So CLOSE But Still So FAR

Chapter 32: Gredalyn's Dilemma

[Gredalyn's POV]

It's been stressful for me. Which is by the way,bad for my oh so special health problem.

It was actually supposed to be mild only. Something I truthfully hated.

Delayed yung paglabas ng symptoms na meron pala talaga. Back before, I just though that exercise, sports and all those stuffs that includes the physical body being too active is not my style.Pero, 5 months ago,something I thought na hindi ako magkakaroon came.

****Flashback****

5 months Ago

"Gred? Yung report nga pala natin. Ready ka na ba para doon?" Pagtatanong  ni Timmy.Kanina pa siya sunod ng sunod eh.

"Pwede ba Tim? Bukas pa naman iyon eh! Makakapaghintay pa iyon." I shouted at him.

He was taken aback by my outburst.

He looked worried.

"Okay ka lang ba?" Pagtatanong niya sa akin.

"Okay lang ako. It's just that,bigla nalang kasing nagbago si Axel eh. It hurt right here!*Turo sa puso* I thought na babalik na sa dati yung relasyon namin but no?" I said and hung my head low.

"I know pero...namumutla ka Gred!" Natatarantang sabi niya.

Huh?

What??

"Eh?Okay lang na...." Hindi ko na naituloy ang sinasabi ko dahil parang bigla nalang bumigat yung pakiramdam ko.

I placed my hand above my chest and tried to breathe properly but I can't.

Flashbacks went inside my head. Yung sakit ni Mommy agad ang pumasok sa utak ko.

"Gred? Teka.. Dadalhin na kita sa infirmary." Nag-aalalang sabi ni Timmy at dinala ako bridal style habang tumatakbo siya.

Pagdating namin doon, agad akong inasikaso ng school nurse habang parating pa lang ang ambulansya.

"Just breathe!Okay!" Timmy said.

I tried.

Pero parang ang hirap talagang huminga eh eh.

Moments later dumating Na yung ambulance at dinala Na ako sa hospital,of course..sumama PA rin si Timmy.Ayaw kong maiwan mag-isa,especially sa ganitong mga pangyayari.

And most especially, ayaw ko ng hospital.I hate going there.

Nakaupo Na ako ngayon sa isang hospital bed.Hindi ako humiga,ang hirap kasi eh.I feel really uneasy.Nasa tabi ko si Timmy at nakahawak pa rin ako sa kamay niya ng sobrang higpit.

Ayaw ko lang talaga sa hospital.

Suddenly, the door opened at ang dalawang nag gwagwapohan kong kuya Na ngayon ay nag-aalala.

Agad akong chi-neck ni Kuya Sync at Kuya Zane.

"Princess? Okay ka lang ba?Wala bang masakit sa'yo?" Nag-aalalang tanong ni Kuya Sync.

I shook my head.

"Wala kuya.Okay Na ako!Wag Na kayong mag-alala." Sabi ko and I gave them a reassuring smile.

Si AJ kaya? Ganito rin kaya siya pag nalaman niyang may sakit ako? Ay! Hindi pala.

Bakit hindi ata alam ng mga tao sa school ang nangyari?Eh? Bakit ko nga ba tinatanong iyan?Am I loosing my mind? O epekto lang ito ng sitwasyon ko ngayon or what?

The door opened at pumasok yung doktor Na nagrun ng test sa akin kanina.

"Are you the family of Gredalyn Mei Anders?" Pagtatanong ng doktor.