The One That Got Away

Chapter 54

Isang araw nalang ay kasal na ni Kara, nakapaag check in na sila sa hotel kung saan sila manggagaling papunta sa simbahan kinabukasan.

Hinayaan na muna ng magulang niya na mag isa siya sa kwarto para makapag pahinga siya.

Nakapangtulog na si Kara nang marinig niya na may kumatok. Agad niyang binuksan ang pinto, nakita niya si Cheena. Nabiga siya na makita kung sina ang nsalikod nito. Si Mabelle na nakayuko lang.

"Kara, I now na you don't want to talk to her, and this isnot the right time dahil kailangan mo mag pahinga. Nakiusap kasi siya saakin" bungad sa kanya ni Cheena.

Malalim ang hinga ni Kara "pasok"

Ngumiti si Cheena bago umiling "hindi ako kailangan making, and besides bawal sa buntis ang mag puyat" iyon lang at niyakap nito si Kara bago tumalikod. Tinanguan lang nito si Mabelle at nag lakad papalayo.

Nang makapasok na sa kwartong inukupahan naupo si Kara sa couch, itinuro nito ang katapat na upuan kay Mabelle.

Nagulat siiya na imbes na umupo ay lumuhod ito sa harapan niya. She rested her face on Kara's knees ang began crying.

"Kara sorry, sorry for everything I've done. Sorry na madaming nadamay" her shoulders are shaking as she continue to cry. 'nung maaksidente kami ni dad natakot ako kasi akala ko katapusan ko na, pero naging maagaap si dad nayakap niya ako kaya mas grabe ang mga bugbog sa katawan niya" tumingala ito kay Kara at hinawakan ang kamay nito.

"kinailangan pa na mangyari ang ganung bagay bago ko ma realize na mahal naman pala niya ako. Nabulag ako sa sakit, nag paadala ako sa galit. Kinailangan pa na makaatanggap ako ng sampal para magising ako sa kabaliwan ko. Alama ko naman na Gabriel won't love me kahit ang gawin ko." Tuloy tuloy ang pag patak ng luha nito. "tama ka siguro na hindi ako naturuan ng mommy ko maging mabuti." She smiled. "lumaki ako na nakita ko kung paano sya nagalit sa mom mo kaya naman yun ang tumatak sa isip ko, ang makaganti, I love her siya lang naman kasi ang meron ako eh. Pero mali pala, I should have accepted na kaya naman naming maging masaya na kami lang. ang daming panahon na nabuhay kami sag alit at marami din kaming nadamay " she wiped her tears. "aang gusto ko lang naman ay masaabi sayo na nagsisisi na ako. I want to have your forgiveness, bt I guess hindi pa ngayon. I want to give you assurance na wala nang Mabelle na mangguguo. Lalayo na ako para wala na akong masaktan. Hahanapin ko ang sarili kong happiness"

Tumayo si Mabelle, at naglakad papunta sa pinto. Hinila siya ni kara at niyakap. "I know you've been through a lot. Oo nagalit ako sayo, oo nasaktan ako at muntik na kaming masira ni Gabriel dahil sayo but who I am to hold grudge. I too was not perfect, thankful lang ako that I have mama who guided me." Lumayo siya sa pagkakayakap. Tumulo na ang luha niya na kanina pa niya pinipigilan.

Hinawakan niya ang mga balikat ni Mabelle "hindi ko alam kung kaya ko na agad kang patawarin, kung kaya kong agad na kalimutan ang lahat pero pwede naman subukan diba." Kara smiled. "kahit pa baliktadin natin ang mundo may mag uugnay pa din satin at yun ang pagiging magka pamilya, in time mapapatawad din kita just give me time" Humagulgol si Mabelle at niyakap si Kara.

Matapos ang pag uusap nagpaalam na si Mabelle, kailangan pa daw ni Kara na mag pahinga. Isa pa nag aantay daw ang mommy nito sa lobby. Ininyayahan ni Kara na umattend si Mabelle ng kasal kung okay lang dito. Agad namang pumayag ang dalaga.

Nakatulog siya nang magaan ang loob. Alam niya na sa pagsikat ng araw bukas ay may bagong buhay silang haharapin nawala ang takot nya na baka hindi sila tigilan ni Mabelle. Waa da din ang takoot niya nab aka hindi nila kayanin ang problema na dadating.

Nakatayo si Gabriel habang innatay na bumukas ang pinto kung nasaan si Kara. Mula papng nag makita niyang nag aakad ang entourage nag simula na din na pumatak ang kanyang luha.