Boy next door 2

hoofdstuk 28

Amelia pov

Ik word wakker in een nat bed. Het voelt een beetje plakkerig. Ik doe het licht aan en met veel pijn en moeite gooi ik de dekens van mij af. Mijn ogen worden groot. 'Shawn' fluister ik. Ik probeer hem wakker te schudden en als dat eindelijk lukt kijkt hij met geschrokken ogen toe. 'We moeten het ziekenhuis bellen' zeg ik. Een pijnscheut gaat door mijn lichaam heen en ik krimp in elkaar van de pijn. Shawn komt naast mij zitten terwijl hij het ziekenhuis belt. Ik probeer Karen te bereiken en als ze eindelijk opneem schreeuw ik het nog net niet uit van de pijn. 'Mam je moet komen er is iets met Lia er ligt overal bloed en ze heeft heel erg veel pijn' zegt Shawn in shock. Ik hoor dat ze de telefoon heeft weggedrukt. 10 minuten later staan zowel als Karen de ambulancebroeders er. Ik word het bed opgetild terwijl Shawn dingen uitlegt aan Karen. Hij pakt mijn hand vast en snel gaan we naar het ziekenhuis.

Als we eenmaal in het ziekenhuis aankomen  worden we met spoed naar de intensive care gebracht waar ik word onderzocht. Al heel snel word duidelijk dat ik een operatie moet ondergaan. 'Er is een gedeelte van de moederkoek achtergebleven. Doordat dat is achter gebleven heb jij nu die pijn en bloed je zo erg. Als we nu niet snel ingrijpen kan het fataal worden'. 'Doe die operatie' zegt Shawn. Ik knik. Er komt zo'n enorm pijnlijke pijnscheut dat het langzaam zwart word voor mijn ogen en ik wegval.

Shawn pov

Ik bel naar huis wat er aan de hand is en wat er nu gaat gebeuren. Morgen moet ik weer naar Nederland voor een optreden en dan mag Lia hopelijk naar huis. Mam neemt haar in huis zodat Aaliyah en Madison ook makkelijker verzorgd kunnen worden. Met veel stress loop ik naar de wachtkamer waar ik Elize en Andrew zie zitten. Ze komen gelijk naar mij toe. 'Ze word geopereerd het bleek dus dat er een stuk moederkoek was achtergebleven'. Elize laat zichzelf op een stoel vallen. 'Ik kan niet nog iemand verliezen'. 'Harry was al een tijdje ziek en dat van Marie kan je niks doen' zegt Andrew. 'Marie?'. Elize kijkt mij aan. 'Ze wilde geen contact meer met ons daarom verzon ze dat ze werd gepest en dat ze moest verdwijnen om niet meer bij ons te hoeven wonen. Ze is er op een of andere manier achtergekomen dat wij niet haar echte ouders zijn' zucht ze. 'Weet Amelia dit?'. Ze schud haar hoofd. 'Meneer Mendes?' hoor ik iemand achter mij zeggen. Ik knik en loop mee. 'De operatie is goed gegaan het stukje moederkoek is eruit. Maar Amelia moet heel erg veel rusten. Ze moet blijven liggen en ze mag niet veel doen'. ''Hoelang moet dat?'. 'Minimaal 2 weken'. 'En daarna mag ze weer van alles?'. Ze knikt 'maar ze moet niet te veel inspannen dat is niet goed ze mag nog niet sporten ze mag wel lopen en voor de baby zorgen'. Ik knik weer en loop de kamer in. 'Prinses'. 'Nou ik voel mij niet als een prinses' fluistert ze. Ik grinnik. 'Dat komt nog wel' fluister ik ook. 'Hoe gaat het met de meisjes'. 'Goed Mama zorgt voor ze'.  Ze knikt.'Wanneer mag je naar huis?'. Ze kijkt op de klok. 'Nu'.  Er komt een zuster binnen met een rolstoel Ik help Lia de rolstoel in en ik rol haar naar de wachtkamer. 'Nou ik leef nog mensen' zegt ze. We gaan naar huis waar ik mijn moeder op de bank zie slapen. Ik leg een deken oer haar heen en plaats een kus op haar wang. 'Shawn jij moet morgen naar Nederland' fluistert Lia. Ik knik. 'Ga je spullen dan pakken dan pak ik de spullen in van Aaliyah en Madison want dan is het morgen makkelijker om naar je moeder te gaan'. Ik knik ze rolt zichzelf naar de baby kamer waar ik haar van alles hoor doen. Ik sluip naar boven en pak mijn spullen in. Ik pak ook Lia haar spullen in en loop weer naar beneden. 'En nu moet je rusten madam' zeg ik zacht voor het geval dat de meisjes wakker worden. Ik til haar op en breng haar naar boven waar ik zie dat mijn moeder het bed heeft verschoont. Ik leg haar in bed en ga naast haar liggen.