the only reason II (l.h)

six

Dezelfde avond wanneer Luke bij Claire was, was Indira thuis. Haar moeder was nog weg; ze had een etentje met haar sectie van haar afdeling-- haar werk. Indira had Luke een aantal keer proberen te bellen, maar hij nam niet op. Het was niet alsof Luke dat nooit eerder deed, aan de ene kant was het ook zo. Luke nam eerst 9 van 10 keer zijn mobiel op, wanneer Indira belde. Maar net zoals alles-- sinds Luke zo vreemd deed, nam Luke zijn mobiel bijna nooit meer op. Indira had geen die waarom.

Indira stond met tranen in haar ogen te kijken naar haar reflectie in de grote hal. Ze stond hier al meer dan een halfuur en ze kon niet over het feit, dat ze vond ze zó lelijk was. Haar korte, warrige, krullende zwarte lokken waren wat langer geworden. Ze raakten haar schouders net. Op haar voorhoofd had ze een paar pukkeltjes. Mascara was na de hele avond al uitgelopen en de sproeten op haar wangen-- maakte Indira bijna aan het overgeven.

Indira's ogen gleden naar haar lichaam. Het eerste wat in haar opkwam was: gadver. Indira vond haar heupen immens breed, haar buik was niet mooi plat en haar armen waren te dik. Ze trok haar trui aan de rechterkant, van haar schouder omlaag. Ze vond haar sleutelbeen niet genoeg uitsteken. Indira haalde haar vingers over haar schouder en voelde een zielig botje een klein beetje uitsteken. Het was voor haar bijna niet zichtbaar. Het moest meer. Indira draaide zich naar het zij met de spiegel en trok haar trui omhoog. Haar ribben staken niet genoeg uit. Haar botten bij haar heupen waren er bijna niet. Indira draaide zich weer helemaal om naar de spiegel. Haar heupen waren zo breed!

Ze wilde graag die smalle middel-- misschien had ze die maar haar heupen verpestte het door haar brede heupen. Ze wilde ze liever normaal, maar nee. Indira keek naar een stukje van haar benen dat nog net te zien was in de spiegel. Indira keek vol afgrijsing naar haar bovenbenen. Ze moest nooit meer skinny jeans dragen!

Indira's groene ogen ontmoette haar reflectie weer en met een treurige blik keek ze naar haar vorm van gezicht. Geen wonder dat Luke op haar afgeknapt was. Ze zag er niet meer uit! Luke vond haar vervelender!

Indira voelde tranen over haar wangen rollen. Moest ze zich dan anders kleden? Waarin ze minder dik leek? Indira gleed over haar kleren. Ze droeg altijd hetzelfde, saaie. Luke vond haar saai, ze wist het-- niet meer aantrekkelijk.

Moest ze haar haren dan opsteken en misschien meer make-up opdoen? Ze had wel make-up-- ze kon het gebruiken. (Het gene was dat Indira zoveel make-up had gekregen van haar moeder. Ze gebruikte het nooit want ze wist niet hoe.)

Indira draaide zich eindelijk om en sjokte de trap op naar haar kamer. De treden van de trap waren ineens veel langer en hoger en Indira kwam zoekend naar adem boven. Was ze aan het hyperventileren over de gedachte dat Luke haar vreselijk vond? Ja. Het antwoord was ja.

Indira liep over de gang naar haar kamer. Ze had een gang met schilderijen van schilders die haar moeder prachtig vond. Indira's handen gleden van de muur. Haar kamer was naast de badkamer en tegenover de kamer waar de logés sliepen. Ze opende rustiger dan ooit de deur van haar kamer en sloot de deur zorgvuldig.

Haar gedachten gingen gek. Ze wist niet meer wat ze moest denken. Luke vond haar niet meer aantrekkelijk! Luke vond haar saai en niet meer spannend genoeg. Waarom had ze dit niet eerder gezien? Geen wonder dat Luke haar vermeed in het openbaar; hij wilde niet dat mensen hem met een saai, lelijk persoon zagen.

Indira opende haar klerenkast en liet haar handen over de hangers met topjes, shirts en truien glijden. Haar handen gleden verder en verder want ze had niks dat Luke misschien leuk vond. Haar broeken waren hetzelfde, donkerblauw, zwart, grijs, blauw, blauw, donker & van alles. Had ze rokjes of een panty? Vast wel ergens, maar waar?