Mijn Geheim

H 32

Ik ben heel erg gespannen. Vandaag vallen er twee meisjes af. Dan zijn we nog met z'n vieren. Ik weet dat Vince tegen mij heeft gezegd dat ik het word, maar toch. Niemand mag het nog weten. Ik zucht en begin weer te ijsberen. Ik hem een witte jurk aan met aan mijn linkerzijde kant. Die loopt over mijn schouder als een bandje. Ik loop vast naar benden, want steeds door mijn kamer lopen heeft ook geen zin. Ik pak de gitaar en begin met spelen. Deze keer zing ik er niet bij. Als ik klaar ben met spelen kunnen we naar de balzaal. Gelukkig. Ik word helemaal gek van de zenuwen.  Ik ga snel zitten en kijk naar Vince. Die knipoogt naar me. Ik glimlach moeizaam naar hem.

Vlak voordat we klaar waren met eten ging Vince staan. 'De laatste twee dames die afvallen zijn...' Vince noemde twee namen die ik niet kende. Maar ik weet wel dat Esmee niet is genoemd. Ze kijkt me boosaardig aan. Ze wijst naar Vince en dan naar haar. Dan draait ze zich om. Ik glimlach in mijzelf. Ze weet natuurlijk niet dat hij al weet met wie hij gaat trouwen.

De volgende dag word ik met knallende hoofdpijn wakker. Ik zucht. Fijn. De dag dat we vrij hebben, heb ik hoofdpijn. Kan ik lekker op mijn kamer ziek in bed liggen. Vandaag komen mijn kamermeisjes later dan normaal. Ik zie dat ze pas over een hakfuur komen. Ik draai me weer om.

Ik word weer wakker van een deur die open gaat. Ik kijk op en zie Vince in de deuropening staan. Mijn kamermeisjes zitten aan het tafeltje. Ze zijn gewoon mijn kamer ingekomen en hebben me niet wakker gemaakt! Ik grom zachtjes. 'Mag ik binnenkomen?' Vraagt Vince. Zijn stem is normaal, maar met mijn hoofdpijn klinkt het alsof hij schreeuwt. 'Nee' kreun ik. 'Ik heb hoofdpijn' Ik gooi mijn deken over mijn hoofd heen. Ik hoor een deur dichtgaan. Ik duw voorzichtig de deken van me af. Natuurlijk staat Vince in mijn kamer en zijn mijn kamermeisjes verdwenen. Ik zucht en trek de deken weer over mijn hoofd. 'Wat is er?' Ik voel het bed inzakken. 'Niet zo hard' mompel ik. 'Wat is er?' Fluistert hij nu. Beter. 'Ik heb knallende hoofdpijn' zucht ik. 'Waarvan?' Hij blijft fluisteren. Ik haal mijn schouders op. Ik heb de deken weer afgedaan. 'Wil je een asprine pakken? Die liggen onder de wastafel in het kastje' Ik wijs naar de badkamer. Hij staat op en loopt erheen. Hij komt terug met een glas water en een asprine. Ik neem het dankbaar aan. Ik ga rechtop zitten. Ik slik snel de asprine weg met water. Bah, wat vies zijn die dingen. Ik trek een gezicht. Vince moet zachtjes lachen. 'Vies spul' mompel ik. Ik zet mijn glas op het nachtkastje. 'Mag ik vandaag in bed blijven?' Vraag ik. 'Ja, het is zaterdag. Waarom zou het niet mogen?' Vraagt hij. 'Weet niet. Misschien was er een of andere rare verplichting' zeg ik. Hij lacht. 'Nee, op zaterdag gebeurt er niks. Dat is een regel' zegt hij. 'Serieus?' Nu moet ik lachen. 'Volgens mij voel je al wat beter' zegt Vince. Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd. 'Wat doe je?' Vraag ik verbaasd. 'Ik kijk of je warm bent. Heb ik ooit op tv gezien' zegt hij. 'En?' 'Nee je bent niet warm, dus je bent beter' Hij glimlacht naar me. 'Kaas! Nu mag ik niet bed blijven liggen' kreun ik. Ik sla de deken van me af en sta op. Alleen dat was veel te snel. Ik word euizelig en het word een beetje zwart voor mijn ogen. Ik ga snel weer zitten. 'Gaat het?' Vraagt Vince bezorgd. 'Ja, alleen te snel opgestaan' zeg. Ik blijf een tijdje zitten en sta dan oo. Langzaam deze keer. Ik rek me uit. 'Oke, ik ga even douchen. Als je wilt blijven mag dat' zeg ik. Ik doe de badkamer deur op slot. Gewoon, voor het geval dat. Als ik klaar ben bedenk ik me dat ik geen kleren heb meegenomen. Ik doe de deur van het slot en gluur er snel omheen. Fijn, Vince is er nog. 'Vince?' Zeg ik. 'Ja?' 'Ik ben vergeten kleren mee te nemen. Kun je je ogen even dicht doen?' Vraag ik. Ik zit nog steeds naar hem te kijken, mar dat heeft hij niet door. Ik zie hem lachen. 'Oke' Hij doet zijn ogen dicht. Ik sluip de kamer, Vince in de gaten te houden. Als hij zijn ogen maar 1 seconde open doet.....Ik zie zijn wimpers zachtjes trillen. 'Ik zei niet kijken' schreeuw ik. Ik heb natuurlijk een handdoek om me heen. Ik ben niet gek. Hij schrikt blijkbaar, want hij slaat zijn handen voor zijn gezicht. Ik gris snel een jurk uit mijn kast en ren terug naar de badkamer. 'Je kan weer kijken hoor' zeg. Hij haalt zijn handen voor zijn gezocht weg en opent zijn ogen. Ik kijk naar hem. Eindelijk ziet hij me staan. Zijn wangen worden roze. 'Je hebt stiekem gekeken, hé?' Vraag ik uitdagend. Hij schud snel zijn hoofd, maar zijn wangen worden roder. 'Je bent een slechte leugenaar' zeg ik. Ik doe de deur weer dicht en laat me ertegen op de grond zakken. Ongelovelijk. Vince had gewoon stiekem gekeken. Ik zucht en sta op. Ik trek mijn jurk aan. Ik kam snel mijn haar en loop de kamer weer in. Vince zit met zijn rug naar me toe voorovergebogen op mijn bed. Ik ga naast hem zitten. Hij kijkt weg. Vince, wat is er?' Vraag ik zacht. 'Ik heb stiekem snel gekeken' zegt hij zacht. 'Waarom? Waarom heb je gekeken, als ik het niet wil?' Zeg ik. 'Ik....ehh...ikk' stamelt hij. 'Zeg het maar. Ik word niet boos. Ik ben blij dat je eerlijk bent' moedig ik hem aan. 'Ik heb nog nooit een meisje zonder kleren gezien' zegt hij snel. 'Ik was gewoon nieuwschierig' 'Alles op zijn tijd Vince. Je gaat trouwen, dan zie je degene vast een keer zonder kleren' zeg ik. Ik leg mijn hand op zijn been. Als geruststelling. Hij kijkt me aan. 'Aankomende maandag ga ik bekent maken dat ik met je ga trouwen' zegt hij. Ik verstijf. Maandag al? 'He! Rustig maar' zegt Vince. 'Maandag is over 2 dagen' zeg ik. Meer tegen mezelf. Ik sta op en loop naar mijn kast. 'Wat moet ik aan?' Zeg ik. 'Vince, je moet weg. Mijn kamermeisjes moeten zich voorbereiden' zeg ik. Ik loop naar de deur en hem open voor hem. Hij zit nog steeds op minn bed, mij met opgetrokken wenkbrauwen aan te kijken. 'Weten je kamermeisjes het al? Je zou het geheim houden' zegt Vince een beetje boos. 'Nee, ik heb niks gezegd en dat ga ik ook niet. Maar ik kan toch zeggen dat jij hebt gezged dat het maandag bekent word met wie je gaat trouwen?' Zeg ik. Zijn gezocht word weer normaal. 'Oja, dat kan wel. Nou succes dan. Je zou iets uitdagends moeten dragen' fluisterd hij als hij langs loopt. Hij knipoogt en mijn wangen worden rood. Ik doe snel de deur dicht. Ik druk op het knopje. Het is een speciaal knopje, als je erop drukt komen je kamermeisjes. Na een paar seconden gaat de deur open. 'Wat is er gebeurt?' Vraagt Maya. 'Hij heeft verteld dat hij manadag gaat zeggen met wie hij gaat trouwen. Ik moet er mooi uitzien' zeg ik. 'Misschien wat uitdagender dan normaal?' Stel ik subtiel voor. Ze knikken enthousiast. 'We gaan schetsen maken' zegt Annebel. Ze beginnen gelijk. Ik kijk mee over hen schouders. Ik kan niet tekenen en heb geen idee hoe je een jurk moet ontwerpen, maar anders had ik ook schetsen gemaakt.

Na 1 uur hebben ze een stuk of 15/20 schetsen gemaakt. 'Oke, welke wil je?' Vraagt Annebel. Ze zijn een beetje moe geworden. Ik bekijk ze allemaal aandachtig. Mijn blik valt op ene schets die verstopt ligt. Ik wil hem pakken, maar Maya grist hem uit mijn handen. 'Nee, deze niet. Deze is niet af en heel lelijk' zegt ze snel. 'Laat eens zien' zeg ik. Ze geeft hem voorzichtig aan. 'Deze word het' zeg ik.