Τραγούδι για τρεις

part13

Part13

"Ναι...ναι"

Του είπα λίγο καθυστερημένα. Τότε, κάνει ένα νεύμα στον διαιτητή, και αυτός ανταποδίδει. Μπαίνουν άλλοι δύο παίκτες στην θέση μας, και ευτυχώς δεν μας πρόσεξε κανείς, αφού όλοι είναι προσηλωμένοι στον αγώνα.

Έκανα κίνηση να σηκωθώ, αλλά τότε χωρίς το περιμένω με παίρνει στην αγκαλιά του και με σηκώνει. Ήταν ιδρωμένος και η φράτζα του έπεφτε στο μέτωπό του. Η φόρμα που φορούσε εφάρμοζε τέλεια στο καλογυμνασμένο σώμα του και οι μυς του ξεχώριζαν. Με κοιτούσε στα μάτια...το ίδιο και εγώ.

Μόλις μπόρεσα και ξεκόλλησα το βλέμμα μου,συνειδητοποίησα, ότι είχαμε απομακρυνθεί από τα γήπεδα, αλλά πρόλαβα και έριξα μια φευγαλέα ματιά στην Έλιν. Μας κοιτούσε... Τα λόγια της...Θέλει πάντα κάτι παραπάνω...τον ξέρω καλά....

"Που πάμε;"

"Λίγο πιο εκεί έχει μια βρύση, θα πάμε να πλύνεις την πληγή σου. Μην τρομάζεις, χαλάρωσε..."

Ανακουφίστηκα κάπως, αλλά δεν με νοιάζει τωρα. Ούτε η πληγή με νοιάζει.

"Α,ωραία...Πάντως μπορώ να περπατήσω δεν..."

"'Ελα τώρα, δυο βήματα πιο εκεί δεν θα πάθω κάτι άραξε."

Τι είναι αυτό; Κάτι πιο ρομαντικό; Απ' ότι φαίνεται, δεν υπάρχει ρομαντισμος...

Μόλις πήγαμε στη βρύση, μου έπλυνε την πληγή και καθώς με ακουμπούσε ένιωθα μια ανατριχίλα σε όλου μου το σώμα.

"Με λένε Σαμάνθα..."

Του δίνω το χέρι μου, και περιμένω το ίδιο και από αυτόν.

"Σοβαρά;Νόμιζα πως δεν χρειαζόταν να γνωριστούμε...Νόμιζα πως με ήξερες"

Με κοιτούσε, και στα χείλη του έπαιζε ένα χαζό χαμόγελο. Μάλλον του αρέσουν τα παιχνίδια...Τον χτύπησα ελαφρά στον ώμο και περπατήσαμε σιωπηλά. Δεν θα σπάσω την σιωπή, ας μιλήσει αυτός πρώτος.

"Μην δίνεις σημασία στην τσούλα την Τζέις. Θέλει να σε εκδικηθεί, επειδή ήρθες στην ακαδημία και θα είσαι εσύ η πρώτη μας φωνή." Μάλλον διάβαζε την σκέψη μου...Τον κοιτάζω περίεργα για το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί -αλλά τι περίμενα-

"Δεν έχω όρεξη να ανοίξω πόλεμο μαζί της. Αν θέλει ας τρώει μόνη της τα λυσσακά της."Μήπως το παίζω λίγο σκληρή; Χμμ...Δεν πειράζει...ας τον αιφνιδιάσουμε λίγο.

"Μάλιστα...Σαμάνθα Χάντσομ...Μια μέρα θέλω να τραγουδήσεις μόνο για μένα, και να σου πω πως..."

Γυρνάω το κεφάλι μου προς τα πίσω να δω γιατί σταμάτησε...

"Μα που ήσουν Σαμάνθα; Ο αγώνας έχει τελειώσει και σε έψαχνα παντού..."

Ωχχχ η Έλιν. Με έπιασε από τον αγκώνα ενώ στην κυριολεξία με έσπρωχνε να φύγουμε και με κοιτούσε με νόημα αποφεύγοντας τοβ λέμμα του Σβεν

"Εμμ έπεσα και ο Σβεν με οδήγησε στην βρύση να..."

"Τέλος πάντων, πάμε τώρα"

Γυρνάω πίσω στον Σβεν και τον χαιρετάω.

"Καληνύχτα"

Δενλέει τίποτα και μου κλείνει το μάτι.Αλλά τώρα προέχει κάτι άλλο. Πριν προλάβει να μιλήσει, την προλαβαίνω εγώ.

"Γαμώτο Έλιν, τι σ'έπιασε;"

"Τολμάς και ρωτάς τι μ' έπιασε; Σου είχα πει κάτι για το καλό σου, αλλά μάλλον το ξέχασες!"

"Σιγά ρε Έλιν, δεν νομίζεις πως είσαι λίγο υπερβολική; Απλά χτύπησα και με πήγε στη βρύση αυτό είναι όλο! Κάνεις λες καιο τύπος θα με σκοτώσει...λες και..."

"Απλά σ'αγαπάω Σαμάνθα...Μπορεί να σε ξέρω πολύ λίγο αλλά σ'αγαπάω. Να θυμάσαι ότι εγω σε προειδοποίησα!"

 Μου έριξε μια τελευταία ματιά και έφυγε...Δηλαδή τώρα τι; Δεν καταλαβαίνω. Εμένα μια χαρά μου φαίνεται. Απλά είναι λίγο διαφορετικός από τους άλλους, στην εμφάνιση και στον τρόπο που εκφράζεται! Φφφφ δεν ξέρω. Όλα μου φαίνονται διαφορετικά από τότε που ήρθα εδώ...Μέχρι και ο ίδιος μου ο εαυτός...