the only reason II (l.h)

un

Indira Madrilga zat tegenover Luke Hemmings-- ze waren samen gaan lunchen aangezien ze zoveel tijd met elkaar gemist hadden. Het was een zonnige vrijdagmiddag in midden-april. Vogels floten vrolijk hun lied en bloemen waren aan het bloeien. Luke en Indira zaten tussen de vrolijke kleuren binnen in het cafeetje en ze keken elkaar glimlachend aan -- althans Indira.

Indira's handen waren vastgeklampt om een warme beker met chocolade melk en de damp vormde rondjes voor haar gezicht. Haar donkerbruine trui had ze over haar handen getrokken en alleen haar lange bleke vingers-- met de roodgelakte nagels waren zichtbaar.

Luke zat met koffie en speelde met zijn handschoenen. Zijn blik was gericht op de houten tafel en hij nam elke keer kleine slokken van zijn koffie. Er dreunde een zacht jazz-nummer door het cafeetje wat hem even liet meetikken -- op de tafel met het ritme van de muziek.

"Blijf je vanavond slapen?" Luke schoot met zijn hoofd omhoog en keek Indira smekend aan. Zijn ogen gloeide met eenzaamheid en Indira knikte even snel. "Dankje"

Liz-- Lukes moeder was op zakenreis met haar bedrijf en zijn broer verbleef bij zijn vader. (Luke had geen contact opgenomen met zijn vader. Hij had er geen behoefte aan). Luke was deze week alleen thuis en hij had het moeilijk. Er speelde veel op dit moment in zijn leven en Indira moest er op dit moment zijn.

"Zullen we dan straks langs de videoshop voor een romantische, klef film?" Indira liet haar rechte tanden zien, wanneer ze een award-winnende lach aan Luke gaf. Het liet om de een of andere reden Luke even blozen en hij knikte. Een schuldgevoel kwam omhoog. "Hoeveel korting krijgen we dan?"

"Zo'n 30%" Aarzelde Luke even, niet zeker wetend over zijn uitspraak. Hij werkte na die maanden nog steeds bij de videoshop. Maar zoals iedereen Luke kende kwam hij vrijwel elke zaterdagavond niet opdagen.

"Mooi" Zei Indira en ze nam weer een slok van haar warme chocomel. De slagroom die op de bovenste laag-- over de grote kop was omringt, bleef een beetje achter op haar neus en Luke vond het extreem schattig. Hij zuchtte moeizaam en boog zich voorover naar Indira. Hij veegde de slagroom met zijn rechterduim van haar neus en likte het van zijn vingers. Indira giechelde even en duwde de grote kop terug op de tafel.

"Volgende maand hebben we examens." Merkte Luke even op wanneer het weer even stil werd en alleen de jazz-muziek te horen was. Indira knikte bedenkelijk.

"Ben je zenuwachtig?" Vroeg ze even en Luke keek even nadenkend naar het mooi gevormde gezicht van zijn vriendin. Hij haalde zijn schouders op en bleef haar aanstaren. Ze bloosde even en knikte.

"Jij wel?" Vroeg Luke haar nu en ze schudde heftig nee.

"Ik ben dé nerd van de school, ik ga zeker weten mijn diploma in één keer halen." Trots gaf ze Luke een knik en een glimlach en Luke grinnikte even wanneer hij weer een slok van zijn koffie nam.

Het was daarna lang stil en Indira bleef kijken naar de mensen die binnen kwamen en het café weer verlieten-- je kon het eigenlijk niet echt een café noemen. Het was een klein knus restaurantje om te gaan lunchen of te ontbijten. Het was net een paar weken geleden gekomen, vlak bij Indira's huis. Het had een old-fashion design en had vrolijke planten door heel het restaurantje staan. De naam was ook apart- De Winkel Van Sinkel. Het liet Indira even glimlachen en ze nam nog een slok van haar chocomel.

Luke staarde Indira nog steeds aan. Hij keek naar haar gezicht en bekeek elk vlekje en elke detail. Alles vond hij mooi, ook al was het niet de bedoeling. Hij vond alles prachtig. Indira haalde haar lokken achter haar oor vandaan en keek Luke aan. Ze glimlachte en de vlinders in Lukes buik gingen extreem tekeer.