The Wolf

H42''Ga naar binnen, Luna''

  Jack heeft me ook opgemerkt maar schenkt er geen aandacht aan. Luuk ligt kermend op de grond van de pijn die hij zo juist heeft gekregen. ik schrik en slaagt een klein gilletje. Ik wil ernaar toe om te helpen. Mijn luna instinct zegt genoeg.  

{Bella}

Ik ren ernaar toe. ''Luuk?'' Hij hoest. ''Ga naar binnen, Luna'' In zijn buik zit een scheur. Ik dep het met zijn shirt. ''bell, Ga nu Brandon komt.'' slikt hij. Ik schud mijn hoofd. ''Ik red me wel, maar jij niet'' hij schud weer zijn hoofd. Ik til hem wat op en probeer naar binnen te lopen.

Brandon komt aanstormen.Jack springt weer op hem in wolf vorm. Ik slik en probeer hem sneller te dragen. Hij gromt en bijt Jack. Ik schrik en laat Luuk  bijna vallen. Dat voelde hard. Brandon grinnikt en weet dat ik nu ''Luna'' ben.

Luuk probeert op te staan. De wond is al wel aan het helen maar lang niet zo snel. Brandon wilt op me springen maar Luuk springt ervoor. Ze vechten. ''Ren'' gromt Luuk. Ik knik en ren. Jack kijkt meteen mijn kant op.

Ik ren het grote huis door. Brandon hoor ik achter me grommen. Ik slik en ren harder niet naar de kelder want dan verraad ik de rest. Ik ren naar de hoogste verdieping. Ik zit verstopt naast een kast in een grote kamer. Ik hoor hard gegrom in de gang.

Ik knijp mijn ogen dicht hopend dat ik een spelletje met Jack speelde maar nee, Ik open weer voorzichtig mijn ogen. Ik hoor gepiep en gegrom uit de gang horen. Dan gaat de deur open. 

Jack

Ik zucht van opluchting en ren in zijn armen. ''Jack, gaat alles goed?"' Hij knikt met moeite. ''Ik zei dat je daarbinnen moest blijven'' gromt hij. Ik aai door zijn haar heen niet wetend wat hij zei of ik wou het gewoon niet horen. 

''Bella'' gromt ie weer. Hij haalt langzaam mijn hand uit zijn haar. Ik trek een pruillip. ''Hoe fijn ik het ook vind je moet even luisteren'' Ik knik langzaam maar ik concentreer me op zijn lippen die ik nu graag op de mijne voel. ''Bella?'' ik knipper en kijk hem nu aan. 

''Wil je de volgende keer daar blijven straks namen ze je mee'' zucht hij. Ik knik nu. ''Mag ik dan nu je lippen voelen'' smeek ik hem. Hij rolt zijn ogen en trekt me naar zich toe en drukt zijn lippen op de mijne die ik net zo graag wou voelen.

''Eindelijk'' mompel ik in zijn mond.

Dan bedenk ik het me weer Luuk. Ik laat Jack meteen los. ''Waar is Luuk?'' vraag ik paniekerig. Ik begin meteen met het lopen naar de dokterpost hier. ''Bella , wacht'' Hij pakt mijn arm. 

''Wat is er, ik moet naar hem toe'' tranen staan in mijn ogen. Straks is hij aangevallen, in stukken gescheurd of erger.

Hij vlecht zijn hand in de mijne en trekt me een kamer in. ''Niet schrikken'' fluistert hij. Hij opent de deur en daar.....

Sorryyy cliffhangerr :D eigenlijk hoort hier zo'n spannend liedje onder hahha. Oke nee :)