the only reason II (l.h)

sept

Indira ging die volgende dag met zelfvertrouwen de school in. Haar moeder had haar gebracht, omdat tja... Luke kwam niet opdagen. Indira dacht er niet teveel bij na en flashbackte terug naar haar moeder die tegen haar zei dat Luke misschien meer tijd nodig had.

Het was eigenlijk ook wel logisch; Indira kende Luke nu al ongeveer bijna een jaar en nu net een paar maanden is hij over zijn stoornis en mentale stand gekomen. Hij moest het nog uitzoeken en zien wie hij echt was. Waarom had ze dat niet eerder kunnen inzien? Indira zuchtte het af en zwaaide haar moeder uit.

Het was vrij rustig bij de kluisjes en het liet Indira verbazen, meestal was het altijd een oceaan vol met mensen en iedereen wurmde door elkaar. Indira kwam snel aan bij haar kluisje en legde haar onnodige spullen in haar kluisje.

De dag op school verliep normaal. Naja.. wat je normaal kunt noemen. Indira had natuurlijk geen doodgewoon normaal leven, meer een soort van grote chaos waarbij je je vingers maar moest kruisen om iets goed te laten komen (vond Indira zelf natuurlijk).

Luke had ze hele dag niet gezien en dat was voor haar normaal geworden, niet zo zeer alledaags alsof het nooit anders was geweest, maar op dit moment begon Indira er een beetje aan te wennen en deed ze er zelf niet veel meer aan. Niet omdat ze boos was, nee- want ze had wel degelijk een idee waarom Luke zo afstandelijk deed.

Indira had Calum nog gezien en Effy maar alle twee hadden die ook een glimp van Luke opgevangen. Het begon Indira niet op de zenuwen te werken en ze bracht haar dag rustig door. Ze probeerde gewoon weer onopvallend te blijven en niet een te grote scene maken.

Indira had eigenlijk alles al overwonnen op school; ze werd niet meer belachelijk gemaakt of gepest, eigenlijk keken er steeds meer mensen tegen haar op (zelfs had ze dat totaal niet door natuurlijk). Steeds meer meiden merkte eindelijk op dat Indira uitstraling had en een prachtig uiterlijk, de meeste hadden dat wel door en hadden daarom zo'n enorm hekel aan haar. Ze hadden zo'n stereotiep meisje voor hun ogen: ze wordt gepest, loopt altijd klein en dun en dan wordt er een knappe jongen op haar verliefd en wordt ze nog meer verlegen, en dat had ze dan niet door etc.

Maar Indira was zo echt totaal niet- zeker ze was verlegen en lette totaal niet echt hoe mensen naar haar keken. Maar ze had meer zelfvertrouwen gekregen en stond er sterk voor, ze had wel degelijk door wat mensen van haar vonden, maar dat maakte haar niet zoveel uit. Indira wilde alleen nog steeds niet al te veel opvallen, ze hield niet om in het middelpunt te staan. En de meeste mensen wisten dat helemaal niet en probeerde er altijd een "big deal" van te maken, maar dat deden ze altijd. Indira was een direct meisje, en veel mensen durfden -sinds de laatste keer toen ze natuurlijk eindelijk voor zichzelf opkwam en ruzie kreeg- haar niet meer tegen te spreken. En Indira had geen idee dat mensen dat dachten en deden. Het maakte haar eigenlijk ook niks uit en ze zat daar helemaal niet mee.

Indira's verhaal dus wanneer de bel ging, want het was weer eens een chaos bij de kluisjes en ze kon zich er moeilijk doorheen wurmen. Ze had haar moeder al gebeld en gevraagd of ze haar zou komen ophalen, maar helaas was haar moeder werken en moest Indira dus lopen. Het was niet zo erg, omdat het weer niet al te slecht was. De zon scheen en de wind lag stil. Het was eind-april en er werd plaats gemaakt voor de winter. Maar ja... In Australië is het nooit echt winter!

Moeilijk pakte Indira haar jas en deed die aan. Ze had geen sjaal of dergelijke, een jas en dat was goed genoeg. Ze pakte nog een paar boeken en schriften waarvan ze huiswerk op had gekregen uit haar kluisje en legde onnodige spullen --voor dit moment in haar kluisje. Ze sloot hem snel dicht en wurmde zichzelf weer door de stoet mensen. Ze zette haar tafel op een tafel (de aula was namelijk er groot met een kantine en de kluisjes erbij, dus als je je tas ergens neer wilde zette kon je zo naar een tafel lopen, natuurlijk waren er in de hallen nog meer kluisjes omdat het een grote school met veel leerlingen was, maar Indira zat in de aula). Haar jas deed ze rustig aan en ze keek op haar mobiel; geen nieuwe berichten.