Τραγούδι για τρεις

part23

Part23

"Τι έπαθες τώρα;"

Με ρώτησε φανερά ενοχλημένος απ'την κίνησή μου.

"Είσαι τρελός; Αν μπει μέσα κάποιος; Αν μπει η κ. Κάθριν και μας δει;"

"Χαχαχα πλάκα κάνεις; Άραξε λίγο, και να μας δει δεν έγινε και κάτι! Η μαλακισμένη μόνο να κάνει παρατηρήσεις ξέρει!"

Πήγε μνα συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε, αλλά εγώ έκανα ξανά την ίδια κίνηση.

"Έλα ρε γαμώτο γιατί;"

Είπε δυνατά και χτύπησε το χέρι του στον τοίχο. Τον κοίταξα νευριασμένη και γύρισα να φύγω.Τότε με έπιασε απ'το μπράτσο και με σταμάτησε.

"Έλα οκ ξέχνα το!"

"Ξες τι έχει γίνει με την Έλιν;"

Τον ρώτησα απότομα.

"Χαχαχ μικρό,με ρωτάς με τέτοιο υφάκι και θες να σου απαντήσω;"

Τότε, άρχισαν να μπαίνουν παιδιά στην αίθουσα άλλα τραγουδώντας, άλλα μιλώντας μεταξύ τους και αυτός, έσκυψε και μου ψιθύρισε

"Στις 3 μετά το μεσημεριανό στο μαρμάρινο κιόσκι. Ξες...Οι δυο μας."

Αμέσως μετά,έφυγε και πήγε στην παρέα του, σαν να μην είχε γίνει τίποτα.

Μόλις τελειώσαμε το τρίωρο μάθημά μας και είχε φτάσει η ώρα του φαγητού περπατούσαμε με την Ρόζα και τον Πολ. Κανένας από τους δύο δεν ανέφερε την Έλιν, και εγώ δεν ήθελα να κάνω την αρχή. Κοιτούσα γύρω μου και συνειδητοποιήσα πως ακόμη δεν είχα καταφέρει να συνηθίσω την ακαδημία παρ'ολο που είχαν περάσει ήδη 3 μήνες από τη μέρα που ήρθα.

Το κτήριο ήταν τεράστιο. Το εσωτερικό του ήταν βαμμένο με μπεζ και μπορντό χρώμα και τα έπιπλα κλασσικά μεγάλης αξίας. Η συνολική εικόνα, σε παρέπεμπε σε μια άλλη εποχή.

Μόλις τελειώσαμε το μεσημεριανό μας, χαιρέτησα γρήγορα τα παιδιά με τη δικαιολογία πως ήμουν κουρασμένη και ήθελα να κοιμηθώ. Στο δρόμο για το κιόσκι σκεφτόμουν και ήμουν νευριασμένη με τον εαυτό μου γιατί αυτός με έκανε ό,τι ήθελε. Ή μήπως και όχι; Τουλάχιστον θα μάθω και τι έγινε...

"My head's underwater,

but i'm breathing fire

you're crazy and i'm out of my mind

'cause all of me

loves all of you..."

Τραγουδούσα αυτούς τους στίχους, ενώ είχα ήδη φτάσει.Με περίμενε ο Σβεν καθισμένος και φανερά βαριεστημένος. Φορούσε μία μαύρη μπλούζα που έγραφε "Nirvana" και ένα μαύρο κολλητό τζιν. Τα μαλλιά του στεφάνωναν υπέροχα το πρόσωπό του..Κάπνιζε τσιγάρο ενώ είχε σβησμένα στο χώμα πάνω από τρία.

"Ήρθες ε;"

Μου είπε εκπνέοντας τον καπνό απ'το τσιγάρο του.

"Ήθελα να μάθω για την Έλιν..."

"Άντε καλά... Σταμάτα να νοιάζεσαι τόσο πολύ για τους άλλους. Αν ήταν στη θέση σου, δεν θα έμπαινε καν στον κόπο..."