That Naughty Probinsyano

Kabanata 29

Kabanata 29
Pain

" Congratulations to all. You did a great job. So, see you in the next school year," nakangiting sinabi ng Professor bago siya lumabas ng klase namin.

Nang makalabas na siya ay nag- ayos na rin ako ng gamit gaya ng ginagawa ng mga kaklase ko. Napangiti ako ng pilit.

Lumabas ako ng room at nagsimula na akong tahakin ang pasilyo papalabas ng building ng College of Business Administration.

Pagkatapak ko pa lang sa pinakahuling baitang, agad na bumungad sa akin sina Arnie at Kaye. Pareho silang may malalaking ngiti sa kanilang mga labi.

Tumakbo silang papalapit sa akin at sabay nila akong niyakap.

" Hmm... Mukhang successful, ah!" pang- aasar na sabi ni Arnie.

Napatango na lamang ako.

" Oh, bakit hindi ka masaya? You should be happy! Nakapasa ka!" puna ni Arnie sa akin.

Oo, dapat akong maging masaya. Pero hindi ko magawa. At hindi ko alam kung magagawa ko pa nga bang maging masaya.

" Alam ko na kung anong makakapagpasaya diyan. Ano? Bar hopping tayo? Nang mai- celebrate natin ang pagkapasa mo!" pag- aaya ni Kaye sa amin.

" Cheers!!"

Matinis na sigaw ni Kaye atsaka itinaas ang shot glass na hawak. Sinabayan namin siya at itinaas rin ito para makipag- cheers.

Mabilis kong inisang lagok ang red label scotch whisky na snasa shot glass ko. " Aahh..." ungol ko ng mainom ko ito. Agad na gumuhit sa lalamunan ko ang matapang na lasa nito.

" God, Lorraine! I love the music! Let's dance!" pag aya niya sa akin. Hindi ko siya tinanggihan at mabilis kaming umalis sa table namin.

Nang nasa dance floor na kami, mas lalong pumaibabaw ang groovy yet sexy dance sa dance floor. Nagsimulang umindak ang mga tao sa paligid ko kaya gumalaw na rin ako sa ritmong alam ko. Itinaas ko ang mga kamay ko sa ere and I started grinding my hips.

" Woohoo!" sigaw ko.

Habang tumatagal, mas lalong nagiging wild sa dance floor. May mga nakikita pa nga akong nagme- make out na sa gitna at may iilan rin na parang nagti- tease dance. Gahd! Na- miss kong magbar after 3 fucking months of taking those fucking special classes.

Patuloy lang ako sa pag- indak ng may maramdaman akong humawak sa bewang ko at idinikit nito ang sarili sa likurang bahagi ng katawan ko.

" Let's dance, sexy siren..." bulong niya sa tenga ko. Naramdaman ko ang mainit niyang hininga roon.

Nagsimula akong gumiling. At sa bawat paggiling ko ay sumasabay siya. Naramdaman ko ang paglalandas ng mga kamay niya mula sa bewang ko pababa sa naka- expose na legs ko. Damn! I felt a tingling sensation nang dumampi ang kamay niya roon. Bigla akong nakaramdam ng init. Fuck! Epekto ng red label.

" You wanna have fun? I'll take you to heaven..." muli niyang bulong sa akin. Ramdam ko ang maunit na hininga niyang tumatama sa tenga ko.

Hindi niya na hinintay pa ang sagot ko at mabilis niya akong hinila sa madilim na parte ng bar. Dahil na rin siguro sa kalasingan, hindi ko na nagawa pang magprotesta.

Naramdaman ko ang paglapit ng mukha niya sa akin sa pagtatangkang halikan ako, pero bago pa niya iyon magawa ay tumilapon na ang lalaki sa mga upuang naroon at kasabay noon ay ang pag- alingawngaw ng sigawan sa loob ng bar.

Unti- unting humina ang maingay na tugtugin sa stereo ng bar. And the next thing I know, nakita kong ginugulpi na ni Levin ang lalaking nagtangkang humalik sa akin. Nakita ko ang pagdalo sa amin ng ilan naming mga kaibigan. Hinawakan ako ni Kaye at Arnie sa magkabilang braso atsaka iginaya ako papalabas ng bar.

" Hey! Saan niyo ba ako d- dadalhin, huh? Gusto ko pang sumayaw!!" sabi ko, halos hindi ko na makilala ang sariling boses dahil sa kalasingan. " Di ba nga magpa- party tayo? Kasi nga nakapasa ako?!" Inalis ko ang pagkakahawak nila sa akin. Nang maialis ko iyon, I raised my hands up.

" God, Lorraine! Magpa- party tayo as a celebration but I didn't tell you to get drunk! Iuuwi ka na namin!"

Hinila na ako ni Kaye sa loob ng sasakyan. Napadaing ako ng tamama ang ulo ko.

Dinala ako nina Kaye at Arnie sa may malapit na Seven Eleven. Pinainom nila ako ng kape para mahimasmasan bago nila ako inihatid sa bahay.

" Bakit ngayon ka lang?"

Agad na bumungad sa akin ang galit na galit na mukha ni Dad ng maisara ko ang pinto. Gising pa pala siya.

" Diyan lang..." walang gana kong sinabi. Medyo nahimasmasan na ako dahil sa pina- inom na kape sa akin ng mga kaibigan ko.

" Sumagot ka ng ayos, Lorraine! Saan. ka. galing?" mababakas sa boses ni Dad ang pilit na pagtitimpi niya subalit hindi pa rin napigilan ang takas na inis sa boses ni Dad.

Oh hell! Stop that! Don't act as if may paki ka sa akin. " Ano bang sagot ang gusto niyong marinig, huh? You wanted the truth? Then fine! I'll give the truth. Galing ako sa bar! Nagparty kami! Are you satisfied now, Dad?!"

Nakita kong sinamaan ako ng tingin ni Dad ng magsimula akong humakbang patungo sa hagdan. " Damn it, Lorraine! Akala ko nagbago ka na! I thought nakabuti sa iyo ang ginawa kong pagpapadala sa iyo sa Cagayan. But I guess, mali pala ako. Because you've gotten worst, Lorraine!"

Napahinto ako sa paglalakad. " Really? I've gotten worst? So, worst na pala yung pagkapasa ko sa specila classes na iyon?Do I need to throw up a party right now dahil sa pagiging worst ko?" I answered back, full of sarcasm.

Nakita kong nagtiim bagang si Dad at malalaki ang mga hakbang na tinungo ang kinaroroonan ko. Isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ko. My dad slapped me.

Napangisi ako. " Iyan lang ba ang kaya niyong gawin? Wala bang mas sasakit pa diyan? Kasi kung alam niyo lang, manhid na manhid---" hindi ko na nagawang tapusin pa ang sasabihin ko dahil muli akong sinampal ni Dad. This time, mas malakas na ito kaysa sa nauna. Ramdam ko ang matinding hapdi at sa tingin ko'y namumula na ang pisngi ko.

Sinamaan ko ng tingin si Dad at saka dali- daling umakyat patungo sa kwarto ko. Narinig ko pa ang pasigaw na tawag niya sa pangalan ko. Pero hindi ko iyon tinapunan ng pansin.

Nang makapasok ako sa kwarto ko. Mabilis akong humiga sa kama ko at hindi na nagtagal ay dumaloy muli ang mga luhang parating dumadaloy sa mata ko sa nakalipas na apat na buwan.

I harshly wiped my tears. Four months ago, I left Cagayan for Manila. Apat na buwan na rin ang nakakaraan nang iwan ko ang pinaka-importante at pinakamamahal ko. Damn! It's been four months, pero bakit ganoon? Parang kahapon lang nangyari ang lahat. Parang sariwa pa sa ala- ala ko ang mga nangyari noon.

Binigay ko ang lahat. Ang puso ko at pati na rin ang katawan ko. I lost my virginity to Yael. And even up to this day, wala pa akong nararamdamang pagsisisi. Dahil kahit sa loob ng apat na buwan na iyon ay mahal ko pa rin siya. Walang nagbago sa nararamdaman ko. Pati na rin yung sakit sa ginawa kong pang- iiwan sa kanya ng walang pasabi ay naririto pa rin sa puso ko. That pain that wouldn't be vanished. The reason why, I am living my life misserably right now. Damn! I feel like living in hell, right this very moment now.

Aaminin ko, maraming ' What if's ' ang gumugulo sa isip ko. What if sinabi ko sa kanya yung pag- alis ko. What if kung hindi ko siya itinaboy noon? What if hindi ako umalis at sinuway si Dad? Magiging ganito ba ang buhay ko ngayon? Would I feel this pain over and over again for the past 4 months? Siguro nga oo, pero mas makakaya ko siguro ang sakit kung naririto siya ngayon. Pero wala, Lorraine. You left him. You left the only person na maaari mong paghugutan ng lakas ngayon.