Red Line Killer

Κατι καλυτερο

Shannon's POV

Την επόμενη μέρα βοηθησα τα αγόρια να μαζέψουν τα πράγματα τους απο την μεγάλη αίθουσα και ο Kail με βοηθησε να την καθαρισουμε. Ηταν απίστευτο το πως η σχέσεις μας ειχαν μεγαλωσει τοσο. Δεν το περίμενα καν. "Θέλετε βοήθεια;" γύρισα και κοιταξα τα κορίτσια που στέκονταν στην πόρτα και ο Kail με κοιταξε. "Βασικα εγω μολις έφευγα. Εχω μια δουλειά" είπε και το σαγόνι μου επεσε. "Καλα Kail. Σημερα εχουμε trivia night στου Oli. Θα φας καλα" του ετριξα και γελασε πνιχτα πριν με φιλησει στο μαγουλο και φυγει. Τα κορίτσια εμειναν να με κοιτανε πριν η Ally κανει το πρωτο βημα για να με πλησιάσουν. Επεσαν και οι οχτω πανω μου αγκαλιαζοντας με και μπορώ να πω ότι ήταν η καλύτερη αγκαλιά που ειχα παρει ποτε μου. "Μας έλειψες ηλιθιο" ειπε η Ally η μόνη που συνεχιζε να με αγκαλιάζει. Το φουτερ που φορουσα ειχε κολλήσει πανω μου χαρη στον ιδρωτα και την Ally κανοντας με να σκαω ακομα περισσότερο. "Και εμένα" με κοιταξε στιγμιαία πριν με αγκαλιασει με περισσοτερη δυναμη μαζι με την Chrissy και την Rose. "Ξανακανε κατι τέτοιο και θα σε μαζευουν με τα κουταλακια" ειπε η Rose κανοντας μας να γελάσουμε και αφου οι αγκαλιες μας τελειωσαν κοιταχτηκαμε λιγο πριν πιασω την σκουπα ξανα. "Ναι. Νομιζω εχω χασει πολλα επισοδια" ειπε η Ally. "Γιατι το λες αυτο;" ρώτησα και γελασε. "Γιατι.. Ποτε σκουπιζες;" ρωτησε και ξαφνικα η πορτα ανοιξε με εναν κουστουμερισμενο αντρα με οπλο να μας πλησιάζει. Τα κορίτσια σηκωσαν τα χερια τους ενω εγω σουφρωσα τα φρύδια μου και τα χειλια μου.

"Η Shannon Beveridge?" Ρωτησε και σηκωσα το χερι μου. Κατεβασε το οπλο χαμογελωντας με σεβασμο και με πλησιασε. "Εχω μερικά πράγματα που θα σας φανουν χρήσιμα" ειπε με το βλέμμα του να είναι σοβαρό και κοιταξα τα κορίτσια πριν αφησω την σκουπα και βγω απο την αίθουσα μαζι του. "Πείτε μου"
"Ειμαστε αντρες του πατερα σου. Δεν ξερω πως αλλα εχει μαθει για την σχεση σου με την Camden και ψάχνει να σε βρει. Μουρμουριζει συνεχεια οτι θα σκοτώσει την οικογενεια της Camden γιατι αν δεν στο εχει πει η μητέρα σου, τον απατουσε με τον μπαμπα της" ειπε και ξεροκαταπια. "Ναι το ηξερα. Ηταν και ο λογος που εχουν χωρισει συν οτι ο πατέρας μου την απατουσε με μια αλλη" ειπα και μου εγνεψε θετικα. "Το θεμα ειναι οτι εχει κρατησει κακια στον μπαμπα της-" "Αφου εισαι ενας απο τους αντρες του. Γιατί μου τα λες αυτα; Δεν θα έπρεπε κανονικα να ειστε με το μέρος του και να μας κυνηγατε;" τον εκοψα και γελασε. "Ειμαστε χιλιάδες ατομα και απο αυτους μονο τα οχτακοσια τον μισουμε. Μας συμπεριφερετε σαν αντικείμενα και ποτε σχεδόν δεν μας εχει πληρωσει για να κάνουμε τις βρωμοδουλιες του. Οπότε βρηκαμε αφορμη να του παμε κοντρα. Το κυρίως θέμα ειναι οτι οι υπόλοιποι οχτακοσιοι θα αντιστραφουν εναντιον μας. Αν θα θέλατε θα μπορουσατε να έρθετε μαζι μας γιατι ακομα και οι φίλοι σας κυνδινευουν. Εχουμε μια μεγαλη έπαυλη στην άκρη της πολης στην οποια μεσα υπαρχουν οχτω σπιτια με τέσσερις οροφους ο καθένας, δυο για καθε οικογένεια. Υπάρχουν ειδικοί χώροι που θα γίνονται εκπεδευσεις μόνο για εσας αφου μονο εσεις επιτρεπετε να είστε μαζι μας οπουδήποτε και ολοι οι αντρες θα φυλάνε την έπαυλη είκοσι τέσσερις ώρες το είκοσι τετράωρο." Ειπε και οσο μιλουσε το στομα μου είχε ανοιξει διάπλατα. "Μπορώ να το σκεφτω λιγο και κα το συζητησω μαζι τους;" ρώτησα και μου εγνεψε αρνητικα. "Πρεπει να μεινει κρυφος ο στοχος μεχρι να φτασουμε στην επαυλη απο οπου δεν θα μπορει να φυγει κανεις. Αν δεν γνωριζατε που αυτη ειναι η δουλειά μας... Φυλαμε επι μηνες τα σπίτια ολων σας και φροντίζουμε να μην σας επιτεθουν οι υπόλοιποι αντρες του." "Ποσους μηνες ειναι αυτο που γίνεται;" "Οχτω μηνες." "Μαλιστα" "Επίσης θα ήθελα να σας πω οτι απο την στιγμή που θα μπουμε στην επαυλη η μονη που μπορεί να μας δινει διαταγές ειστε εσείς." Τον κοιταξα και εγνεψα θετικα. "Πότε θα μπορέσουμε να πάμε εκει;" "Οποτε θέλετε αλλα καλύτερα θα ήταν να γίνει το συντομοτερο δυνατο. Ομως πριν παμε θα χρειαστεί να βρεθείτε με τον πατερα σας οπου ειναι κανονισμενο να σας βρει αποψε στο σπιτι σας τα μεσάνυχτα. Ειναι μερος του σχεδιου να σας βρει πρωτα για να μην υποψιαστει κατι αλλο." Ειπε και του εγνεψα. "Αρα αυριο παμε στην επαυλη." Μου εγνεψε θετικα. "Θα υπαρξουν δεκα τεθορακισμενα αμαξια τα οποία θα μεταφερουν μια οικογένεια μαζι με τις αποσκευές τις. Οσο για την μαμα σας... Δεν θα χρειαστεί να βρεθει εδω καθως ηδη στο σπίτι της υπάρχουν ηδη αντρες δικοι της" "Εντάξει." "Μετά το σχολείο θα πρέπει να σας μιλησω σχετικά με αποψε αναλυτικα." "Οκει. Ειναι ενα μαυρο σπορ αυτοκίνητο στο πάρκινγκ. Συναντισε με εκει" "Μαλιστα. Στην μαυρη Lamborghini" ειπε χαμογελαστοε και εφυγε κρύβοντας το οπλο του στην τσεπη του κουστουμιου του.
Τον παρατηρησα καλύτερα οσο μιλουσαμε. Ειχε γενια μαύρα όπως τα μαλλια του και κατάλευκα δοντια. Τα ματια του ηταν καταγαλανα και φαινοταν να ειναι καλα γυμνασμενος αλλα οχι σαν... Ντουκι... Τα ρούχα του ηταν σεμνα, μαύρο παντελόνι και σακακι με μια μαυρη γραβατα και ασπρο πουκάμισο. Τα παπούτσια του ηχουσαν στον διάδρομο καθως περπατουσε και μπηκα στην αίθουσα προβλιματισμενη.

Γιατι να κρατάει κακια ενω ηταν αυτος που το ξεκίνησε;