Heartbeats

CHAPTER 7 : SAY GOODBYE

Benj's Pov

Nang nasa tabi ako nang kama ni Samantha, naka- benda ang mga mata nya. At inihiga ko na lang ang lahat ng problema ko sa kama. Tabi navrin kami ni Sam.

*****

*Riiing!!!*

"Hello, Ma?" inaantok kong sagot.

{Is this Mr. Benjamin Andrews?} nang may nagsabi na babaeng iyon, tuluyan akong ginising ng kaba ko.

"Opo. Bakit po? May nangyari po bang masama?"

{My name Nurse Cindy. Your mother, Mrs. Andrews, is here in the Hospital. I'm sorry if I took the patient's phone with no permission.}

"Thank you, Nurse Cindy. I'll be right there. Bye."

Nang natapos ang call, tiningnan ko si Sam. Sinong magbabantay sa kanya?

"Ako na ang bahala kay Sam. Sige na. Pwede ka nang umalis."

"Maraming salamat talaga sayo, Divina. Sige mauna na ko."

At tumakbo ako sa Parking Lot. Drive ako agad agad ng kotse ng sobrang bilis ever in my life. Nang makadating ako sa Ospital, hinanap ko ang room ni Mama.

"I'm sorry, Mr. Andrews. But, we should have the patient's privacy."

Hinintay ko nga ang operation ng mga doktor sa waiting area. Nagdasal na rin ako sa Mini Chapel. At kumain sa Caféteria. D*mn, ang tagal naman nung operation.

Ayun! Nakapasok rin sa kwarto ni Mama. What?!! What is happenning?!!

"Mr. Andrews, masyado na pong malala ang sakit ng pasyente. She should be in the Hospital. At bakit hinayaan nyo lang na ipagkatiwala sa mga maids ang buhay ng nanay mo? Now, the patient has only days to live. Hindi na nya kaya. Kaya kung ganito lang araw- araw sa Mansion, mamamatay sya. Listen to me, Mr. Andrews. 3-5 days ang itatagal nang nanay mo. Dito mamamatay sa ospital. Sulitin mo ang mga araw na mayroon kayo ng nanay mo. I'm sorry for hearing this pero, mawawala na ang nanay mo. It's sad of course, pero be strong."

Naiyak naman ako sa sinabi nung doktor at umalis na nga sya. Akala ko 1 year pero ngayon 4 days na lang. Ang sakit. Sobra. It hurts me a lot.

Tumabi ako sa kama ni Mama. Hinahawakan ang kamay nya habang naiyak mag- isa. Pinapangakuan ang sarili na magiging matatag.

"Anak ko. Wag kang umiyak. Alam ko na masakit na mawala akong nanay mo. Pero maging matapang ka. Kaya mo yan. Ipaglaban mo ang mahal mong si Samantha."

"Ma? Paano nyo po nalaman na mahal ko po si Samantha?" nag- tataka kong tanong.

"Dahil anak kita. Mahal kita. Tanggap ko si Samantha. Kung iyon ang ikaliligaya mo. Pero sana, tanggapin mo na wala ako sa kasal nyo."

"Pero, bulag po sya. At may taning na rin ang buhay nya dahil sa nangyayari sa mga mata nya. Nawala na rin sya sa buhay ko."

Nagulat na lang ako at hinawakan ni Mama ang kamay ko at ngumiti.

"Anak, Benj, makinig ka. Ibibigay ko ang mga mata ko kay Samantha. Pag nakakita sya, mahalin mo sya at mamahalin ka rin nya. Para pag nawala ako sa mundo, maaalala mo ako dahil sa mga mata ni Samantha."

"Mama, siguro po ba kayo?"

"Oo, anak. Sigurado ako. Mahal na mahal kita." at nakatulog si Mama nang makaiwan sya ng luha sa mga mata nya.