That Naughty Probinsyano

KABANATA 7

Kabanata 7
Hotdog

" Hmm... ang bango naman...."

Napalingon ako sa taong pumuri ng luto ko. Kahit hindi ko tignan kung sino ito ay sapat na ang boses niya upang pangalanan siya. Timbre at tono pa lang, kilalang- kilala ko na.

Nais ko mang lingunin siya ay hindi ko magawa. Naaalala ko pa rin kasi yung nangyari nung isang araw. How can I be so careless? Ramdam ko ang biglaang pamumula ng pisngi ko. Tinuruan naman ako ng good manners eh. Pero bakit nga ba hindi muna ako kumatok? Aba! Malay ko ba namang may tao pala doon. Pero paano na lang kung hindi si Yael ang nakita ko kahapon na walang saplot? Paano kung ibang tao pala? Edi mas kahiya- hiya pa iyon kung nagkataon. I'm thankful na siya yung nandoon pero pwera na lang doon sa part na nakita ko ang hindi na dapat makita pa. Remembering the whole thing, I can't help myself but to blushed more! Damn it!

Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin.  Nasa gilid ko na siya at nakasandal sa kitchen counter. Gusto ko man siyang sawayin ay hindi ko magawa dahil hindi ko alam kung paano at kung saan ako magsisimula.

Nakamasid lamang siya sa ginagawa ko. And that's fine with me. Ilang minutong katahimikan ang namayani bago iyon nagawang basagin ni Yael.

" Hindi ko alam na marunong ka pa lang magluto," napangiti siya. " Akala ko sa
pagsusuplada ka lang magaling, eh," dugtong niya na sinabayan pa ng pagtawa.

I pouted as I looked at him. " Kahit naman na suplada ako at mukhang hindi marunong sa gawaing bahay, kaya ko namang magluto," sagot ko ng hindi siya tinitignan.

" Hmm... you know what. I like girls who can cook. Mahilig kasi akong kumain, eh...." sabi niya.

Ramdam ko ang paninitig niya sa'kin. Gahd! Hindi ako mapakali sa paraan ng paninitig niya sa akin. After hearing what he said, eto na naman. Bigla na namang bumilis ang tibok ng puso ko. Ano ba, heart! Behave ka nga! Ano bang problema mo?

" So, what's that dish?" he asked ng hindi na ako nagsalita pa.

" Menudo..." I answered plainly.

Sa gilid ng mata ko, kita ko ang marahang pagtango niya. " So, how did you learn to cook?" dagdag na tanong niya para hindi matapos ang usapan namin at para hindi na muki manaig ang awkward silence sa pagitan namin.

" Hmm... my mom taught me how to cook." sagot ko naman.

" So, where are your parents? Are you living with them before you went here?" he said, full of curiousity.

Napahinto ako sa paghahalo. I bowed my head after he asked that. " I'm with my dad," I started. " My mom died 2 years ago because of leukemia," sinubukan kong itago ang kalungkutan sa aking boses. And I guess, nagawa ko naman but not that successful. Because of this topic, parang tubig na biglang umagos ang lahat ng ala- ala sa aking isipan. Kahit na 2 taon na ang nakalilipas, parang sariwa pa rin ang lahat. Parang biglang bumalik ang lahat ng sakit. Mula ng ma- diagnose si Mom, to her chemo therapy sessions, up until she left us... forever. Since that day, naging magulo na ang buhay ko. Ang dating masaya at akala ko ay perpektong pamilya ay naglaho na lang bigla na parang bula. Dad become so busy at his work na parang hindi na niya naalala na may anak pa pala siya. At ako, each passing day. Mas nararamdaman ko ang pagiging worthless kong anak. Natuto akong sumuway, naging rebelde. Hanggang sa naging biggest disappointment na ako.

" Oh, I'm sorry about that," he said, apologizing.

Napahalaklak ako. " No. You shouldn't say sorry. Ano ba iyan. Bakit ba nagdadramahan tayo? Baka biglang sumama ang lasa ng niluto ko."

Nilingon ko siya. " Can you handed me the hotdog?" pakiusap ko sa kanya.

Naghintay ako na umalis siya sa puwesto niya para kuhain ang plato na may lamang hotdog  na nasa lamesa. Pero halos manlaki ang mata ko ng magsimula siyang i-unbuckle ang sinturon niya. What the fuck?! What the hell he was doing?!

Ibinaba ko ang sandok. " Ano ba, Yael!" saway ko sa kanya

Hinawakan ko ang kamay niya ng tuluyan na niyang natanggal ang sinturon. " What the fu----" Sasabihin ko na sana yung ' F' na word na yun ng maalala ang paniguradong susunod na sasabihin niya. Knowing, Yael and his fucking naughty side. " fudge!"

" Bakit mo ako pinipigilan? Di ba sabi mo hotdog? Edi, ayan. Ilalabas ko lang yung hinihingi mo." aniya.

Sinamaan ko siya ng tingin.  " Not YOUR hotdog. Ang tinutukoy ko ay yung hotdog na nasa LAMESA," talagang pinagkadiinan ko talaga. Hype na ito! Hampasin ko kaya siya ng sandok! Baka sakali maalog ang utak nito  at tumino- tino na.

Matapos makita ang reaksiyon ko ay narinig ko ang malakas niyang pagtawa. Binitiwan ko ang kamay niya. Napasandal ulit siya sa kitchen counter at tawa ng tawa habang nakahawak sa tiyan niya.

" Sige. Tumawa ka lang diyan. Mawalan ka sana ng hangin. Tseh! " sabi ko at bumalik na ako sa niluluto ko.

" Grabe ka, Miss. Parang gusto mo na akong mamatay, eh." reklamo niya. Natatawa pa rin siya habang ibinabalik sa ayos ang kanyang sinturon.

Inirapan ko siya.  Muli siyang umalis sa kitchen counter. Naglakad siya. Akala ko ay pupunta na siya sa lamesa para kuhain ang pinakukuha ko subalit nagulat ako ng maramdaman ang mga braso niyang pumulupot sa baywang ko. He's hugging me from behind. Ipinatong niya ang baba niya sa balikat ko. Ramdam ko ang hininga niya na tumatama sa akin. Oh my gosh! Yung heart ko! Ano ba heart! Behave. Isa!

Aalisin ko sana yung kamay niya ng hawakan niya ang mga kamay ko. Para pigilan ang nais kong gawin. At hinigpitan niya angboagkakayakap niya sa akin. " Let's stay like this just for a while, can we?" he said, almost pleading.

Parang may sariling isip ang katawan ko. Napatango na lamang ako. " Gusto mo ng hotdog?" sunod niyang tanong.

Kahit na hindi ko makita ang mukha niya, alam kong nakangisi siya. Tinampal ko ang kamay niya. " Aww. Don't worry, hindi ko gagawin iyon..." he said and paused for a while. " Masyado ka naman atang sinuswerte para makita mo ito ng dalawang beses..." he added.

" But seriously, I missed you. I missed the way you raised your brows to me. The way you glared at me. And the way you way rolled your eyes everytime I'm pissing you off. I missed all of that," sabi niya na punung- puno ng sinseryidad. Maya- maya, naramdaman ko ang paghalik niya sa buhok ko.

God! What the hell's happening to me? Bakit kinikilig ako?