Zordu benim hayatım. Gerçi kiminki kolay ki bu dünyada? Her daim gözümüzün önünde acı çeken hasta bi anne ile yaşadık uzun bi süre. Her şey benim doğumumdan sonra başlamış. Ben olmasaydım ben doğmasaydım... bilmem belki işte.. nasıl ki geleceği bilemiyorsak başkasının yaşadığı geçmişi de bilemeyiz. Belki şu anki halim daha ben küçükken malum olmuştu. Annem bunu hissetmiş ve hasta olmuştur. Her şey ufak sanrılardan ibaret işte. Ruhu düşüncelere karşı korumak için söylenmiş belkiler.. Kesin olan bir şey varsa o da oyle çok üzülmüş ki böyle hasta olabilmiş. Öyle hasta olmuş ki ölmüş. Çok düşünüyorum.
Düşüncelerin akıntısına kapılamazdm. Beni karanlık ve çaresiz bir yere götürürlerdi. Oraya gidersem geri dönmem mümkün olmayabilirdi. Ve şu anda onun bana ihtiyacı vardı. Belki de bugüne dek kimsenin ihtiyaç duymadığı kadar. Belki onun bana ihtiyacı olduğu kadar benim de ona ihtiyacım vardır. Belki de benim ihtiyacım olan tek şeydir ÖLÜM...!!
