olup gidiyordu. Vay be, diye düşündüm.

"Dün gece olanlarla ilgili neler dönüyor peki?" diye sordum Lacey'in yanımdan ayrılmayacağını fark edince. Hem zamanını benimle kalarak harcadığı için sıkılmaması için onunla konuşma ihtiyacı hissediyordum, hem de kendi kafamın dağılmasını istiyordum.