The Wolf

H2 "Horen ogen zo mooi te zijn?''

{Bella}

het eerste dag verliep goed voor zo ver dat ging. Samen met Julia fiets ik terug naar huis. Aangekomen bij Julia gaan we een film dagje houden. We zitten we onder de dekens netflix te kijken en bestellen pizza nadat ik mijn moeder had gebeld om te vragen of het goed was.

~~~~

Als ik op de klok kijk is het Bijna 10 uur en besluit naar huis te fietsen. Onderweg rijd ik door een bos heen. ik voel me niet op mijn gemak. Dus besluit harder te fietsen.    

Ik hoor nu allemaal geritzel achter me. Het is vast niets. Allemaal gedachten.

Ik kijk achterom.Ik schrik. Het moet een verbeelding zijn. Ik val op de grond met de fiets half op me. Ik kreun van de pijn. Ik probeer op te staan.

"Auw nee iemand help'' Kreun ik van de pijn en knijp mijn ogen dicht.

Als ik ze open doe zie ik Luke voor me staan en Alex komt aanrennen met de Ehbo kist. Waar haalt hij die vandaan? Luke legt voorzichtig het doekje op mijn knie. Ik kijk weg. Waar kwamen hun ook vandaan?

Terwijl Alex mijn knie verzorgt probeert Luke me af te leiden.

"Bella alsjeblieft kijk me aan" Hij pakt zachtjes mijn kin vast zodat ik hem wel moet aankijken.

Ik kijk in zijn mooie groene bruine ogen en verdrink erin en even voel ik de pijn niet meer. Als ik goed in zijn ogen kijk zie ik glinsteringen. Horen ogen zo mooi te zijn. "We zijn klaar'' zegt Alex dan en ben gelijk in de realiteit.

"Dankje jongens dat jullie me hielpen " Heel even zat ik erover na te denken om het te vragen waar ze vandaan kwamen.

"Geen probleem het was ook onze eigen schuld" zegt hij met een glimlach naar mij en schud zijn hoofd naar Luke, het enige wat Luke doet is naar beneden kijken.

"Luke kan je me overeind helpen?" Vraag ik voorzichtig , Hij kijkt gelijk op en knikt met een glimlach hij bied een hand aan die ik aanneem en even voel ik rare tintelingen maar die gaan gauw weg als hij me los laat en ze weglopen.

"Doei en wees voorzichtig" zeggen ze nog na dat ze weg lopen en Luke wrijft over zijn nek en loopt gauw weer naast Alex en ik hoor ze nog wat tegen elkaar fluisteren. "Luke wees alsjeblieft voorzichtig als we hier laat nog in bomen hangen."

"Ja nu snel naar Jack'' hoor ik ze nog zeggen en ze rennen op een hard tempo weg. Ik loop naast me fiets naar huis.

~~~~

Thuis aangekomen ben ik moe en mijn knie doet pijn. Mijn mijn moeder komt gelijk op mijn aflopen.

"Ohh meisje wat is er gebeurd?"vraagt ze bezorgd

Ze helpt me naar de woonkamer. Als ik op de bank zit zeg ik heel het verhaal behalve de details. Na het vertellen loop ik rustig naar boven en douche me als ik klaar ben met alles ga ik achter mijn laptop zitten en zoek dingen op.

Er komen verschillende artikelen en schrijf zo nu en dan wat op. Ik probeer me te herinneren wat ze zeiden. "Als we hier nog laat in de bomen hangen." Er komt al gauw ''weerwolven''

" Tuurlijk Bomen , s'avond laat. Dit slaat nergens op. Er staat nergens op of het echt is maar ook geen fantasie verhaal.

Ik sluit mij laptop af en kijk nog uit het raam naar boven naar de maan toe en dan naar het huis tegenover me. Ik weet wel dat we nieuwe buren hebben gekregen.

Ik zie Jack door de kamer heen lopen. Er staan nog wat verfblikken. Ik kijk verbaasd. Hij grijnst en sluit zijn gordijnen. Het licht gaat daar ook uit. Ik doe mijn gordijn ook maar dicht en mijn lampje uit.

~~~~

ik word wakker door het zonlicht door mijn raam. Ik open langzaam mijn ogen en mijn moeder staat in de deuropening Ik glimlach naar haar en probeer zachtjes op te staan het lukt wel en pak wat kleding.

Na me omgekleed te hebben zit ik nu aan mijn ontbijt cornflakes. Na mijn ontbijt pak ik mijn tas in en stap op mijn fiets. Als ik opzoek ben naar een liedje.

Jack komt de deur van het huis naast me uit Ik zie hem naar zijn motor toe lopen. Ik haal mijn schouders op en stap op mijn fiets. Aangekomen op school ben ik vroeg en ga naar een bankje toe waar meestal met de hele vriendengroep zitten. Rayan komt aanlopen.

"Hey jij bent lekker vroeg" vraagt hij met een glimlach waar ik spontaan ook een glimlach krijg. "Ja ik dacht ik kom wat eerder" we praten nog wat terwijl er steeds iemand van ons vrienden groepje bij komt en lachen we om de domste dingen tot de schoolbel gaat.

We lopen naar onze les toe en ik heb met geen een uit mijn vriendengroepje les dus dat is stom. Ik ben nog net op tijd als ik aankom en er is alleen plaats naast Jack. Wat leuk kuch sarcasme .

Ik loop er naar toe en schuif mijn stoel een stukje veder weg en luister naar de docent. Er worden tweetallen gemaakt voor deze les en daar blijf je naast zitten de komende lessen. "Nou Lisa en Brent, Max en loorn, Bella en Jack" noemt ons docent hard op voor.

"Wat nee meneer dat kan u niet doen" roep ik smekend uit en jack kijkt grijnzend toe en lacht hard "Het blijft bij deze tweetallen klaar!"zegt hij nog voor duidelijk. Ik schud mijn hoofd.

De bel gaat.

Ik loop strompelend naar Julia en de rest. "Raad is naast wie ik elke les zit'' zucht ik. ''Jack '' zeggen ze tegelijk. Ik knik.

Herschreven✔️