De elementen

3. De eerste keer.

3

De eerst keer.

Ik werd meteen "verblind". Ze is zo prachtig, licht bruin haar, fel blauwe ogen en een schattig spits neusje. Yanic loopt naar haar toe en laat haar lachen aan de hand van een mop. Wat is ze mooi als ze lacht, zonder het zelf te beseffen is mijn mond open gegaan en wijst Yanic me er op. Hij stelt mij voor aan het meisje, het is blijkbaar Lien. Ik ga bij haar aan tafel zitten en ondertussen gaat Yanic om drinken voor ons.

We praten over mijn verhuizing en over het feit dat ik het hier wel zie zitten. als Yanic terug naar de kamer gaat, beginnen we over hem. Niets slechts, gewoon dat hij soms de grapjas kan uithangen en ook een zeer lieve jongen is. En zo gaat Lien wel nog een tijdje verder. Ze zegt ook dat ik zeer blij mag zijn met zo een kamergenoot. "Ik ga er eens vandoor." zegt ze. Waarop ik meteen antwoordt of beter gezegd vraag "Waar ga je naartoe?" Ze antwoordt dat ze naar de winkel gaat, ik wil vragen of dat ik mee zou mogen. Maar ik doe het niet en ze loopt de deur uit richting de gang. Ze roept naar Juta dat ze door is en naar de winkel gaat, ik loop naar de zetel een beetje verder in de living. Het is een vrij zachte zetel met een bruine kleur, ik zit in de zetel recht voor de tv en achter mij staat de tafel. Rechts van mij staat een identieke zetel en achter die zetel is nog een raam. Voor mij staat nog een klein salontafeltje met daarop een fel rode bloem. Als ik er aan ruik moet ik niezen, ik leg me languit in de zetel en na een paar minuten spring ik eruit. Loop naar mijn kamer, als ik daar toe kom is Yanic verdwenen. Hij zal wel naar zijn zus gegaan zijn of iets anders gaan doen. Het is nu rond vier uur, dus beslis ik om nog een beetje op mijn Ipad te spelen. Na een tijdje komt Yanic de kamer binnen en ziet hij dat ik aan het spelen ben. "Heb jij een Ipad!" roept hij uit van blijdschap. "Ja, dat zie je toch!" antwoord ik met een brede lach. Hij vraagt of hij ook eens mag spelen, maar op het moment dat ik hem de Ipad toesteek roept Juta dat het eten klaar is. Yanic legt de Ipad op het bureau en ik zet me recht uit mijn bed waar ik me blijkbaar al een uur geleden had ik gezet.

Samen lopen we de deuropening uit maar die is te smal voor ons beide te samen waardoor we beiden geplet worden. We schieten allebei in de lach en als we eindelijk zijn uitgelachen zijn we al aan de trap toegekomen. Als we bijna de trap afzijn ruikt het eten al zeer verrukkelijk. We lopen de living in en daar zitten de meisjes al aan tafel. Ik ga naast Lien zitten rechtover Yanic en die dan vervolgens weer naast zijn zus zit. Juta komt de keuken uitgelopen met twee potten in har handen. Ze zet die op tafel en loopt weer de keuken in, om er vervolgens weer uit te komen maar deze keer met een pan en natuurlijk ook een fles water in haar handen. Maar het is niet het juiste water voor mij waardoor Juta vertelt dat ze nog geen fles water voor mij in de keuken heeft staan. Dus moet ik er boven om, als ik boven kom hoor ik op het tweede verdiep een deur dichtgaan.

Ik sluip de trap op richten het tweede verdiep, als ik daar aan kom is er een klein halletje. Met een deur links van me en rechts een beetje dieper het halletje is er ook nog een deur. Maar diegene die de deur dicht de is hier negens te zien. Ik loop naar de deur links van me en voel aan de deurklink maar die is jammer genoeg op slot. Ik wil net naar beneden gaan als ik zie dat er iemand aan de deurklink komt, want die gaat naar beneden. Het is de persoon langs de andere kant, ik loop terug naar de deur en klop er op. Maar geen reactie, ik roep of dat er iemand is, maar weeral geen reactie. Ik geef het op en beslis om dan terug naar beneden te gaan. Ik loop richting mijn kamer en neem daar twee flesjes water mee, als ik terug beneden kom is mijn bord al opgeschept.

Ik zet me aan tafel en ondertussen zet ik mijn flesjes water op de tafel voor me. IK bestudeer het eten op mijn bord, er ligt een worst met appelmoes en puree op het bord. Ik neem er een eerste hap van en dan roept Yanic "Mijn bord is leeg krijg ik nog een beetje, Juta?" Juta die vooraan de tafel zit, antwoordt dat hij nog even moet wachten op de rest. Na nog een paar happen zeg ik dat het eten heerlijk is, na verloop van tijd is iedereen klaar met eten en ben ik volledig rond gegeten. Yanic en Juta nemen beide nog een tweede portie en ondertussen heb ik beide flesjes water uitgedronken. Maar ik heb nog steeds dorst, voordat ik het weet ben ik weer flauwgevallen. Ik kom weer bij en drink het flesje water uit dat Juta naar me toesteekt. Juta begint uitteleggen dat als ik flauwval, ze water van het merk Water-pure over mijn hoofd moeten doen. Iedereen kijkt verontrustend naar mij en Yanayca staat op het punt te vragen waarom ik flauwval, maar dan komt Juta tussen beide door te zeggen dat vandaag de meisjes de afwas en afdroog moeten doen.

Ik en Yanic gaan in de zetel liggen, hij in de zetel voor de tv en ik in de andere. Hij zet de tv aan en na een twintigtal minuutjes komen de meisjes in onze richting uit gelopen. Lien vraagt aan mij of ze bij me in de zetel mag komen zitten en ik zet me rechtop in de zetel zodat ze ernaast kan zitten. Yanayca gaat naast haar broer zitten en plots staat Juta bij ons. Ze zegt dat het al tien uur is

en eerst geloof ik haar niet totdat ik op mijn gsm kijk. Het is inderdaad al tien uur hebben wij dan zo lang tv gekeken?

"Tien uur betekend bedtijd!" zegt Juta. Yanic sprint ervandoor, want hij wilt als eerste in de badkamer zijn. Ik zet me ook recht en ga op weg naar mijn kamer. Als ik daar ben drink ik eerst nog wat water en zet ik me weer aan het bureau, open mijn laptop. Ik zoek een spelletje op en begin het te spelen. Als ik al aan level vijventwintig ben gekomen, komt Yanic terug van de badkamer. Hij zegt dat de meisjes niet meer in de badkamer moeten zijn vandaag dus kan ik me douchen. Ik neem een flesje water vanonder mijn bed en loop naar de kast. Zoek een T-shirt en een short als pyjama, maar ik zie wel geen handdoeken. "Yanic, waar liggen de handdoeken?" vraag ik hem. In de badkamer kun je er vinden antwoordt hij, jij krijgt de blauwe kleur net zoals de kleur van je flesje water.

Ik loop naar de badkamer met mijn spullen, als ik daar ben doe ik de deur achter mij dicht en op slot. Ik leg mijn spullen tussen de twee lavabo's en laat de douche al lopen om het water warm te maken. Kleed me uit, leg mijn kleren op de rand van het bad en loop de douche in. Ik geniet er goed van tot dat ik plots iets voel. Het is een helse pijn in mijn handen, ik kan de pijn niet meer houden en zak door mijn benen. Ik hoor een gegil in een van de kamers, de pijn blijft maar komen, het wil maar niet stoppen! Ineens is de pijn gedaan, net zoals het gegil dat denk ik van Lien kwam. Ik zet me terug recht en kijk naar mijn handen. Ze zijn BLAUW, hoe kunnen mijn handen nu blauw zien. ik neem de zeep en was mijn handen, maar de kleur wilt er maar niet afgaan. Ik blijf schrobben, maar geen verandering en geeft het daardoor op. Ik was de rest van men lichaam en stap uit de douche. Kleed mij aan, smijt de handdoeken in de linnenmand en pak mijn kleren mee naar mijn kamer.

Als ik de kamer binnenkom zie ik dat Yanic in kleermakerszit zit op zijn bed. Hij staart recht voor hem uit en geeft geen beweging. Ik ga voor hem staan en vraag hem naar het gegil. "Voelde jij de pijn ook?" vraagt hij. Ik kijk heb verwonderd aan, voelde hij het ook? Ja bevestig ik en toon mijn handen aan hem. "Blauw?" zegt hij op een vragende toon. Hij toont zijn handen maar bij hem zijn ze in plaats van blauw groen. Dit klopt niet Yanic, kom we gaan naar de meisjes! We stappen, neen beter gezegd lopen bijna naar de meisjeskamer. "Zijn jullie handen ook in het blauw of groen?" vraagt Yanic. "Neen, in het zwart!" antwoord zijn zus. "Lien, was jij de gene die zo gilde?" vraag ik haar. Ze reageert niet, ik loop naar haar toe en dan zegt Yanayca dat ze sinds haar gil niets meer gezegd heeft. Yanayca vraagt of wij die pijn ook voelde? Yanic bevestig en waarop Yanayca meteen vraagt waarom wij die pijn voelde. Het is niet normaal dat wij die pijn alle vier hebben gevoeld. "Het is inderdaad vreemd dat we allemaal die pijn voelde!" antwoord ik. Maar toch vertel ik niets over mijn verleden met het element water.

Ik ga naast Lien zitten en vraag of alles gaat met haar en hierdoor laat ze een traan wegpinken. "Ze hadden beloofd dat het beter ging worden als ik hier kwam maar blijkbaar wordt het alleen maar erger, pijn en rode handen!" vertelt ze. Ik weet niet wat zegen maar Yanayca komt meteen naar haar en geeft haar een knuffel. "We zijn er voor u!" zegt ze. Er wordt op de deur geklopt en Yanic roept ja. Juta komt e kamer binnen gestormd en zegt op een kwade toon en manier dat we meteen in ons bed moeten kruipen en gaan slapen! We zeggen welterusten en lopen dan naar onze kamer. We leggen ons allebei in ons bed en dan komt Juta binnen. Ze zegt dat ze niet wilt dat we na bedtijd nog op de gang rondlopen. Vervolgens zegt ze nog welterusten en dan is ze weg. Richting haar kamer aan de klank van haar haken te horen. dan horen we plots zware voetstappen van de trap komen. Ik kijk Yanic aan die er aandachtig naar licht te luisteren. "Gaan we kijken?" vraag ik hem. Door mijn vraag kijkt hij me aan alsof ik hem wou vermoorden. Na een tijdje naar elkaar te staan kijken, knikt hij om te bevestigen om een kijkje te nemen.

We stappen op onze tippen om zo stil ogenblik te zijn en dan laat Yanic plots iets vallen. We blijven bevroren staan om te luisteren of ze het hebben opgemerkt maar ik denk het niet. Dus lopen we weer op onze tippen richting de deur. We beslissen om eerst te luisteren aan de deur en dan pas de deur te open om te kunnen kijken. Het is een man die aan het praten is met Juta. "Heb je naar hun handen gekeken?" vraagt de man. Juta antwoord daar op dat iedereen de kleur van handen had van het element dat hen toebehoord. "Iedereen heeft een element?" denk ik, dus ik ben niet de enige die dat heeft? Yanic kijkt naar mij en opent dan de deur. Hij kijkt eerst en dan mag ik eens kijken. Ik zie een...