Something New

H-6

POV Phil

de pijn in mijn lichaam was nu nog erger door de groep jongens, toen Dan mij wonden verzorgde was het enige wat ik hoopte dat hij de wonden van mijn vader niet zag. Toen Roos zei dat we de hele dag vrij hadden was ik zo opgelucht, alleen ik wil niet eerder naar huis toe. "Hey Phil gaat het? Je lijkt weer wat sip." Merkte Dan op. Ik keek snel naar boven en glimlachte naar hem. "Uhm Ja, ik denk dat het wel gaat. Maar ik kan niet naar huis want ik heb geen sleutel en mijn vader is aan het werken." Loog ik, zo te zien geloofde hij wat ik zei en Roos Antwoordde plots. "Maak niet uit, we kunnen wel naar mijn huis. Uhm mijn stief ouders huis, waar ik dus woon nu....... Als jullie willen." Maakt ze haar zin Awkward af. "Ik vind het goed." Zei Dan, hij reikte zijn hand uit om me helpen opstaan. Ik pakte zijn hand en stond voorzichtig op, ik probeerde de eerst een paar stappen en viel al bijna weer, "uhm Phil denk je dat je kan lopen?" Vroeg hij bezorgd. Ik knikte snel Ja en probeerde weer een paar stappen wat dit keer beter ging. "Ja ik denk het wel." "Oke." We liepen naar uitgang van de school naar de schoolplein op. Toen we buiten waren haalden we allemaal diep adem en lachten om elkaars reactie, alleen het lachen duurde niet lang toen ik de groep weer zag bij de poortje van het schoolplein om eraf te komen. Ik voelde weer een brok en mijn keel en begon automatisch achter Dan een beetje te lopen en Rosie, toen Dan mijn blik volgde ging hij wat al breder staan en keek met dreigende blik naar de jongens. Rosie zag het ook en die begon te trillen en haar handen in een vuist, ik schaamde me misschien wel een klein beetje dat ik me verstopte achter de mensen die me helpen en mijn vrienden willen zijn.

POV Dan

Ik merkte dat Phil wat stiller werd en naar mij toe begon te leunen, hij staarde ergens naar en toen ik zag wat snapte ik het ook wel. We liepen dichterbij het poortje kwamen begonnen de jongens begonnen ons ook opmerken, ik zag dat de leider zelfverzekerd uitzag maar de rest al wat banger met de confrontatie van net..... Mooizo.  De jongens gingen aan de kant als we er doorheen wilde lopen toen we net buiten het school plein kwamen, pakte iemand op het laatste moment Phils bloemenkroon van zijn hoofd. "H-Hey!" En hij draaide om om hem terug te pakken. "Ben je iets kwijt Homo, of je je mooie roze bloemetjes terug." Zei hij in een kindertoon. Voor ik op hem af kan springen, rende iets al langs me heen en voor ik het wist werd lag de jongen met de bloemenkroon al op de grond met een bloedneus. "Dat wilde ik al de hele tijd doen." Zei Roos zuchtend tevreden. Ze pakte de bloemen kroon op en liep er mee naar Phil. Ze stond op haar tenen en alsnog moest Phil bukken zodat ze hem op zijn hoofd kon doen, "Zullen we dan maar weer gaan." Zei ze blij, er spoelde golf met opluchting door me heen en ik voelde een smalle glimlach verschijnen op mijn gezicht. "Ja, we gaan." Misschien was dit toch niet zo'n hele erge school dag. Ik heb tenminste twee hele goede mensen ontmoet die mijn vrienden zijn.