De elementen

10. Een plotse wending!

10

Een plotse wending!

Broer! Ik kijk haar verbijsterd aan en wil haar zeggen dat ik geen zus heb. Waarom zegt ze broer?

Zonder het zelf te weten, zeg ik niets meer. We kijken elkaar gewoon een beetje aan. Totdat ze de stilte doorbreekt. “Ott, pas op! MORGEN is de eerste ontneming!” verteld ze, maar nog voor ik har kan vragen wie har kracht zal verliezen, is ze verdwenen.

Het houd me de hele nacht wakker. Waarom zegt ze :”Broer?”. Wie van de meisjes verliest haar kracht en hoe? Maar de grote vraag :”Waarom gaan we onze kracht verliezen?”.

Eigenlijk zou ik het niet erg vinden om mijn kracht te verliezen, maar waarom is het zo erg voor Emely als we die wel verliezen. Morgen gaat het gebeuren! Moet ik de andere waarschuwen? Maar wat als ze het dan mis heeft, dan jaag ik ze voor niets schrik aan.

Als ik na een lange nacht wakker wordt, wil ik meteen naar de meisjeskamer gaan. Maar op dat moment wordt ik tegengehouden door Juta. Ze kijkt me dreigend aan en zegt :”Ben je al vergeten wat Jurgen gezegd heeft?”

Hoe weet zij daar van? Hangen hier camera’s of heeft Jurgen het haar zelf verteld?

Ik loop weer terug naar mijn kamer en denk :”Ik vertel het hun straks wel op school, daar is geen Juta die mijn in de weg zal staan.”

Tijdens het eerste uur wil ik mijn boeken pakken, maar valt de tekening met de tatoeage uit mijn boekentas. Nog voor ik hem kan oppakken, heeft de leerkracht Nederlands hem al vast.

“Jongeheer Watermaen, waarvoor staat deze wilde schets?” vraagt hij en nog voor ik een antwoord heb, voegt hij er aan toe dat ik mijn speelgoed thuis moet laten.

Ik krijg mij tekening pas terug, als ik er een deftige uitleg bij kan geven. Du slaat ik mijn fantasie maar de volle loop.

Als mijn fantasie zo goed werkt en me er uit kan praten, krijg ik eindelijk de tekening terug. Tijdens de speeltijd, loop ik meteen naar het lokaal van de geschiedenisleraar.

Als ik daar aankom is er niemand te bespeuren, net op het punt dat ik weer wil vertrekken, komt de leraar aan :“Wat kan ik voor u betekenen, meneer Watermaen?”

“Je moet me helpen!” zeg ik met een angstige toon, ik begin rond me te kijken of er nog iemand op de gang aanwezig is. Als de leraar dat doorheeft, zegt hij dat we in zijn lokaal verder zullen praten.

Eens binnen in het lokaal, haal ik de tekening uit mijn tas en leg hem onder de neus van de leraar. “Wat betekend dat? Ik heb dat teken op de arm van Juta zien staan!” vraag ik hem en hij begint te vertellen :”Het is het duistere symbool, het stelt eigenlijk een soort van bol voor. Die bol ligt in de mystieke wereld, hier zitten jullie krachten in. Maar die bol is gevaarlijk, vooral als die in de verkeerde handen valt.

Deze ondersteund jullie ook, maar kan ook jullie ondergang beteken. Maar vooral de ondergang van de aarde en de plaats hoe d         at we die nu kennen, betekenen.

In het symbool zie je de cirkel, maar ook een soort bliksemschichten. Deze stelen barsten in de bol voor! De gene met zo een symbool willen jullie krachten hebben, elk voor u eigen reden.

Je moet ze verslaan Ott! Je kan het! Je bent niet voor niets uitgekozen om het krachtigste element te bezitten.”

“Ik? Ik kan het niet! Ik weet niet eens hoe ik het zou moeten doen.” onderbreek ik hem, maar nog voor hij kan antwoord kan geven, gaat de bel en moeten we ons gesprek afronden.