Red Line Killer

Είμαι δίπλα σου χωρίς να με βλέπεις..

Shannon's POV

"Αναχώρησαν" άκουσα τον Matt και γύρισα να τον κοιτάξω αφήνοντας την χτένα στον νιπτήρα. Έβαλα στο χέρι μου το μαύρο βραχιόλι με τα καρφιά μου και αφού έδεσα τα μαύρα all star μου τον ακολούθησα στο γκαράζ για να πάρουμε τις μηχανές μας. 

"Εσύ με καταλαβαίνεις έτσι;" τον ρώτησα ανεβαίνοντας στην μηχανή και τον κοίταξα σηκώνοντας το βλέμμα μου από το κράνος που κρατούσα.

"Είναι κάποιος που δεν σε καταλαβαίνει; Έχεις παράπονο από κανέναν;" με κοίταξε και του έγνεψα αρνητικά. "Κοίτα Shannon... Αυτό που κάνεις θέλει μεγάλο κουράγιο. Κάτι που λίγοι άνθρωποι έχουν. Και το έχουμε καταλάβει όλοι μας αυτό. Και για αυτό είναι ένας λόγος παραπάνω που σας στηρίζουμε και τις δύο." λύγισε το σώμα του μαζί με την μηχανή του στο πλάι και χάιδεψε το χέρι μου κοιτώντας με χαμογελώντας ελαφρά. 

Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και φόρεσα το κράνος μου βάζοντας μπροστά την μηχανή μου. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά βρισκόμασταν στο μπαρ που θα πήγαιναν και είχαμε φτάσει πριν από εκείνους καθώς τους περάσαμε στην διαδρομή. Σβήσαμε τις μηχανές μας μπροστά από την είσοδο και χωρίς να κατέβει κανείς από τους δύο μας τα πόδια μας ακούμπησαν μεταξύ τους καθώς ήρθε δίπλα μου με την δικιά του. Άνοιξα το φιμέ τζάμι παρακολουθώντας τον κόσμο που έμπαινε στο μαγαζί. Τα τέσσερα αυτοκίνητα σταμάτησαν πίσω μας και ο Matt έπιασε το χέρι μου σφίγγοντας το κάνοντάς με να σηκώσω το βλέμμα του και να κοιτάξω τα παιδιά που μας είχαν αναγνωρίσει και είχαν καρφώσει τα βλέμματα τους πάνω μας. Τράβηξα το χέρι μου από το δικό του και αφού στερέωσα την μηχανή κατέβηκα από αυτή και πλησίασα γρήγορα την Ally σταματώντας την. 

"Μην την αφήσεις να αγγίξει αλκοόλ σε παρακαλώ" της είπα μέσα από το κράνος και έσφιξε το χέρι μου γνέφοντας θετικά χαμογελώντας. 

"Ει. Άσ' την" την άκουσα και ένιωσα το χέρι της να πιάνει το δικό μου μετά από 8 μήνες. Το σημείο που άγγιξε άρχισε να καίει και να μουδιάζει και ξεροκαταπίνοντας έχοντας ακόμα το βλέμμα μου πάνω στην Ally, κατέβασα το κεφάλι μου και τραβώντας το χέρι μου με δύναμη πήγα πάλι στην μηχανή μου ρίχνοντας μια ματιά στην Ally. Το βλέμμα μου δεν κατάφερε να μην πέσει πάνω της και ο τρόμος στα μάτια της ήταν εμφανέστατος καθώς τα βλέμματά μας συναντήθηκαν. "Shannon?" ακούστηκε και το χέρι της Ally την σταμάτησε πριν με πλησιάσει. 

"Μωρό μου αυτή είναι η φύλακας που σου έλεγα. Η πρώην σου δεν θα ήταν με καμία περίπτωση συμπυκνωμένη μέσα σε ένα ένα τέλειο άτομο σαν την Jade. Αποκλείεται μια σκάρτη κοπέλα να κρυβόταν πίσω από έναν τέτοιο τέλειο χαρακτήρα σαν και αυτόν. Άσε που δεν μοιάζει σε καμία περίπτωση με αυτήν στις φωτογραφίες που διεγραφες τις προάλλες" απανωτές μαχαιριές στο στην καρδιά μου χτύπησαν σαν να μην υπήρχε αύριο και τα μάτια μου βούρκωσαν.

Διέγραψε τις φωτογραφίες μας;;;

"Αυτή έχει τατουάζ και σκουλαρίκια στο κάτω χείλος. Κάτι που ποτέ δεν είδα σε κάποια φωτογραφία της." το χέρι του Matt έπιασε κατευθείαν το δικό μου και τον κοίταξα. 

"Είμαι εδώ για να υπηρετήσω. Οπότε πηγαίνετε μέσα γιατί είναι επικίνδυνα εδώ έξω."

Είπα και το βλέμμα της ηρέμησε ακούγοντας την τελείως αλλαγμένη φωνή μου.  

"Συγνώμη... Λάθος μου. Συγνώμη πραγματικά" είπε γελώντας πνιχτά. 

"Δεν πειράζει καταλαβαίνω" μίλησα ξανά και αφού ζήτησε συγνώμη ξανά, μπήκε πρώτη μέσα αφήνοντας την πόρτα να κλείσει είδα τους υπόλοιπους να μας πλησιάζουν γρήγορα. 

"ΠΑΣ ΚΑΛΑ???? ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΜΗΝΕΣ? ΘΕΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ?" γκρίνιαξε η Rose και έβγαλα το κράνος μου. 

"Θες να σου απαντήσω ειλικρινά τώρα;;" ρώτησα ειρωνικά και όλες τους μούγκρισαν.

"Κανόνισε Beveridge" με προειδοποίησε η Bria και κούνησα το κεφάλι μου βλέποντάς τες να μπαίνουν στο κλάμπ...

-_-

Στάθηκα στον τοίχο σταυρώνοντας τα χέρια μου δίπλα από τον Matt και κοίταξα το τραπέζι τους. Έβγαλα το κινητό μου και μπαίνοντας στην επαφή της, ξεκίνησα να πληκτρολογώ ένα μήνυμα. 

"Έσβησες τις φωτογραφίες μας;;; Πόνεσε πολύ αυτό Cam. Πολύ... Όμως θυμήσου ότι είμαι δίπλα σου χωρίς να με βλέπεις."

Την κοίταξα που άρχισε να ψάχνει διακριτικά με το βλέμμα της στο μαγαζί και χαμογέλασα.

"Φαντάσου πόσο με πόνεσες εσύ όμως... Σε μισώ για αυτό που  μου έκανες Beveridge" 

"Μην κοκκινίζεις τόσο. Θα σε καταλάβουν παρά το σκοτάδι εδώ μέσα"

"Που είσαι;"

"Τόσο κοντά σου αλλά τόσο μακριά σου. Ζήσε χαρούμενη... Αυτό σου ζητάω μόνο. Και αν ακόμα με αγαπάς, θα το κάνεις γιατί θα ξέρεις ότι το λέω γιατί και εγώ σε αγαπάω ακόμα. Να προσέχεις Cam. Πρόσεχε"

Την κοίταξα ξανά και τραβώντας λίγο την κουκούλα μου πιο πίσω, έβαλα το κινητό μου στην τσέπη μου. Την κοίταξα ξανά και το βλέμμα της έπεσε πάνω μου. Σαν προγραμματισμένος να ήταν ο κόσμος εδώ μέσα, μας κάλυψε τόσο που η οπτική επαφή μου μαζί της έσπασε δίνοντας μας την ευκαιρία  να φύγουμε από το μπάρ.

Το κινητό μου δονήθηκε και αφού διάβασα το μήνυμα πολλές φορές το κινητό μου έκλεισε και έπεσε από το χέρι μου καθώς έπιανα το κεφάλι μου με τα δάκρυα να τρέχουν στα μάτια μου....

"Ακόμα σε αγαπώ"