Mijn Geheim

H 36

'Layla, doe eens rustig' zegt Annebel. Ik zucht. Het is een half uur voor het ontbijt. 'Sorry' zucht ik. Ik ga op mijn bed zitten. 'Ik ben gewoon zenuwachtig' zeg ik. 'Dat snappen we, maar het helpt niet als je de hele ochtend door de kamer loopt' zegt Annebel. Toen de koning de kamer in stormde kwamen zij net aanlopen. Ze hebben alles gezien en gehoird. Ze hadden net het nieuws gezien en waren snel naar mij gekomen. Ik heb eigenlijk niet zien staan. 'Layla, het is tijd' zegt Annebel. Ik kijk naar de klok. Zo snel? Ik sta op. 'Oke, hoe zie ik er uit?' Vraag ik nig een keer. Volgens mij heb ik het nu een stuk kf tien keer gevraagd. 'Goed, Layla. Ga nu maar' zucht Annebel. Ze duwt me zowat de deur uit. Ik loop naar beneden, maar stop als ik voetstappen hoor. Ik loop snel door naar de vrouwenkamer. Net als ik zit, komt Esmee de hoek om. Zodra ze in de vrouwenkamer is, ziet ze mij. 'Wat heb jij nou aan? Wat ben je? Een kip ofzo?' Ze moet hard lachen. 'Kan ik niet van jou zeggen. Ik zie gelijk wat jij bent. Een varken' zeg ik terug. 'Ik ben niet dik, net zoals jij. Ik rol niet door modder, zoals jij. Ik eet niet alles op, zoals jij. Dus hoezo ben ik een varken?' Ze kijkt me met geniepige ogen aan. 'Omdat jij een gemeen beest bent en je hebt een varkenroze jurk aan. Maar waarschijnlijk heb je dat niet door, omdat je nog nooit een varken hebt gezien. Met je ruikeluis leventje. Alles draait om geld en er goed uit te zien' zeg ik. 'Duh! Als ik als jou naar school moet, word ik keihard uitgelachen. Zo lelijk en dik ben jij. Ik snap echt wel dat jij geen vrienden hebt' zegt ze spottend. 'Ik heb twee beste vrienden. Ik hoef geen honderd vrienden die alleen op mijn geld uit zijn' kaats ik terug. Ze kijkt me boos aan en wil net iets zeggen, maar de butler is er al om ons te halen. 'Dames, komen jullie mee?' Vraagt hij weer beleefd. 'Ik kom, maar Esmee moet nkg even afkoelen. Ze is namelijk ontploft' grinnik ik. 'Echt niet' en ze gaat voorop lopen. Ik bedenk me nu pas dat Vince nu bekend gaat maken dat hij met mij gaat trouwen. Opeens word ik weer zenuwachtig. Als we zitten geeft de koning mij een boze blik en Esmee en stralende glimlach. Ze geeft hem er een terug. 'Dames, Vince heeft besloten met wie hij gaat trouwen. En dat ben jij Esmee' zegt de koning snel voordat Vince ook maar iets kon zeggen. 'Het is een hele gro...' 'Ik ga niet met jou trouwen, Esmee! Ik ga met Layla trouwen, dus hou je smerige praatjes maar voor je' zegt Vince boos. 'Nee, dat ga je niet' sis de koning. 'Jawel. Esmee kan geen koningin worden. Ze alleen maar op het geld en het roem uit. Layla niet. Haar maakt het niet hoeveel geld ze heeft. Ze houd van mij en het volk' zegt Vince. Ik glimlach zwakjes. Hij glimlacht terug. Opeens klinkt er geschreeuw en gedreun vanuit de gangen. Ik kijk er heen, maar kan niks zien. 'Vincent, we moeten schuilen' zegt de koning. 'De rebellen zijn er. Neem Esmee mee' 'Nee, nemen jullie Esmee maar mee. Ik neem Layla mee' zegt Vince. Ik was opgestaan en hij trekt me mee. Als we bij de ingang zijn kijkt hij om de hoek. 'Wat je ook ziet, blijf door rennen' zegt hij. Net als ik wil vragen wat hij ziet, rent hij weg. Ik ren achter hem aan en sta even een seconde stil. De gang is overhoop. Alles ligt op de grond. Er is op de muur iets met bloed geschreven. Ik kan niet lezen wat, want Vince trekt me mee. 'Daar is de prins!' Hoor ik iemand schreeuwen. Het kwam van achter me. Ik draai me niet om, want anders lig ik op de grond met mijn klunsigheid. 'Hier naam binnen' Vince duwt me een kamertje in. Hij doet de deur achter zich op slot. Waar shijnlijk houd dat ze niet tegen. 'De rebellen moeten wel teamleden hebben in het paleis. Anders waren ze nooit binnen gekomen' zegt Vince. 'Dat wisten we al een hele tijd, maar niet wie. We konden niet iedereen verhoren, want iedereen zegt dat hij niet bij de rebellen hoort. En iedereen ontslaan is ook jiks, want dat hebben wij helemala gene bescherming. Ah, hier is het' zegt Vince. Hij houdt een pistool omhoog. 'Kom, hier is nog een uitgang' zegt Vince. Er zit een geheim deurtje in de muur. Je moet kruipen om er door te kunnen. 'Ga jij maar eerst' zegt Vince. Ik buk, maar mijn jurk is het daar niet mee eens. Hij is te kort. Als ik eerst ga, dan kikt hij tegen me kont aan. 'Ga jij maar eerst' zeg ik snel. 'Ik wil niet als ze deze gang vinden dat jij wordt neergeschoten' zegt hij. 'Maar jij weet de weg, ik niet. Straks lopen we dood door mij' verzin ik snel. 'Je kan alleen maar rechtdoor, dus je kan niet verdwalen' zegt hij. Ik zucht en kruip snel de gang in. Ik hoor Vince achter me aankomen en het deurtje dichtdoen. Daar achter word de deur opengegooid. We zijn net op tijd. 'Doorlopen' fluistert hij. Ik kruip door. Na een paar minuten kruipen loopt het pad dood. 'Vince, het loopt dood. Ik zei het toch' sis ik. 'Er zit een knopje aan de zijkant. Het is een deur' zegt Vince. Ik tast de muur af. Opeens schuift het deurtje open. Ik moet veen met mijn ogen knipperen tegen het felle licht. Ik steek mijn hoofd naar buiten en kijk de gang in. Links niks. Rechts... Verdwijnt er iemand de hoek om. 'Vince? Aan de rechterkant van de gang verwdeen net iemand om de hoek. Zou hij ons gezien hebben?' Fluister ik. 'Waarcshijnlijk niet. We hoeven niet ver meer' zegt hij. Ik kruip door en stap de gang in. Ook deze is overhoop gehaald. 'Hoe bedoel je een geheim deurtje? Dan kan niet. Ik heb de plattegrond van het paleis uit mijn hoofd geleerd en daar stond niks op over een geheime gang' hoor ik rechts van me. 'Vince, schiet op. Ze weten het wel en zijn er bijna' fluister ik. Ik trek Vince overeind. We rennen weg. We lopen net de hoek om, als de soldaten ook de hoek om komen. 'We hebben de prins gezien! Hij gaat richting de koninklijke suutes' hoor ik iemand roepen. 'Vince?' Vraag ik paniekerig. 'Het komt goed, vertrouw me' zegt hij. Ik zeg niks meer. 'Hier, ga naar binnen' zegt hij. Het is een gehieme kamer, die hij met een speciaal pasje had open gemaakt. Ik loop naar binnen. 'Blijf hier. Iemand komt je kater halen' zegt hij. Voordat ik ook maar iets kon zeggen of doen, gooide hij het pistool het kamertje in. Vlak voordat de deur dicht was gegaan. Ik bonk op de deur. Waarschijnlijk hoort niemand me. Ik laat me tegen de deur zakken. Ik kijk het kamertje rond. Er staat een bank en er hangen planken aan de muur met dozen erop. Ik sta op en kijk in de dozen. Dekens, eten, verbanddoos. Niet veel bijzonders. Ik pak een deken en ga op de bank liggen. Ik heb echt geen idee wanneer iemand me komt halen. Ik hoor een raar gezoem en schiet van de bank af. Ik grijp het pistool van de grond en richt het op de deur. Waarschijnlijk zou ik niet iemand kunnen neerschieten, maar zo voelen ze zich misschien bedreigt. Als de deur open is, vliegt er iemand naar binnen. Als hij zich omdraait zie ik dat het Vince is. Hij schrikt van het pistool. Ik laat het vallen en geef hem een knuffel. 'Auw!' Zegt hij gelijk. Ik laat hem los. 'Wat is er gebeurt? Waarom liet je mij hier achter?' Vraag ik. 'Mijn arm is geschamlt door een kogel. Dat deed ik om jou te beschermen' zegt. Hij loop een beetje mank naar de bank. Ik pak de verbanddoos van de plank. Ik maak hem open en kijk wat er allemaal in zit. 'Je moet me jasje en je blouse uit doen. Anders kan ik niet bij de wond' zeg ik. Minn wnagen worden rood. 'Het is niks' zegt Vince. 'Jawel, het bloed! Doe je jasje en blouse uit' zeg ik nu wat strenger. Hij zucht maar doet het toch. 'Ik heb wel' zeg ik zacht, als ik zie dat het veel pijn doet. Ik hang het jasje over de bank en begin zijn knoopjes los te maken. Ik trek eerst de blouse over de goede kant uit. De slechte kant zit ene beetje vast geplakt aan de wond. 'Ik kan een beetje pijn doen' waarschuw ik. Ik trek langzaam de blouse naar beneden. Ik zie hem zijn spieren aanspannen. Gelukkig is de wond niet heel groot en is de blouse ook zo uit. 'Ben je ook geraakt op je rug?' Vraag ik verbaasd als ik allemaal striemen zie. 'Nee' zegt hij. 'Waar komen die striemen dan vandaan?' Vraag ik als ik naast hem ben gaan zitten. Ik pak een doekje en maak die nat onder de wasbak. Ik veeg voorzichtig het bloed weg. 'Van mijn vader' zegt Vince zacht. 'Hij slaat me als ik iets verkeerds heb gedaan. Maar nadat ik heb verteld dat ik met jou wilde trouwen is het alleenmaar erger geworden' 'Sorry dat ik het vroeg' zeg ik zacht. Ik pak ontsmettingsmiddel. 'Dit kan misschien prikken' zeg ik. Ik doe het op de wond en Vince zijn tanden op elkaar drukken. 'Sorry, maar anders raakt de wond ontstoken' zeg ik. Ik doe er verband om. 'Zo, klaar' zeg ik. Ik pak de blouse en het jasje en loop ermee naar de wasbak. Ik hou de bloed vlek onder kraan en probeer hem weg te halen. 'Sorry, maar de vlek krijg ik er niet helemaal uit' zeg ik. 'Geeft niet' zegt Vince. Ik leg ze weer over de bank om te drogen. Ik ga weer naast Vince zitten. Aan de goede kant. 'Gaat het weer?' Vraag ik. Hij knikt en trek me tegen zich aan. 'Dank je wel' fluistert hij. Hij geeft me een kus. Ik glimlach. 'Graag gedaan' zeg ik terug. 'Hoelang moeten we hier zitten?' Vraag ik. 'Totdat iemand ons komt halen. De deur kan alleen open via de buitenkant' zucht Vince. Mijn blik valt op het pistool. 'Kunnen we hem open schieten?' Vraag ik. Hij gaat recht op zitten en kijkt naar de deur. 'Waarschijnlijk niet, maar we kunnen het proberen' zegt hij. 'Masr dan moet jij het doen, want mijn goede arm is stuk' zegt hij. 'O, oke' zeg ik zacht. Ik sta op en pak hetpistool. 'We moeten de bank even als bescherming gebruiken' zeg ik. Vince knikt en staat op. Ik geef het pistool even aan hem en zet de bank schuin. 'Zo' zeg ik als het goed staat. Ik ga er achter hurken naast Vince. Ik zoek en fijne houding en richt. Na een paar schoten, heb ik het slot niet geraakt. De munitie is ook op. 'Niet gelukt' zucht ik. Ik gooi het pistool weg. Ik zet de bank weer recht en ga naast Vince zitten. 'Dat word dan wachten' zucht ik. Ik ga tegen Vince aan liggen en sluit mijn ogen. Ik ben super moe. 'Weltrusten' hoor ik nog zacht voordat ik in slaap val.