de nieuwe laatste jaars

Alexandra

Zodra de bel was gegaan ging ik zo snel mogelijk naar mijn kluisje en haalde mijn turn zak eruit. Ik had gelukkig maar 2 uur per week LO. Niet dat ik het vak haatte maar ik kon het gewoon niet goed plus in de kleedkamer werd ik altijd aan gekeken door bijna alle meisjes. Enkel de meisjes die niet op grassprieten leken keken me niet aan en deden net zoals mij zo snel mogelijk hun turnkleren aan.

De leerkracht riep ons bij elkaar en vertelde ons dat we buiten zouden gaan lopen. Daar had ik geen goede herinneringen aan. De vorige keer liet iemand me struikelen en was ik recht op men gezicht gevallen. Toen we buiten waren zag ik dat er nog een klas stond, grotendeels jongens die zich aan het stretchen waren. Iets waar ik totaal geen idee van had hoe het moest of wat er überhaupt het nut van was.

Ik plooide men benen een paar keer naar binnen en ging klaarstaan. Zodra onze leerkracht floot vertrokken we met lopen, al snel lag ik helemaal vanachter. Niet omdat ik geen conditie had want die had ik wel maar mijn kleine benen waren het probleem. Zodra de leerkracht z'n 5 minuten later floot mochten we terug stappen maar ik had niet door dat de andere klas samen met ons aan het lopen was en zeker niet da er iemand naast mij liep.

"Alex toch?" ik keek geschrokken om en zag de jongen met me deze middag aan het flirten was. Ik knikte enkel om men energie te sparen. "Ik ben Bram" zei hij met een glimlach op hij gezicht. "Leuk" zei ik schouderophalend terug maar juist toen hij iets terug wou zeggen werd er weer gefloten. We begonnen alle twee weer te lopen en al snel was hij sneller gaan lopen en had hij mij achtergelaten waar ik blij om was.

Na nog z'n 15 minuten gelopen te hebben moesten we ons terug omkleden, onderweg naar binnen kwam Mirte naast mij lopen. "Ik wist niet dat jij Bram kende?" vroeg ze alsof ze mijn beste vriendin was. "Ik ken hem niet hij stelde zich gewoon voor omdat hij toevallig naast mij kwam lopen" verzon ik snel. Mirte nam mijn arm stevig vast en boorde haar veel te lange nagels in mijn vel. "Je doet me pijn" zei ik op een smekende toon maar mirte gaf me enkel een bitchige blik. Zonder dat ik het doorhad zette ze haar voet voor die van mij en zette met haar hand aan haar arm een beetje kracht zodat ik op de grond zou vallen. En dat gebeurde ook, voor ik het wist vloog ik met men gezicht recht op de stenen, men knieën waren er ook niet zo goed aan toen.

Ik voelde dat iemand me recht trok want mijn armen hadden de kracht niet meer om recht te komen. "Gaat het?" vroegen 2 bezorgde ogen die me meer al te bekent voorkwamen. "Euh tuurlijk" zei ik terwijl ik het vuil van men broekje veegde. "Gewoon gestruikeld niets speciaal aan de hand " zei ik zonder hem aan te kijken. "Ik zag wat er gebeurde Alexandra" hij zuchtte even. "Ik struikelde Ryder" zei ik streng om hem te overtuigen, Ookal klonk het meer alsof ik mezelf aan het overtuigen was. "Laten we je knieën laten verzorgen, subiet komt er allemaal vuil in ofzo" zei hij bezorgt en begon te stappen. "Kom je nog?" hij keek me geruststellend en bezorgt tegelijk aan. "Laat me eerst en spullen halen" ik liep -of probeerde dat in ieder geval - de kleedkamer binnen pakte men kleren en men turn zak. Wat was ik nu blij dat ik mijn rugzak in mijn locker had gedaan net voor de les.

Niet veel later zat ik in het ziekenkamertje en werd mijn knie verzorgd. Ik had Ryder nog weg gestuurd voor dat ik naar binnen was gegaan maar ik betwijfel of hij ook echt was weggegaan. "Zo, dat is klaar" zei een van de verpleegsters terwijl ze nog een pleister over mijn wonde plakte. "Dank u". "Vergeet je briefje niet" zei de verpleegster net voor ik naar buiten wou gaan. Ik pakt het nog snel van het tafeltje en liep de deur uit. Ik was niet aan het kijken waar ik liep en voelde dat ik tegen iets lang en hard aanliep. Ik keek naar boven en zag terug die mooie donkerbruine ogen van Ryder. "Ow sorry" zei ik snel terwijl ik een stapje naar achter zette. "Kom we moeten jou naar de les brengen" zei hij met een big smile op zijn zo op knappe gezicht. "Wat heb je nu?" vroeg hij terwijl hij naast mij kwam lopen. "Geen idee, ik moet naar lokaal 1.22". "Dan gaan we daarnaartoe. Hoe is je knie trouwens?". vroeg Ryder nog steeds heel vrolijk. "Beter, het was maar een klein sneetje" "gelukkig". "We moeten nog wel mijn rugzak gaan halen" "Heb ik al" Ryder hield mijn rugzak omhoog en gaf die aan mij. "Hoe kom je daar zelfs aan?" Ryder begon te grijnzen "Je hebt een gemakkelijke code en de conciërge kan je makkelijk omkopen" Ik lachte een beetje want hij had inderdaad gelijk. En toen viel het gesprek stil. "Gaan we met de lift?" vroeg ik aan hem. "Mag dat?" vroeg Ryder terwijl hij mij een beetje raar aankeek. Ik schudde men hoofd en had een kleine grijns op mijn gezicht. "Er is nu toch niemand op de gangen en als we worden betrapt kan ik nog altijd mijn knie als excuus gebruiken" zei ik nog steeds grijnzend. "Ik wist niet dat er in onze nerd ook een badgirl zat". Ik gaf Ryder een slag tegen zijn arm "good girls are bad girls that haven't been caugh". Zodra ik dat had gezegd begon Ryder hard te lachen, ik keek heem aan met een wat-krijg-jij-blik waardoor hij nog meer begon te lachen.