Değişim

9.BÖLÜM "Yanlış"

Bölüm Şarkısı:  Linkin Park - Breaking The Habit

İyi Okumalar~

Maya Cresta

Gözlerimi öğlen 12.37'yi gösteren dijital saatten zorlukla ayırıp mutfak masasında, tam karşımda kaşlarını alayla ve merakla kaldırmış bana bakan en iyi arkadaşıma çevirdim. Yarım saat kadar önce onu farklı bir numaradan arayıp birkaç arkadaşımla ona geleceğimizi haber ettikten sonra, ailesinin evde olup olmadığını ve garajı açıp açamayacağını sormuştum.

Aklında oluşan milyonlarca soru işaretine rağmen o an için soru soramayacağını anlayan Bryson kendini tutmuş, ailesinin evde olmadığını ve gelebileceğimizi söylemişti. Yarım saat kadar daha adamlar izimizi kaybetsin diye kameraları manipüle ederek yollarda dolaşıp adamların kasabadan çıkmasını bekledikten sonra Bryson'nın evine gelmiştik. Arabayı kapalı garaja gizleyip direkt eve geçtiğimizde Bryson herkese sıcak bir selam verip diğerlerinin buz gibi yüzlerini umursamadan beni mutfağa çekmişti.

"Anlat?" dedi daha fazla bekleyemeyeceğini belli eden sabırsız bir ses tonuyla.

Hafta sonu olmasının da etkisiyle muhtemelen oldukça geç kalkmıştı ve saçını düzeltecek zamanı olmadığı için dağınık bir görünüm vermişti. Küllü sarı saçları ve buz mavisi olmasına rağmen sıcacık bakan gözleriyle yine oldukça iyi bir görünüme sahipti. Aslında bu denli keskin bir görünüm ile daha çekici olması gerekirdi fakat o öyle ya da böyle oldukça şebek görünüyordu. Sıcak ve sosyal bir kişiliği, anlayışlı ve nazik bir havası vardı. Bu iyi özelliklerine rağmen çok düşünmeden yaşama felsefesi ile benim açımdan oldukça aptal bir çocuktu ve ayrıca çapkındı. Her şeye rağmen bu küçük kasabadaki en yakın arkadaşımdı.

Şu an bana yapmış olduğu bu koşulsuz yardım onun başını büyük belaya sokabilirdi. Onu zor durumda bırakmamak için orada olanları anlatmamam onun için bin kat falan daha iyiydi. Ben daha söze başlamadan tekrar konuştu sabırsızca.

"Bugün evinde iki tamirci varmış. Sen evde olmadığın halde gelmelerini garip bulan Bayan Nelson ne yaptıklarını sorduğunda senin onları gönderdiğini söylemişler. Bayan Nelson beni arayıp sorduğunda zaten çoktan bir terslik olduğunu anlamıştım. Ben telefonu kapatır kapatmaz da sen aradın. Bir referans mektubu için Phoenix'e kadar gitmiştin ve şimdi buradasın ve yaşanan bu olaylar? Ciddiyim, Maya. Bana bir açıklama borçlusun."

"Evet, biliyorum," diyerek onu onayladım. "Fakat anlatılabilecek bir şey yok. Cidden. Anlatılabilir olsa anlatırdım."

Şu an burada Bryson'ın yanında bile olmamamız gerekirken salonunda 4 adet normal olmayan insanın oturduğunu ve bir saldırı sonucunda her şeylerini kaybettiklerini nasıl açıklayabilirdim ki?

Buraya gelerek ve her şeyi ondan gizleyerek en yakın arkadaşımı tehlikeye atıp atmadığımı düşündüm. Hayır, onu tamamıyla tehlikeye atmış sayılmazdım. Her ne kadar iki aptalı benim peşime takmış olsalar da gidebileceğim her yerin kapısını çalarak daha fazla kişinin böyle büyük bir sırrı öğrenmesine sebep olmaya ne saldırıyı yapanlar ne de Peter Rivera cesaret edemezdi. Tam olarak bu nedenle ne aileme ne de arkadaşlarıma yaklaşamayacaklardı. Beni sürekli kimsenin göremediği yerlerde rahatsız etmek için sinsice izleyecek ve rahat bir nefes almama bile izin vermeyeceklerdi fakat polise gitmemi de istemeyecekleri için çok fazla üzerime gelemeyeceklerdi. Bu şekilde yaşayabilir miyim, diye düşündüm istemsizce.

İşin kötü tarafı saldırıya uğrayan köşkte tamamen benim el yazım ve düzeltmelerimle dolu bir sözleşme vardı. Eğer Dylan ile sözleşmeyle uğraşmadan önce konuşma şansı elde etseydim ya da şu an Bryson'ın salonunda oturan aptallar Dylan'a inanmış olsaydı orada bana karşı kullanacakları hiçbir şey bırakmamış olacaktım. Kafamı iki yana sallayarak düşüncelerimi dağıtmaya çalıştım ve tekrar Bryson'a döndüm.