Hayallerimin hepsi seninleyken gerçeklerim senden uzakta, çok uzakta hemde. Seninle başlayan bütün hayallerimi gerçekler birer birer bitiriyor öylece. Hayalin bu kadar sıcakken nasıl oluyorda gerçeğin soğuktan donduruyor böyle tutmaya kıyamadığın ellerimi ağustosun orta yerinde. Diyorum ya yokluğun soğuğun ertesi gibi diye. Yokluğun diyorum da kelimeler diziliyor boğazıma sıra dağlar gibi. Sensizlikten korkardım da yokluğunun bu denli yalnızlık olduğunu nereden bilebilirdim ki? Daha öncelerde hiç sensiz kalmamıştım ki. Sesini duymadan bi kaç saat geçiriyordum, görmeden bi kaç gün yada hafta... ama araya hiç ay yada yıl gibi bi kavram girmemişti ki.
27.02.2017 pazartesi günü saat 00.00
