Douchebag

🌹D1 - Briefjes en bloedneuzen

Jacek loopt naar een lege plek en gaat er zitten. Onze mentor begint met zijn les en iedereen kijkt verveeld voor zich uit, sinds het over de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog. Een briefje wordt op mijn tafel gelegd en ik kijk naar Parker, die naar het briefje knikt.

Wat nu weer?

Ik vouw het briefje open en bekijk de enige zin die in het briefje staat.

Mag ik hem slaan?

Ik vouw het briefje weer als een propje en kijk Parker aan. Ik schud met mijn hoofd en hij rolt met zijn ogen.

Na twee uur lang les, loop ik naar de kantine en koop ik een broodje. Ik wil naar een tafel toe lopen, voordat Kendall mijn kant op rent.

'Je moet nu echt komen!' Zegt hij en hij trekt me mee de kantine uit en duwt me een menigte in waardoor ik in het midden kom te staan.

Ik kijk toe hoe Jacek uithaalt en volop op de neus van Parker terecht komt.

Parker strompelt wat naar achteren maar haalt dan ook volop uit en raakt de kaak van Jacek. Jacek spuugt bloed uit en veegt met de palm van zijn hand langs zijn mond en daarna verschijnt er een grijns op zijn gezicht.

Jacek haalt uit en raakt de oog van Parker, waardoor er een wond ontstaat en er langzaam bloed uit sijpelt.

'En nu is het genoeg!' Schreeuw ik en Jacek en Parker blijven door vechten. Ik murmel wat onzin en voordat Jacek nog kan gaan uithalen, spring ik voor Parker waardoor ik de vuist opvang en op de grond val.

'Allistair!?'

Parker knielt naast me neer, terwijl Jacek precies hetzelfde doen. Ze geven elkaar een boze blik en ik voel dat ik al begin te koken van woede.

'Allebei! Opsodemieteren voordat ik uithaal!' Schreeuw ik uit en ik sta wankelend op en loop zo gauw mogelijk het schoolgebouw uit en loop naar mijn huisje.

Ik zit voor uren in de slaapkamer en ik staar naar de foto van mijn ouders en ik.

Ik bekijk de laatste foto, een foto waar mijn moeder op staat voordat ze stierf. Ook staat mijn vader er op, vlak voordat hij werd opgepakt.

Ik hoor twee stemmen naar elkaar schreeuwen en ik open de deur en hoor dat het Parker en Jacek zijn.

Ik bekijk mijn bebloede shirt en ik trek een roze jurkje aan. Mijn haar doe ik los en ik trek mijn pumps aan. Ik haal het bloed weg vanonder mijn neus en ik pak de eerste de beste tas die ik tegenkom.

Ik doe er wat spullen in en loop zo zacht mogelijk naar beneden.

'-Je plan zal nooit lukken, Parker.' Hoor ik Jacek zeggen en ik stop abrupt met lopen.

Afluisteren of niet?

Afluisteren wordt het.

'Ik zal altijd op Allistair letten, jij zal haar nooit afpakken van mij.' Zegt Parker en ik loop zo snel mogelijk het huis uit.

'Allistair?'

Ik ren langs iedereen en ze kijken me bezorgd aan. Ik ren naar het hek van de school en ren naar de weg toe. Overal rijden auto's en ik kijk naar een auto die voor me stopt. Ik open de deur en kijk haar grijnzend aan.

'Leuk om jou ook weer te zien, Nirvana.'