Kendim için bir otobüs tuttum bütün umut hayal ve heveslerimi bindirdim içine. Uzun ve sonunun nerede biteceği belli olmayan bir yolculuğa çıktım. Bu otobüse binmek isteyen bi çok kişiyi geri çevirdim. Çünkü onların hayali beni kendilerine çeksin istemedim. Ne vardı ki biraz destek olsaydınız benim umutlarıma. Birazcık tutsaydınız ellerinden hayallerimin. Acınacak bi hale gelmişsem bana acıyanlara kızamam ki. Kaygılanıyorlar mı benim için.. İş işten geçti bu zamana kadar gelen her şey beni benden alıp gitti. Soruyorlar bana neden konuşmuyor anlatmıyor yazıyorsun diye sizleri şöyle cevaplıyorum. Ben yalnızca, yaşama ayak uydurma güçsüzlüğüm taşıyamayacağım kadar ağırlaştığında kaleme sarılıyorum. O zaman gerçeği kurmacanın ve yanılsamanın araçlarıyla kendimce yeniden tanımlamaya uğraşıyorum. Bunu yapmaya çalışırken kapıldığım umutsuzluğu kimseye anlatamam. Yazma tutkumun vazgeçilmezliği belki de bunu yenmeye yöneliktir, herşeyi veya herkesi kaybettiğimi düşündüğümde bile yazmaktan vazgeçemiyor olmamın özü budur. Ben kalem sahibi bir insanım. Ben sizin gibi değilim brn ne olursa olsun yazarım. Bu konuda becerikli sayılmam pek hata dersek belki her cümlemde bulunur bi kaç tane veya fazlası. Yeterli miyim bu konuda hayır asla zaten günlük meramını anlatmaya yeter elbette konuştuğun onca sözcük, lakin yeter mi içinde biriktirdiğin onca dert tasayı anlatmaya üç satır kelam.
Birbirine tezat olan her şey yanyana gider insanın hayatında. Yazmak veya konuşmak.. Kalemi yorulmuş onca insan tanırım suskunluğuna gizlenmiş.
umut ve umutsuzluk mesela. Biri varken diğerine ihtiyaç duyulmaz. Her ne zaman ki umut kendini yitirmeye başlarsa umutsuzluk kendini hiç aratmayacak derecede doldurur yerini umudun.. Ölüm ve yaşam da böyledir. Kalbin ölmesi de... İnsanın maddi gücü giderek azalırken, manevi gücü artar. Çünkü artık ne yaparsan yap önemli değildir! Ölüm seni beklemektedir. Onun için aklına gelen her şeyi yapabilirsin. Sana engel olacak, seni durduracak hiçbir şey yoktur. Yıpranmış kalem sahibi olanlar iyi bilir yazmya iten sebeplerin ne demek olduğunu. yazmanın itici gücü sorular ve sorunlardır. Hayatın anlam ya da anlamsızlığı; bizim kim olduğumuz; geçmiş, şimdi ve gelecek arasındaki geçişlilik gibi sayısız, dolaysız sorudan doğar yazarak sorgulama bilinci..
Biz kalem sahibi insanlarız. Bütün hayallerimiz veya umutlarımız bi otobüs durağında indirilmiş olsa bile yazmaktan asla vazgeçemeyiz...
