[Shayle]
"Ano pong ibig niyong sabihin?"
Agarang tanong ko matapos marinig ang kumprontang tanong ni principal Herms saakin. Hindi ko lubos maisip kung paano at kung bakit nila ako tinatanong tungkol dito.
Nangunot ang noo ni Ethan Wong habang pabalik balik ang tingin niya saamin ni Principal Herms. Si Leo Richards ay napa buntog hininga lang habang parang wala namang pakealam si Cassidee. Base sa mga reaksyon nila, parang bang isang malaking pagkakamali ang sagutin ang kanyang tanong nang isa pang tanong.
Nang balingan ko nang tingin si Principal Herms ay halos umurong ang dila ko dahil sa madilim na aurang bumabalot sa kaniya. Walang emosyong mababakas sa mukha nito pero kahit na ganoon ay ramdam na ramdam ko ang nakakakilabot na aura ni Principal Hermeo. Mariin itong napapikit at napahilot sa kaniyang sentido, hindi ko alam kung anong sasabihin kaya napatungo nalang ako at tinitignan ang paglalaro ko sa aking mga daliri.
"We don't have time for this, Ms.Oz"
Nagtitimping saad nito at muling iminulat ang kaniyang mga mata, our gaze met and I instantly move my body backwards as a reaction. I don't know what happend but the next thing I know, there is something in his eyes that made me feel a little bit pressure that mades me want to say what he wants me to say that I shoudn't tell.
"Who are you, Ms Oz."
It wasn't a statement, it was a command. A Command that literally you must obey.
Walang kahit na sinong umimik, all of them were intensely staring at me while waiting for me to say their most awaited answer. I enhaled deeply and slowly exhaled, making my body to relax.
In this story, I am the protagonist.
In this story, I can manipulate things and I think—
"I want to know the truth Ms. Oz...the truth, and mind me if I tell you that I know when you‘re telling truth or lies."
Or not...
Blanko akong napatingin kay principal Herms at sa lahat nang mga nandirito. I don't know what should I exactly say, nor act. My mind keeps telling me I should say something that would make them think that their assumptions are wrong but there's a bit hesitations because of what he just said.
" Principal Herms..."
Panimula ko at binigyan sila nang mumunting ngiti sa aking labi—ni hindi ko na rin masabi kung ngite nga ba ito o ngisi. They waited me to speak kaya naman hindi ko na pinatagal pa.
This may not be the right time but if I wouldn't tell the truth, they might think that I have other objectives rather than that, I may faced a lot of wrong accusions from them—which I wouldn't let it happend.
"Who do you think am I, sir?"
I asked giving them a half smile. Shocked was written on their faces at the same time, may halong lito at pagtataka. Kahit naman kasi may idea na akong may alam sila tungkol sa pagkatao ko, mas mabuti pa ring nag iingat dahil baka ako naman ngayon ang nag a assume nang mga bagay bagay.
"What the heck babaeng Oz?!"
Histerikal na react ni Ethan Wong at napatayo pa ito sa kaniyang kina uupuan. Matalim akong tinitigan ni Cassidee habang wala namang reaksyon si Leo Richards hanggang ngayon.
"You're pulling the trigger Ms. Oz"
May halong diin at pagbabantang saad ni Cassidee kasabay nito ay ang pag taas nang tensyon. Lahat ay nakatingin lamang saakin at inoobserbahan ang mga kilos ko. Nakapag desisyon na ako, hindi muna ako mag sasalita hanggang hindi pa ako tuluyang kumbinsidong tama nga ba ang idea nila saakin.
Narinig ko ang mabigat na buntog hininga ni Principal Oz kasabay nito ang pagpapakawala niya ng matinding aura, nanginig ang buong katawan ko dahil sa tindi at lakas nang kanyang aura. Hindi ko halos maitayo nang maayos ang aking nangangatog na mga binti, mabuti na nga lang dahil may mesang sumosuporta sa bigat nang aking katawan.
Marahas siyang bumaling and matigas na tumitig saakin, hindi ko na halos mabasa ang mukha niya dahil sa sobrang seryoso, muli ay napalunok ako't humugot nang hininga saaking baga.
"Don't you dare play some tricks on me... Ms. Oz, I hate it"
Seryosong sambit niya, muli akong ngumite nang pagkatamis tamis pero agad din itong nawala. My lips turned into thin line while my gaze turned cold as an ice. I felt an unfamiliar feeling like it was invading my wholeness, I was concious but it felt like I am unaware of what I am doing, I do actions that I don't intended to do... like there was someone in me, literally inside me.
"Then tell me sir, what do you want me to say... specifically."
Nang hahamon kong saad. His eyes were fixed on me like he really wanted to know who am I. Wala akong narinig na kumento mula sa tatlong kasama namin ngayon, hindi sila umimik pero ramdam ko ang paninitig nila saakin—saamin.
Kumuyom ang kamao ni Principal Herms pero hindi ako nagpakita nang kahit na anu mang emosyon. I must stay still, hindi dapat ako magpadala sa kanila lalo na't halatang sanay sa pakikipaglaban ang taong binabangga ko ngayon. Not that I am afraid to fight...with him—ok! Fine, natatakot ako nang 'kaunti' but I think I can handle him naman.
He didn't say anything, pero mariin ang ginawa niyang pagkakapikit at paghugot nang hinga. It doesn't bother me, kaya mas pinili kong titigan na lamang siyang pinapakalma ang sarili. Malamang ay matinde na ang nararamdaman nitong inis saakin pero pilit niya itong binabalewala.
Well... I actually don't mind kung sigawan niya ako or atakihen, pero sa ngayon mas gusto kong maging maingat sa mga sinasabi't ginagawa ko—which... I doubt kung maingat nga ba yung ginawa ko kanina.
In a blink of an eye, biglang kumilos nang mabilis si principal Herms at mahigpit na hinawakan ang aking braso, pero natigil ang isa pa nitong kamay na naka turo sa akong noo at nagbabalak na hawakan ang aking sentido, If I am not mistaken, balak niya akong i hipnotismo.
"Wooah, you're too fast"
Hindi ko mahimigan ang sarili kong boses pero natitiyak kong nag mula ito saakin, pero nakapagtatakang hindi ko maalalang binalak kong sabihin iyon sa kaniya—pero tulad nang dati, mas pinili ko itong baliwalain.
" Tell me sir..."
Nakangiteng sabi ko at sandaling sinipat nang tingin ang tatlo sa harap. Lahat sila ay nakatayo at handang sumugod sa anu mang gagawin ko, seryoso ang mga mukha nila at di mabasa basa ang mga mata. Nakita ko ang pagliit nang mata ni Ethan Wong habang nakatitig saakin, ngumite ako sa kaniya—kanila at mulibg bumaling kay Principal Herms.
"...What do you want to hear"
I didn't ask, it was a statement. Nasa sa kanila lang kung iba ang pagkaka intinde nila. Gusto ko nang matapos ito, hindi ko alam pero masama ang pakiramdam ko, feeling ko may masamang mangyayari.
Hindi kaagad sumagot si Principal Herms na para bang tinitimbang muna kung totoo nga bang sinabi ko iyon... di nagtagal ay naramdaman ko nalang ang paghigpit nang hawak nito sa aking braso pero binalewala ko nalang ang sakit na dulot nito saakin.
Malalamig ang mga mata ni Principal—or should I say King Hermeo, sa sandaling pagkatitig ko sa mga mata niya, may nabuong spekulasyon sa aking isip na kailan man ay napaka imposibleng mangyari—
"Are you the lost 'Laiphar'?"
—Napaka pamilyar nang kaniyang mga mata na tila ba nananalamin lang ako sa aking sarili. His dark eyes which is the same as mine, some fractures of his face and the attitude...
His question didn't bother that much to me that time kaya hindi ko sinadya—or should I say hindi ko nanaman na namalayang sinagot ang kaniyang tanong while blankly staring at him and say...
"Yes..."
***
HALLOOOOOO! :D Magandang araw! Sorry again kung natagalan :). Busy po kasi talaga ang mga senior hifh students T....T, mag f film pa kami, reportings, theater play, cheerdance, video tape cooking sa aming BPP tapos Video Tape din para sa product making sa Entrepreneurship—basta napaka rami! And I'm glad dahil nabigyan ko pa nang time na magtipa nang update ｡^‿^｡. I hope ma enjoy kayo... muah! ;*
-M4E
