the only reason II (l.h)

neuf

Zodra Luke met het meisje met de zwarte krullende haren de hoek om was gegaan, begon Claire hardop te vloeken. Niet omdat ze het jammer vond dat Luke al een vriendin had, maar omdat ze het jammer vond dat zij wellicht haar -- niet die van Luke-- maar die van het meisje had verpest. Indira heette ze. Ze was een mooi plezierig meisje en Claire wist zeker dat als ze haar via school of iets dergelijks had gekend, dat ze meteen goede vriendinnen zouden worden. Maar nu had Claire her verpest. Althans, zij niet, dacht ze, Luke heeft het verpest. Claire wist helemaal niks van Indira af.

Claire liep de straat gestresst uit en liep richting de parkeergarage om haar auto te pakken. Ze moest wat doen, vond ze. Luke kon niet zo verder gaan met Indira, Claire ook niet. Ze had dit nog nooit meegemaakt en wilde niet de relatie verpester zijn. Maar misschien zou ze dat worden als ze Luke beval om het aan Indira te zeggen.

Had ze geen telefoonnummer van Luke?

Toen Claire in haar auto stapte, pakte ze meteen haar telefoon en tikte Luke Hemmings in, in haar contacten lijst. Niks. Natuurlijk, hij was ook zo snel weggegaan. Claire lacht in frustratie haarzelf uit en zocht zijn naam op internet op. Niks bijzonders, alleen een Facebook account waarmee ze niets kon.

Claire tikte nadenkend met haar nagels op het stuur. Ze voelde zich schuldig. Ze had het ook kunnen weten toen hij plotseling zo snel was verdwenen. Dit kon haar ook altijd weer overkomen.

Claire besloot haar vriendin te bellen. Ze tikte het nummer van haar beste vriendin in en wachtte in zenuwen af toen de ringtoon over ging.

"Sister from another mister! Sup?" De hoge en vrolijke stem van Effy galde door de telefoon. Claire kon niet eens glimlachen door de vrolijke stem van Effy: ze voelde zich totaal niet op haar gemak. 

"Effy?" Claire's stem klonk schuldig en anders dan Effy had verwacht. Effy herkende deze toon. "Effy, ik heb wat stoms gedaan."

"Toch niet iets waar de politie bij betrokken is, toch?" Grapte Effy nog een keer. Ze hoorde aan de toon van Claire dat het menens was, maar hoopte haar nog even op te vrolijken. Bij Claire integendeel, kon er geen lachje vanaf.

"Ef," Begon Claire zuchtend. "Ik meen het. Ik heb echt wat stoms gedaan en ik voel me er heel schuldig over."

"Tell me girl. Mijn oren staan voor je open." Zei Effy en Claire duwde zich zuchtend achterover in haar stoel. Ze stond nog steeds stil in de parkeergarage en had zelfs haar auto nog niet aangezet.

"Ik heb soort van met een jongen gezoend en uhm-- soort van? Nee, Effy, ik heb niet soort van met een jongen gezoend." Claire fronste haar wenkbrauwen boos. Ze was boos. Boos op zichzelf, hoe kon ze dit nou doen? Maar tegelijkertijd wist ze dat zij niet van Indira afwist, dus enerzijds kon ze er ook niet veel aan doen. "Ik heb met een jongen gezoend en wat dingen uitgehaald en wat blijkt? Hij heeft een vriendin en hij had die vriendin ook al toen hij met mij aan het zoenen was en hij mijn topje uittrok."

Het bleef even stil aan de andere kant van de telefoon. Claire wist dat Effy wist wat ze bedoelde. Hoe vaak heeft Effy haar wel niet opgebeld met het volgende verhaal over hoe ze met een jongen had gezoend terwijl die in een relatie zat. Het enige verschil tussen Effy en Claire was dat Effy daar lak aan had. De jongen was immers degene die vreemd ging, niet Effy. Claire vond het niet zo eenvoudig. Ze voelde zich schuldig.

"Oh Claire.." Begon Effy. Ze wist hoe Claire in elkaar zat. Anders dan dat zij is. "Ik snap je volkomen, maar het is voor een groot deel niet jouw fout."

"Niet mijn fout? Effy, ik weet dat je hier anders over denkt, maar ik heb zijn relatie verpest! Ik ben zo stom geweest om hem te zoenen." Claire gromde frustrerend en keek even om haar heen. Er was gelukkig geen auto naast haar geparkeerd. Zo kon ze zichzelf even laten gaan zonder dat iemand naar haar keek.