Its been a while ＾∇＾
I hope you won't mind my late updates (ﾉ´ヮ´)ﾉ.
***
[Cassidee]
I stared my own reflection blanckly while waiting them to call me. I am wearing a white fitted bussiness coat with white detailed sando inside,white plain chocker,white fitted pants and white pumps. All colors are white and I also don't know why, my dads assisstant just told me so.
Sinipat ko ang orasan at napabuga nang hangin, I sacrifised my own time para lang sa interview na ito pero mukhang sinasayang lang nila iyon. Kung alam ko lang na pag hihintayin nila ako sana hindi ko nalang iniwan ang apat. I was about to stand nang biglang pumasok ang assisstant ni Dad, she looks stressed, in a hurry and haggard. Hindi na siya mukhang babae para saakin.
"I'm sorry Miss, but can you wait a little more minute?, may...may hinihintay lang po tayong importanteng tao—"
"so...Am I not important enough for letting me wait for so long?"
Tila nagulat naman ito at paulit ulit na umiling.
"H—hindi po iyon ang ibig kong sabihin"
Hindi ko na siya pinansin pa at nakapikit na isinandal ang ulo sa sandigan nang upuan. Ayoko nang makinig pa sa kaniya, mas na i stress lang ako sa paghihintay.
"Just call me when that 'idunno' person arrives"
Hindi ko na siya narinig pang nagsalita at narinig ko nalang ang pag bukas sarado ng pinto, umalis na ito malamang.
This newly opened Amusement park was really not mine, it was just named by me pero hindi talaga ako ang nagpagawa o originally may ari. This is obviously my dads work, siya ang gumawa nang lahat nang ito at ipinangalan lang saakin. Why the heck I would build an Amusement Park when I can use millions of money for the rides and shop till I drop?.
This is hella crazy where in fact, saakin mapupunta lahat ng responsibilities ng Kumpanya. Just wanna remind you that I am JUST a 17 years old teenage girl. Masyado pang bata para mag handle ng Kumpanya but my dad really trusted me. Nakakatakot tuloy magkamali at magasgasan ang TRUST na yon.
I was nearly got sleep when my body reacts to an unfamiliar presence near me. Due to my fast reflexes, mabilis akong nakapag teleport palayo sa taong 'iyon'. His hand was still hangging in a mid air na siyang patunay na balak niya sana akong hawakan but he fails.
I tighten my fist at masamang nakatingin sa taong nasa harap ko ngayon. He was now actually infront of me kaya hindi ko makita kita ang mukha niya, kahit pa tignan ko ang replekyon niya sa salamin, ay hindi sapat para ma anigan ko ang mukha niya. Nakaka inis, gusto ko tuloy hilahin ang scarf na nakatakip half of his face, idagdag mo pa ang nakababang buhok niya.
He moved a little kaya I prepared myself sa anumang gagawin niya, nang biglang...
"Miss—"
"Whaa—!"
...bumukas ang pintong nasa likod ko at diretso itong tumama saakin, dahilan para matapilok ako at matumba. Dahil sa bilis ng pangyayari hindi na ako nakabawi pa at dirediretsong natumba, kitang kita ko mismo kung gaano ako kabilis natumba at nang tatama na ang katawan ko sa sahig bigla nalang akong...nahinto at...LU—LUMUTANG?!.
I was shocked pero nawala agad ito nang dahan dahan akong lumutang patayo hanggang sa makaharap ko ang lalaki kanina. Hindi tulad kanina, nakababa na ang scarf nito sa mukha at nakataas na ang buhok nito. He actually looks...good, his aura looks fine. Hindi siya mukhang masama, sa katunayan niyan, he looks decent.
"Oh my god—Miss Cass?! Are you ok?! I'm so sorry, h—hindi ko po alam na nandiyan ka!"
Natatarantang sinuri ako ng assisstant ni Dad, when we she was about to touch ma kaagad kong tinabing palayo ang kamay niya saakin. Still, lumulutang parin ako.
