(An: Sa wakaaaas! NAKAPAG UPDATE NA! 😍)
WARNING: The story and the scenes are all fictional. Any similarities of the actual names, descriptions of the story are all coincidence only. Please do not mind all the wrong grammars and typos in this story. Edited version will be release as soon as this story completed. It'll need much time and effort so please wait patiently and please do not judge the authors work if you do not like it's plot and sequences, for all you know that nobody's perfect and so do I. Thank you for welcoming me in this site and continue being with me for the next years. Thankyou —M4E]
***
Chapter 48
[Shayle]
Walang ka emo emosyon kong tinignan ang mga pagkaing nasa hapag kainan. Isang tinapay na kasiya lamang sa isang tao, mga prutas, at tubig. This isn’t time for joking, nanliliit mata kong tinignan si Ethan upang masiguro kung nagbibiro ba siya o hindi. Napataas naman ang kilay nito ay umiwas ng tingin.
“Kumain ka na” aroganteng saad niya.
“Nagbibiro ka ba?, you’ll let me it eat this piece of shit?!”
Naiinis na tanong ko at inihampas ang kamay sa mesa. Gumulong ang ilang mansanas na kaagad namang sinalo ni Ethan. Inis nito akong binalingan ng tingin.
“This piece of shit is called…food. Huwag ka ngang maarte, buti nga binigyan ka ng pagkain eh”
He said. I frustratedly comb my hair with my hands saka naglakad palabas ng dining room. Mukhang nagulat naman siya sa naging pagkilos ko kaya agad naman siyang napatayo.
“Where are you going?”
“ ‘san pa?! aalis sa impyernong ito!”
Singhal ko at sinipa ang pintuan. Galit naman itong lumapit saakin and he hold my wrists tightly, I couldn’t even move!.
“You’re not going any---”
I twisted his hand and kick him in his stomach, mukhang hindi niya napaghandaan ang naging atake ko kaya malaya siyang tumilapon sa labas, nasira ang haligi ng kubo kaya madali naman akong tumakbo palabas bago pa man ako matumbahan ng gumuguhong kubo.
“sinong sira ulong nagtayo ng kubo na ito?”
Bulong ko habang pinagmamasdan ang gumuhing kubo. Hindi katagalan ay nakaramdam ako ng isang bagay na papalapit pero bago ko pa man ito naiwasan ay pumulupot na ito sa aking buong katawan. Bumagsak ang buong katawan ko sa lupa, pinilit kong gumamit ng mahika ngunit sa di malamang dahilan, tila na di defuse ang kapangyarihan ko hanggang sa unti unti akong nanghina.
“anong…”
“Do not try to escape. Kakainin lang ng tool ko ang kapangyarihan mo, it'll drain you at baka ikamatay mo pa”
He said in a cold voice.
“Ano ba talaga ang kailangan mo?, why did you isolate me in this whatever forest?!, as long as I remember wala naman akong ginawang masama ah!---yes, we quarrel but still, it doesn’t makes sense!”
Kahit nahihirapan pinilit ko ang sarili kong tiganan siya. His eyes are are dark, he is damn serious!, I cannot tell what’s going on in his mind. Parang ang lalim ng iniisip niya, he also looks troubled!. Lumuhod ito at tinitigan ako ng matalim, hanggang sa unti unti nitong inangat ang kaniyang kamay at hinawakan ang aking balikat.
I thought his touch will harm me kaya agad akong napapikit, but later on I realize he just barely touch me. I opened my eyes and it immediately laid on Ethans face, he look so surprise!…I wonder why, I should be the one who looks surprise!. I just realize that, I really don’t have any idea what he can do and what the power he have.
