Mijn Geheim

H 14

Ik zit in de auto op weg naar het vliegveld. Charlotte zit tussen mij en Ashton in. Hij glimlacht als ik naar hem kijk. Het is alleen een neppe glimlach. Om mij op te vrolijken. Ik heb namelijk geen zin om naar het paleis te gaan. Maar helaas moet het. We rijden nu het vliegveld op. Als we stil staan, blijft iedereen nog even zitten. Ik stap als eerste uit. Er komt gelijk een mannetje aan rennen. 'Mevrouw Swann?' Vraagt hij beleefd. 'Ja' mompel ik. Ik doe de kofferbak open om mijn koffer te pakken, maar het mannetje is mij voor. 'U kunt afscheid nemen van u familie, mevrouw Swann. We vertrekken zodra Joy Perkins er is' zegt hij beleefd. Ik knik en hij loopt weg. Ik staar hem een tijdje na. Ik draai me om naar mijn familie. Ik geef mijn moeder als eerste en knuffel. 'Ik ben trots op je' zegt ze. Ik glimlach een beetje. Het huilen staat me dichterbij dan het lachen. Ik geef mijn vader een knuffel. Hij zegt niks, maar ik zie tranen in zijn ogen staan. Ik buk en geef Charlotte ook een knuffel. Ik geef haar ook ene kusje op haar hoofd. 'Ik zal zo snel mogelijk een brief schrijven, oke?' Zeg ik haar. Ze knikt alleen maar. Als laatste komt Ashton. Ik wil hem een hand geven, maar hij trekt me in een knuffel. 'Je dacht toch niet dat je weg ging zonder knuffel, he?' Zegt hij. Ik glimlach. Ik laat Ashton los en kijk mijn familie aan. 'Nou.... Dat was het dan. Ik beloof dat ik snel schrijf' zeg ik. 'Ja is goed. Veel plezier en succes' zegt mijn moeder. 'We zijn trots op je' Iedereen knikt. Ik loop naar het vliegtuig toe. Ik ga in een van de stoelen zitten. Na het gevoel van 10 uur kwam Joy binnen. Het waren eigenlijk maar 10 minuten, maar toch. 'Hey' zegt ze zachtjes. 'Hey' 'Hoe is het?' 'Goed, met jou?' 'Heb me weleens beter gevoeld' zegt ze. 'Ben je zenuwachtig?' Vraag ik. 'Een beetje' zegt ze. 'Het komt goed, dat beloof ik' en ik leg mijn hand even op haar arm. Ze knikt en gaat tegenover me zitten. 'Een hele goede middag, Layla Swann en Joy Perkins. We moeten nog een paar ander meiden ophalen, maar daarna gaan we rechtstreeks naar het paleis. Ik wens u een fijne vlucht' zegt de piloot. Ik zucht. 'Het gaat echt gebeuren' zeg ik tegen Joy. 'Ja' zegt ze. Ze veegt haar handen af aan haar broek. Ze is zenuwachtig. Ik pak mijn oortjes en telefoon. Ik zet mijn lievelings liedje op. Ed Sheeran met Shapes of You. Ik begin mee te zingen. Iedereen zegt dat ik best goed kan zingen. Ik kijk uit het raampje en zie ons land voorbij vliegen. Het word steeds kleiner. Joy tikt me aan. Ik doe een oortje uit en kijk haar vragend aan. 'Kun je je muziek aanzetten zonder oortjes?' Vraagt ze me hoopvol. 'Tiurlijk' glimlach ik. Ik haal mijn oortjes uit mijn telefoon. Ik zet mijn muziek aan. Na een tijdje zing ik zachtjes mee. 'Zing eens wat harder. Ik versta er niks van' zegt Joy commanderend. Ik begin harder te zingen. 'Welk liedje nu?' Vraag ik aan Joy als het liedje is afgelopen. 'Amnesia van Five Seconds of Summer' zegt Joy grijzend. Dat is haar lievelingsliedje. Ik zet het aan. Ik ken de tekst ook, omdat ze hem super vaak draait. Het is en rustig liedje. Hij is ook heel mooi.

Na en half uurtje landen weer op een ander vliegveldje. Ik kijk uit het raampje en zie een meisje verwachtingsvol naar het vliegtuig kijken. Na 5 minuten zit ze naast ons. 'Hoi. Ik ben Olivia' zegt ze. 'Joy' 'Layla' zeggen Joy en ik achter elkaar aan. 'Wat doen jullie?' Vraagt ze. Ze wijst naar mijn telefoon. 'We luisteren liedjes en Layla zingt mee. Ze kan echt goed zingen' zegt Joy snel. Ze weet namelijk dat ik een hekel aan heb als ze dat zegt. 'Echt? Wil je een stukje zingen?' Vraagt ze. Ik zie haar ogen schitteren. 'Okay. Welk nummer?' Vraag ik haar. 'Ehh... Een liedje van Ed Sheeran' zegt ze. 'Ben je ook fan?' Vraag ik verbaasd. 'Nah, niet echt. Maar hij zingt echt super goed' zegt ze vrolijk. Ik zet mijn lievelingsliedje weer aan. Ik zing elk woord mee. 'Dat was echt super goed' zegt Olivia. 'Zei het toch' zegt Joy een beetje arrogant. Ik steek mijn tong naar haar uit. 'Zijn jullie trouwens vriendinnen?' Vraagt Olivia. 'Ja' zeggen Joy en ik tegelijk. 'Citroenprivé' zeg ik snel voor Joy het kan doen. Ze kijkt me boos aan en slaat haar armen over elkaar heen. Ik grinnik. 'Joy Perkins, bij deze mag u weer praten' zeg ik beleefd. 'Haha' zegt ze nep vrolijk. Ik grinnik.

Na drie uur hebben we nog 3 andere meisjes opgehaald en zijn we eindelijk bij het paleis. We hebben de hele tijd liedjes geluisterd en meegezongen. 2 andere meisjes deden ook gezellig mee, maar eentje was weer ongezellig. 'De bitch' noemen we haar. Ze heet Esmee. Echt zo'n bitch naam. Met de andere meiden hebben we telefoonnummers uitgewisseld. Ze zijn super aardig. Kaitlyn en Shannee heten ze. We lopen met z'n vieren naar het paleis toe, waar een butler ons opwacht. Esmee loopt heupwiegend voor ons. Hoe had het ook anders gekunt. 'Welkom, ladies. U word begeleid naar uw kamer, waar u een half uur heeft om uw kamer te bekijken en tot rust te komen. Daana word u gehaald en gereed gemaakt voor het bezoek met de koninklijke familie' zegt hij zonder op te kijken. We lopen door en zien 6 butlers staan met bordjes met onze naam erop. Ik loop naar de mijne. We lpen met z'n allen naar een trap toe en mijn vriendinnen gaan naar rechts en Esmee en ik naar libks. 'Tot straks' zeg ik tegen mijn vriendinnen. Esmee zucht. 'Kleuters' mompelt ze. Ik trek een gekke bek als ze zich heeft omgedraaid. Ik zwaai nog even naar mijn vriendinnen.

'Uw kamer, mevrouw Swann' en de butler doet de deur van de kamer open.