Tesadüf Aşk #Wattys2017

İtiraf(SON 2 BÖLÜM)

Selim bu cümlemden sonra nedense saçma salak hareketler yapmadı.Yüzünde sadece şaşkınlık ifadesi vardı.

"Vay be.Aşk insanı ne de çok değiştiriyor.Bir yanda zengin yakışıklı Can diğer yanda hırçın ve aşık olmaktan korkan Gökçe ve ikisini buluşturan tesadüf aşk"

"Aşık olmaktan korkuyor derken? Nerden çıkardın bunu?"

"Görmüyor musun? Gökçe sana aşkla bakıyor.Ama sana aşık olmaktan korkuyor.Duygularınız tek taraflı değil yani.Ama itiraf edemiyorsunuz birbirinize.Bense sevdiği kızda hayal kırıklığına uğrayan ve kısmetse olura gidip taliplerini beklemeyi planlayan bir adet Selim."

Selim'in içine üç harfliler mi girmişti? Hareketleri hiç normal değildi.Ayrıca kimdi bu kendisinde hayal kırıklığına uğradığı liseli?

"Kimde hayal kırıklığına uğradın sen? Ve birine aşıktın neden şimdi öğreniyorum ben? Birde kanka olacağız biz"

"Söyleyeceğim ama gülmek yok tamam mı?"

"Gülünecek bir şey değil ki? Söyle hadi bekliyorum"

"Ya ben Buse'den hoşlanıyordum bir süredir.Ona tam açılacaktım fakat size yaptıklarını gerçekten onun gerçekten sadece bir bim kaşarından ibaret olduğunu anladım"

Ne!! Buse mi?? Kendimi daha fazla tutamayıp gülmeye başladım.Böylece ciddi edebiyat bölümümüz 5 dk. sürmüş oldu.

"Ya hani gülmeyecektin?? P*çlik yapma ama Can ya"

"Abi sen Buse'yemi aşıktın? Oğlum senin beynine kan mı gitmiyor? Herkesi anlarım ama Buse ne"

"Abi aşk bu.Otada konuyor b*kada."

Gülmeme engel olamıyorum.Artık gözlerimden yaş gelmeye başladı.Selim'in cümlesiyle kaskatı kesildim.

"Hem sen bana güleceğine Gökçe'ye kendini nasıl affettireceksin onu düşün."

Selim ilk defa haklıydı.Gökçe'ye ben kendimi nasıl affettirecektim? "Neyse eve gideyim de düşüneyim bari" dedi içimdeki ses

"Dur nereye gidiyorsun?"

"Eve gitmem lazım ararım seni"

*** *** ***

Gökçe'ye gerçekleri anlatmadan kendimi affettirmem lazımdı.Eğer her şeyi söylersem Gökçe bu seferde Buse'yi öldürmekten hapse girerdi.Buldum!

*** *** ***

Okul bana bakıyordu.Dünkü skandaldan sonra bakmaları normaldi zaten.Karşıma dikilen Buse'yi görünce engellere bir madde daha eklendi.Buse benden ayrılmadan ben kendimi nasıl affettirebilirdim Gökçe'ye?

"Şikayetimi geri çektim Can"

"Sözünü tutman beni şaşırttı"

Derken yanımızdan Gökçe geçti.Bizi böyle görünce sevgili sandı.Of! İşim bin kat daha da zorlaştı şimdi.

"Şey bide senden ayrılıyorum Can.Benim yanımda çok pasif kalıyorsun"

Ben bu replikleri bir yerlerden hatırlıyorum ama hadi hayırlısı...

"İntikamım çok kötü olucak Buse hanım demek isterdim ama daha önceki ayrılığımızda da söyledim sende diğerleri gibi standart bir modelsin"

Yüzü bembeyaz oldu.Çıkış zili çaldı.Şimdi son aşamadayız.

2 SAAT SONRA...

Hava çok soğuktu.Elimdeki benzin bidonunun kapağını açtım.Asfaltın üzerine benzini dökerek "Gökçe beni affet" yazdım.Yolun kenarından aldığım taşı Gökçe'nin odasına attım.Perde açıldı.İşte ordaydı.Gökçe cama çıkmıştı.Elime aldığım çakmağı benzinin üzerine tuttum.Asfaltın üzerinde "Gökçe beni affet" yazıyordu.

"Bune Can?"

"Gökçe çok pişmanım.Nolur affet beni"

"Sen hiç değişmemişsin Can.Kesinlikle ben kendimi affettiririm düşüncesiyle gelmişsin.Ama ben bir daha senin gibi bir insanın oltasına gelmeyeceğim"

Konuşmama devam edecektim ki başımdan aşağı su döküldü.Kafamı yukarı kaldırdım.Teyzenin elindeki kovayı görünce anladım onun döktüğünü.

"Oğlum kız affetmiyor işte bağırma artık! Uyumaya çalışıyoruz burda"

Kafamı Gökçe'ye çevirdim.Hala çok sinirliydi.

"Sakın bana yaklaşma Can Güngör"