Red Line Killer

Ηταν λαθος

Shannon's POV

Σταθηκε μπροστά μου και επιασε το χερι μου ξεκινώντας να χορεύουμε. "Σχετικά με πριν" καθαρισε την φωνη της μιλώντας με σοβαρή φωνη. "Τι ειναι; Δεν εκανα κατι σωστα;" ρώτησα και μου εγνεψε αρνητικά. "Οχι οχι.. Δεν ειναι αυτο. Απλως ηθελα να πω οτι..." εκανε μια παυση καθώς κατεβασα τα χερια μου από την μεση της. "Ηταν λαθος." Ειπα και με κοιταξε. Μετα απο λιγο εγνεψε θετικα και ενιωσα την καρδια μου να σφυγγεται. "Καταλαβαίνω. Δεν θα ξανασυμβεί. Συγνώμη" ειπα και εφυγα απο μπροστά της πηγαίνοντας αργα προς την εδρα.

Εκατσα στην καρέκλα με τα δάκρυα να απειλούν τα ματια μου και εκανα νοημα στην Ally να εχει το νου της τον υπολογιστή. Εκεινη μου εγνεψε θετικά και σηκωθηκα ορθια βγαίνοντας από την αίθουσα κοιτώντας την Cammie που βρισκοταν εξω απο τον συνωστισμό στηριζόμενη στον τοίχο να με κοιταει.

"Still falling for you
Still falling for you
And just like that
All I breath
All I feel
You're all for me
I'm in
And just like that
All I breath
All I feel
You're all for me
No one can lift me,
Catch me the way that you do
Still falling for you"

Ακουστηκε απο το υπόγειο και εκατσα στην ταράτσα νιώθοντας τον κρυο αερα να παγωνει τα δάκρυα μου. Πως εγινα τοσο απρόσεκτη σημερα;
Δεν μπόρεσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Τα μάτια της, το σωμα της και τα φιλιά της με εκαναν να προχωρήσω χωρις να σκεφτω τα καλα και τα κακα του να το κανω. Ηταν η κόλαση μου.. Είναι.

-.-
Δεκα μερες μετα...

"Ελα ρε κανε μια προσπάθεια. Εχεις γινει χαλια." Μου ειπε Ally και της εγνεψα αρνητικά. "Shannon τι εχει γινει;" ρωτησε η Chrissy και έκλεισα τα μάτια μου γυρνώντας μπρούμυτα στο κρεβάτι ελευθερωνοντας τα δακρυα μου ξανα. "Θελω να μεινω μονη μου" ειπα με σταθερη φωνη και τρια χερια ετριψαν την πλάτη μου. "Αυτο κανεις τις τελευταίες δεκα μερες ρε Shannon. Σηκω να βγεις και λιγο εξω" ειπε η Rose και εμεινα στην θεση μου. "Δεν θελω. Ευχαριστώ" ειπα σιγα και τις ακουσα να αναστενάζουν. "Shannon εχεις γινει πετσι και κόκκαλο. Δεν τρως, δεν μιλας, δεν βγαινεις βολτες και δεν μας λες τι εχει γινει" ειπε αγανακτισμενη η Ally και εβαλα τα χέρια μου κατω απο το μαξιλάρι. "Απλα δεν εχω ορεξη για τίποτα. Και οπως ειπα θελω να μεινω μονη μου" ειπα σιγα ξανα και ολες μουγκρισαν. "Αυριο έχουμε σχολειο Shann. Και θα ερθεις. Και δεν ειναι ερωτηση. Ειναι απαιτηση" ακουσα την Rose και υστερα τρια φιλια εσκασαν στο κεφαλι μου πριν φυγουν. "Σε παρακαλώ ρε Shannon. Γίνε καλα" ακουσα την Ally και υστερα εκλεισε την πορτα. Οσο δικιο και να εχουν δεν εχω ορεξη για τιποτα. Ουτε να σηκωθω απο το κρεβάτι. Εχουν δικιο οτι εχω αδυνατίσει και οτι δεν τρωω, δεν βγαινω, δεν μιλαω, δεν σηκωνω τηλεφωνα και αλλα πολλα. Η μαμα μου θα πρεπει να εχει φρικάρει στο Dallas που δεν σηκωνω το κινητό μου. Αλλα νιωθω κενη. Μιση και κατεστραμενη. Η μονη σκεψη μου καθε μερα ειναι η Cammie. Πρωι και βραδυ. Με ειχε παρει και αυτη τηλέφωνο αλλα δεν το σηκωσα ουτε αυτο. Ολη μέρα ημουν ξαπλωμενη σε ενα σκοτεινο δωματιο με το κινητό να ειμαι στο Facebook, Twitter, Instagram και YouTube να βλεπω χαζομαρες.

Η υπόλοιπη μερα περασε οπως οι προηγούμενες. Το βραδυ σηκωθηκα απο το κρεβατι και εβαλα ενα μαυρο φουτερ με ενα σκισμένο μαυρο τζιν και τα παπούτσια μου. Χτενισα τα μαλλιά μου και κοιταξα τα χαρακτηριστικα του προσώπου μου. Τα ζυγωματικά μου ηταν πολυ πιο εντονα τωρα που το πρόσωπο μου ειχε και αυτο αδυνατισει πολυ και τα ματια μου ειχαν κοκκινισει. Το μπλε τους χρωμα ηταν πιο σκούρο απο το συνηθες και πλεον το ειχα συνιθησει να το βλεπω ετσι...

Αυτη με εκανε ετσι