Heartbeats

CHAPTER 5 : ALMOST DIED

Benj's Pov

"Bye,Samantha. Next Monday. I'll wait for you here." sabi ko sabay paalam.

"Bye, Benj. Thank you ulit." wave ni Samantha.

"Salamat, Benj. Sa susunod na lang ha. Ingat ka." sabi naman ni Tita Kath at nag- drive pauwi.

Nagdrive din ako pauwi. Habang nasa daan, hindi ko maiwasang maalala yung sinabi ni Samantha. Ano ba yung remembrance na yun? Wala naman akong binibigay na kahit ano sa kanya eh.

Hay naku! Makapag- music na nga lang dahil nakaka- urat kapag mag- isa ka lang sa kotse tapos kinakausap mo pa yung sarili mo.

Paano bang magmahal?
Palagi bang nasasaktan?
Umiiyak na lang palagi,
gusto ko nang lumisan

Paano bang magmahal?
Kailangan bang nasasaktan?
Lagi na lang di maari,
ngunit ayaw lumisan

Bwiset na bitter song yan! Pwede bang na- in love. Next radio station.

I never thought,
that you,
will be the one
to hold my heart

But you,
came around,
and you knocked me,
to the ground,
from the start

You, put your arms, around me
and I believe that it's
easier for you
to let me go

You put your arms around me
and I'm home...

Sayang hindi ko natapos. Nasa Mansion na kasi ako eh.

"Sir Benjamin, nasa ospital po si Madam Bea."

"Bakit daw? Inatake ba si Mama? Ano? Anong nangyari?" taranta kong sagot pagkapasok ng gate.

"Sabi daw po,nung magising na po si Madam, hindi na daw po nahinga. Kaya po sinugod."

Pinuntahan ko nga. Nalaman ko kung nasaan si Mama. Nandun din ang iba't ibang Yaya namin.

"Relatives of the patient?"

"Umm... Benjamin Andrews. The patients' son. Does anything happened to my Mother?" tanong ko.

"Actually, I have a good news and a bad news. The Good News is that Mrs. Andrews are fine and was cured from her Breast Cancer. But, the Bad News is, the patient has Congenital Heart Disease. The patient only have a year to live. I'm sorry. I have to go."

Pumikit ako. Umupo. Totoo ba ang lahat ng sinasabi nung doktor? Bakit kami nagkaka- ganito? Bangungot lang ba ito?

May mga patak ng luha sa pisngi ko. Ang sakit. Sobra. Namatay na nga si Papa, mamamatay pa si Mama.

"Gawan ko po si Madam ng Soup."

Pumasok ako sa kwarto ni Mama. Nakita ko syang natutulog. Hinawakan ko ang kamay habang naiyak.

Kung mawawala ka, Mama, sa aking tabi matapos ang isang taon, nasisigurado ko na handa na ang sarili ko.

Sana ako na lang ang mamatay. Ayokong maranasan nyo ito. Ayoko kayong masaktan.

Ayoko kayong mamatay...