Առավոտն ինչպես միշտ հիանալի էր, արթնացա հեռախոսիս ձայնից
- Այո։
- Յու՜ն բարև։
- Բարև, ո՞վ է։
- Մարկն է հիմարիկ։
- Մա՜րկ, ինչ ուրախ եմ, որ զանգել, ես քեզ շատ էի կարոտել։
- Յուն ես Սեուլում եմ, ուզում եմ քեզ տեսնել։
- Լավ, կես ժամից կարող ենք դուրս գալ զբոսնելու։
- Լավ։
*** Ես ուրախ եմ, շատ ուրախ եմ։ Մարկը իմ մանկության ընկերն է, մենք միասին ենք մեծացել, մեր ընտանիքները շատ մտերիմ են իրար հետ, հավանաբար հայրս է ասել, որ Սեուլում եմ: Մարկն ունի կանաչ աչքեր, շագանակագույն մազեր, շատ գեղեցիկ է։
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
*** Արագ հագնվեցի և շտապեցի դեպի այգի, չէի ուզում նրան շատ սպասեցնել:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Հասա այգի նա նստարանին նստած էր :
- Յու՜ն, ինչքան էի քեզ կարոտել , - ասաց նա և գրկեց ինձ։
-Ես նույնպես, - ժպտալով պատասխանեցի ես։
- Ես ձեր տուն էի գնացել քեզ տեսնելու, բայց հայրդ ասաց, որ Սեուլում ես, որոշեցի ես էլ գալ այստեղ։
- Դու ինչ է, ինձ համա՞ր ես եկել։
- Այո, ինչպե՞ս կարող էի թողնել՝ քույրս այստեղ մենակ մնա։
- Շնորակալ եմ քեզ Մարկ։
Մենք նստած զրուցում էինք, հանկարծ մոտեցավ Ջինան, ես շատ էի զարմացել չէի սպասում նրան այստեղ տեսնել։
- Յուն բարև, - ասաց Ջինան աչքերով Մարկին զննելով։
- Բարև Ջին, ծանոթացիր, Մարկն է իմ մանկության ընկերը, Մարկ իսկ սա Ջինան է իմ միակ ու անկրկնելի ընկերուհին։
- Շատ հաճելի է։
- Ինձ նույնպես, - ասաց Մարկը։
- Յուն, ես Յունգին և մեր ընկերները եկել ենք հեծանիվ վարելու, կմիանա՞ք մեզ։
- Լավ միտք է, - ասաց Մարկը։
- Դե ուրեմն եկեք գնանք, մնացածը մոտակայքում են։
*** Այստեղ անքան շատ հեծանիվ կար, բոլորն էլ գեղեցիկ էին, բայց իմ ուշադրությունն ավելի շատ գրավեց Յունգին եւ նրա կողքին կանգնած աղջիկը։ Չգիտեմ ինչի սիրտս սկսեց ցավել, մի՞թե ես խանդում եմ նրան, չէ, չի կարող նման բան լինել, ես նրան տանել չեմ կարողանում:
- Ծանոթացեք, սա Մարկն է, Ջինայի մանկության ընկերը, - ասաց Ջինան։
- Շատ հաճելի է, - ասաց Կուկը, դե ինչպես միշտ նրանցից բարեհամբույրը:
Յունգին սկսեց ոտքից գլուխ չափել Մարկին, իսկ Մարկը ձևացնում էր իբր չի նկատում նրան:
- Եկեք որոշենք ով ում հետ է վարելու, - ասաց Ջինան։
- Ես Մինայի հետ կվարեմ, - կտրուկ ասաց Յունգին։
- Իսկ ես Թեհյոնի, - ասաց Ջինան։
- Դե ուրեմն ես էլ Մարկի հետ կվարեմ։
- Շատ լավ է, դե Կուկն ու Չիմինն էլ միասին, - ծիծաղալով ասաց Ջինան։
Մենք տեղավորվեցինք հեծանիվների վրա, այն աղջիկն այնպես էր գրկել Յունգիին՝ թվում էր, որ արդեն խեղտում է:
- Յուն գրկիր ինձ, - ասաց Մարկը։
- Ինչի համար, - հարցրեցի ես։
- Որ չնկնես հիմարիկ, - ժպտալով ասաց Մարկը։
Ես նրան ամուր գրկեցի, հանկարծ Մարկի շուրթերից լսեցի մեր մանկության սիրելի երգերից, ես էլ միացա նրան։ Հանկարծ Յունգին իր հեծանիվով հանդերձ կանգնեց մեր առջև և փակեց ճանապարհը։
