Τραγούδι για τρεις

part5

Part5

"Επιτέλους τελείωσε η έβδομη ώρα και πεθαίνω της πείνας. Χαιρετώ την Έλιν και μου λέει ότι θα βρεθούμε στην τραπεζαρία για το μεσημεριανό φαγητό. Ωστόσο, εγώ πηγαίνω στο δωμάτιό μου. Ανεβαίνω στον όροφο και ανοίγω την πόρτα. Όλα ήταν πεντακάθαρα!Το κρεβάτι στρωμένο με διαφορετικά σεντόνια, τα ρούχα μου μαζεμένα όλα τέλεια. Σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο την μητέρα μου και ανοίγω το κινητό. Βλέπω δύο αναπάντητες κλήσεις μία από την μαμά και μία από την Άλις. Μου έλειψε πολύ και ανυπομονώ να μάθω νέα της.Γι'αυτό, την καλώ και αυτή απαντά αμέσως.

"Σάμι μουυ, τι κάνεις;"

"Άλις, μου έχεις λείψει πάρα πολύ..."

"Δεν μπορώ να συνηθίσω μακριά σου. Πως περνάς;"

"Όλα είναι τέλεια, λοιπον αύριο αρχίζουν τα μαθήματα μουσικολογίας και φωνητικής. Το σχολείο είναι τεράστιο και φοράμε κάτι απαίσιες στολές! Έχω γνωρίσει και μια κοπέλα την Έλιν, αλλά καμία δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει Άλις μουυ. Οι καθηγητές είναι πολύ καλοί -όσους πρόλαβα να γνωρίσω τουλάχιστον-. Αχ δεν ξέρω τι να σου πρωτοπώ!"

"Χαίρομαι πολύ για σένα αγάπη μου. Δεν υπάρχει όμως τίποτα το παράξενο; Τίποτα το διαφορετικό όπως στις ταινίες;" Έβγαλε ένα χαχανιτό και έκανα κι εγώ το ίδιο.

"Όχι.  Βασικά συνάντησα κάτι τύπους οι οποίοι, είναι πολύ διαφορετικοί από τους άλλους. Δεν φαίνεται να ακολουθούν και πολύ τους κανόνες της ακαδημίας. Έχουν σκουλαρίκια παντού, έχουν μαύρες στάμπες στις μπλούζες τους και φαίνονται πολύ παράξενοι. Αλλά τα ωραία πάντα ξεχωρίζουν.Είναι ο Σβεν..."

και πριν προλάβω να συνεχίσω την πρόταση, ακούγεται ένας ήχος μέσα από το τηλέφωνο.

"Συγγνώμη Σάμι μου χτυπάει το κουδούνι, μάλλον θα είναι η Ζόι"

"Δώστης πολλά φιλιά τα λέμε"

Κλείνουμε το τηλέφωνο και κοιτάζω το ρολόι. Είχε πάει τρεις και έπρεπε να κατέβω για το μεσημεριανό. Φρεσκάρω το μακιγιάζ μου και φεύγω.

"Χευ Έλιν"

Τη βρίσκω να κάθεται σε ένα τραπέζι και κάθομαι δίπλα της. Έχει σερβιριστεί ήδη το φαγητό και επειδή λοιμοκτονώ, αρπάζω μία φέτα ψωμί για να φάω.

"Σαμάνθα, να σου γνωρίσω μια πολύ καλή μου φίλη τη Ρόζα."

Ήταν κοντή και είχε μαύρα μαλλιά. Καλή μου φαίνεται, αν και με την πρώτη ματιά που μου ρίχνει δεν φαίνεται να με συμπαθεί και πολύ, γι'αυτό της δίνω το χέρι μήπως κερδίσω την συμπάθειά της. Μου δίνει και αυτή το δικό της και μου χαρίζει ένα  φτιαχτό χαμόγελο. Δεν μιλήσαμε παραπάνω και αρχίσαμε το φαγητό. Στο τραπέζι καθόντουσαν κι'άλλα άτομα που είχαν στήσει "πηγαδάκια" και αντάλλασαν και μερικές κουβέντες με την Έλιν αλλά, εγώ έμεινα μακριά απ'τη συζήτηση, κυρίως γιατί σκεφτόμουν το πρόγραμμά μου μετά το φαγητό. Έπρεπε να κάνω τις εργασίες μου για αύριο και μετά, να ξεκουραστώ.Πάντα τηρούσα ένα πρόγραμμα μέσα στη μέρα μου και ήταν σταθερό ακόμη και στην προσωπική μου ζωή. Τις σκέψεις μου όμως νομίζω διάβαζε η Έλιν καθώς χτυπά ελαφρά τον ώμο μου.

"Μετά το φαγητό πάμε στην αίθουσα απασχόλησης;"

Την κοιτάζω με ένα βλέμμα απορίας...

"Όποτε έχουμε ελεύθερο χρόνο, πηγαίνουμε εκεί και παίζουμε επιτραπέζια, σκάκι και πολλές φορές συζητάμε μεταξύ μας"

Μάλιστα. Μόλις μου χάλασε το πρόγραμμα, anyway,δεν πειράζει έχω πολλά ακόμη να γνωρίσω εδώ .

"Μέσα. Αν και έχω αρκετές εργασίες για αύριο, θα πήγαινα μια παρτίδα σκάκι μαζί σου"

"Τέλεια..."

Δεν προλαβαίνει να συνεχίσει και ένα αγόρι με μαύρα μαλλιά έρχεται και την φιλάει ελαφράστο μέτωπο. Η Έλιν κατευθείαν κοκκίνισε και εγώ έστρεψα το βλέμμα μου αλλού...