de nieuwe laatste jaars

Ryder

"Ma". "Ryder niet roepen" Ik zuchtte 'niet roepen' zei de vrouw die zelf riep. "Wanneer eten we". Ondertussen was ik recht gekomen uit de zetel en de keuken binnengelopen. "Als Tyler er is en hij neemt een vriend mee met zijn zus". Een vriend die een zus had, dat kwam me veel te bekent voor. "Is er iets?" " Nee" zei ik terwijl ik richting de badkamer liep.

Terwijl ik men haar goed aan het leggen was hoorde ik de bel gaan en de hal vulde zich met stemmen.

Zodra het stil was is de hal besloot ik om naar beneden te gaan. Maar toen ik in de hal aankwam zag ik Alexandra staan. Ze droeg een zwart kleedje dat strak was rond haar bovenlijf en boven haar buik was het losser waardoor ze slanker leek. Ik liet men ogen zonder enige schaamte over haar lichaam glijden. Ze schrok toen ze mij zag staan, ik had nog snel andere kleren aangedaan. Ik droeg nu een zwarte broek met scheuren aan men knieën en een wit hemd dat ik in men broek had gedaan. "Ik wist niet dat Tyler jouw broer was" Alexandra had een verlegen maar o zo mooie glimlach op haar gezicht staan. "Ja, die lange is spijtig genoeg mijn broer". Alexandra moest lachen van mijn opmerking. "Als hij geen les geeft is hij wel oké" Ze kwam een beetje dichter staan. "Maar als leerkracht is hij" Ze trok een afkeurend gezicht ik moest een beetje lachen, ze was zo schattig als ze zo onschuldig deed. "Laten we daar maar over zwijgen" vervolledigde ik haar. Ik hoorde iemand achter mij kuchen, ik draaide me snel om en zag een geïrriteerde Matt staan. "Matt we komen zo" zei Alexandra lachend. Even keek hij me onderzoekend aan en toen ging hij weer weg. "Dan zullen we maar gaan zeker" zei ik schouderophalend terwijl ik Alexandra naar de woonkamer begeleiden.

Zodra we de woonkamer binnen waren stelde ik Alexandra voor aan mijn ouders. "Ma, pa dit is Alexandra zij had me op school rondgeleid en is toevallig het zusje van Matt". "Wat toevallig en ik moet zeggen dat jij en je broer wel op elkaar lijken" Ik zacht dat ze moest blozen. "Dank u mevrouw" zei Alexandra nog steeds blozend. "Zeg maar Kelly en mijn man heet Bruno" "Oké zal ik doen Kelly". "Wat wil je drinken?" vroeg ik aan Alexandra. "Een cola ofzo". Ik knikte en liep de keuken in pakte een glas vulde het met cola en liep terug naar de woonkamer. Toen ik terug in de woonkamer kwam zag ik Alexandra met Sean-mijn jongere broer- aan het praten. "Hier je cola" zei ik en gaf Alexandra haar cola. "Ik zal de twee tortelduifjes maar alleen laten" Ik zag Sean ons grijnzend aankijken. "Etter" had ik nog tegen hem gezegd net voordat hij de keuken in liep. "Zo te zien heb je ook mijn jongste broer ontmoet" "Ja Sean is een echt schatje" Ik moest lachen van haar woorden "Sean een schatje?" "Stop met mij uit te lachen" Ik hield men handen omhoog als teken van overgave. "En waarom is onze Sean dan z'n schatje" "Hij is superaardig plus hij is kei schattig" Alexandra moest ook een beetje lachen van haar eigen woorden. "Plus hij is knap" fluisterde ze nog snel in mijn oor voordat ze plaats nam aan tafel. "Dat zit in de familie hé" zei ik knipogend terwijl ik naast Alexandra ging zitten.

"Wat eten we?" vroeg Tyler met een veel te grote glimlach op zijn gezicht. "Ovenschotel". "Ma niet roepen" riep ik lachend richting de waar Ma de ovenschotel aan het voorsnijden was.

"En wat is jouw praktijkvak Alexandra?" vroeg mijn moeder zodra je iedereen een bordje met eten had gegeven. "Ik ben niet echt handig dus ik volg met de hogere jaren Engels. Zo kan ik mijn punten ook een beetje ophalen en Engels is het enige theorievak dat je kan kiezen voor je praktijkuren". "Dan zit misschien bij Ryder in de klas" zei mijn moeder nu knipogend waardoor Alexandra moest blozen. Ik zag dat Sean moeite had met zijn bestek te vinden, hij was namelijk aan 1 oog blind. Als kind was hij zo dom geweest om er met een vork in te steken. "Moet ik helpen Sean? "Graag" zei hij een beetje beschaamt. "Hier" Ik stopte zijn bestek praktisch in zijn handen. Zonder dat hij nog iets zei begon hij te eten, net zoals de rest. Tijdens het eten werd er veel gepraat en de tijd vloog sneller voorbij dan ik had gedacht.

Op het moment dat de tafel werd afgeruimd werd Matt opeens opgebeld. "Hallo met Matt" iedereen aan tafel was stil en luisterde mee. "Wat?" Matt sprong geschrokken recht en liep richting de hal. "Alexandra kom eens" riep hij nogal kwaad.

Niet veel later kwam Alexandra bijna lijkbleek terug. "Wat is er?". Ze nam eerst plaats aan tafel voordat ze begon te spreken. "Er is ingebroken bij Matt zijn appartement. En" Ik zag dat ze niet uit haar woorden kwam dus ik nam haar hand vast en draaide met mijn duim rondjes op haar hand. "Matt had blijkbaar een redelijk dure brommer gekocht voor mij en die hebben ze ook meegenomen met sleutels en al". Ik snapte wel dat ze het er moeilijk mee had. Ze zag volgens mij haar broer niet zo vaak, en nu moest hij opeens weg. Je kon de teleurstelling in haar ogen zien. Toen ze hierbinnen kwam staalde ze, in haar ogen kon je zien dat ze gelukkig was maar nu was daar bijna niets van over.

"Zullen we anders een film kijken?" Sean probeerde Alexandra een beetje op te vrolijken denk ik. "Is goed welke wil je kijken?" Alexandra stond recht en liep naar Sean die ondertussen ook recht was gaan staan. "Hou je van Marvel films?". "Maak je een grapje ik hou van Marvel" zei Alexandra met een grote glimlach op haar gezicht. "Wacht ik pak even mijn bril anders kan ik de ondertiteling niet lezen". Nu viel het me pas op dat ze haar bril niet droeg. Terwijl Sean en Alexandra een film aan het kiezen waren zette ik al het drinken op het salontafeltje en ruimde de tafel mee af.

"We gaan deadpool kijken" riep Sean enthousiast toen hij de woonkamer terug binnenkwam gelopen. Alexandra had nog steeds een droevige glimlach op haar gezicht en het brak men hart om haar zo te zien. Ik kende haar echt nog maar 2 dagen en ze betekende nu al zo veel voor mij.

Sean had de film opgestart we zaten nu met z'n 3 in de zetel. Ik weet niet waar mijn ouders en Tyler zaten maar dat maakte me niet uit op dit moment. Ik had men arm om Alexandra heen geslagen en ze leunde met de achterkant van haar hooft tegen mijn borstkas. Ik was al niet meer aan het focussen op de film maar op Alexandra. Elke keer als ze lachte was gewoon een reden voor mij om ook te lachen. Als ze lachte voelde ik een raar gevoel in mijn buik, alsof mijn buik zicht omdraaide en terugdraaide. Het was tegelijk een heerlijk maar ook een hatelijk gevoel.

"Ryder wakker worden". Zodra ik men ogen opende zag ik Alexandra lief glimlachen naar mij. Van haar verdrietigheid was niets meer te zien "Het is 12 uur we zijn in de zetel in slaap gevallen" giechelde ze. Waardoor ik alleen maar kon glimlachen. "Het is toch te laat voor jou om naar huis te gaan dus je blijft maar slapen". "Is goed" In stilte sluipen we voorzichtig naar boven.

"Ik heb geen pyjama Ryder" We waren ondertussen in mijn kamer. "Doe dan een T-shirt van mij aan" zei ik op een duh-toon. "Dan moet je me er ook een geven" zei ze op dezelfde toon als mij. Ik zocht in men kleerkast een T-shirt dat ik wel kon missen. "Hier" ik gooide een zwart T-shirt dat eigenlijk te klein was voor mij naar haar. "Je kan je in de badkamer omkleden als je wilt" zei ik terwijl ik een jogging voor mij aan het zoeken was. Zodra ik me omdraaide zag ik dat Alexandra het T-shirt al had aangedaan. "Het staat jou beter dan mij". Het was eruit voordat ik het doorhad, maar het klopte wel. De mouwen kwamen halverwege haar boven armen een haar bovenbenen waren half bedekte. Zonder enige schaamte liet ik men ogen over haar lichaam glijden. "Zou ik nog even naar het toilet mogen" vroeg ze nu ongemakkelijk. "Tuurlijk, de deur recht tegenover die van mij". Zodra Alexandra de kamer uit was trok ik snel een joggingbroek aan en ging op mijn bed zitten.

Niet veel later was Alexandra terug en was ze ook op het bed gaan zitten. "Je vindt het toch niet te erg om in hetzelfde bed te slapen als mij?" Ze schudde haar hoofd. "Ik ben moe" had ze nog gemompeld voordat onder de lakens kroop.

Het was ondertussen al 1 uur s 'avonds en ik kon nog steeds niet slapen. Alexandra lag met haar gezicht naar mij wat me de hele tijd afleide. Waar ik ook aan dacht mijn ogen bleven haar prachtige gezichtje aankijken. Z'n kwartier laten had ik mijn armen om haar heen geslagen, haar hoofd ruste nu op mijn borstkast. Op een of andere manier voelde dit echt goed en rustgevend maar ik was ook bang dat Alexandra wakker zou worden.

-----------

Elke woensdag ga ik 2 hoofdstukjes online zetten die tussen de 1000 en 2000 woorden bevatten. Laat weten wat je er van vind.