Douchebag

🌹D1 - Zo verdomd alleen

'Ik wil slapen.' Mompel ik en ik verstop half mijn gezicht in het dekbed zodat je alleen mijn ogen nog kan zien. Parker kijkt me aan en een glimlach verschijnt op zijn gezicht en zijn ogen schijnen door het beetje zonlicht.

'Je bent schattig als je nog maar net wakker bent.'

Ik plof neer op de bank en steek mijn broodje met kaas in mijn mond.

Parker is de hele dag weg met Asia omdat ze een kleine familieuitje hadden.

Parker gooit de deur met een klap dicht en stampt woedend naar boven.

'Ik ben zo verdomd alleen!'

Ik loop naar boven en duw de deur open en vang een vaas die mijn kant is op gegooid.

'Parker!' Roep ik ongelovig uit en Parker gaat op zijn bed zitten en ik zie dat hij zijn spieren aanspant.

Ik zet de vaas neer en ga naast hem zitten op het bed.

'Wat is er aan de hand?' Vraag ik en ik leg mijn hand op zijn hand en Parker kijkt strak voor zich uit.

'Mijn ouders, ze doen alsof ik een onbekende voor hun ben! Asia is altijd het lievelingetje geweest en ik de slechterik!' Roept Parker kwaad uit en ik leg mijn handen op mijn oren.

'Ten eerste, stop met schreeuwen.' Zeg ik en ik maak met mijn handen een gebaar zodat hij wat zachter moet gaan praten.

'Ten tweede, het spijt me daarvan, als ik het kon dan kon ik je helpen.' Zeg ik en Parker richt zijn ogen op mij en ik glimlach klein naar hem.

'Je kan helpen.' Zegt hij en hij staat op en loopt naar zijn kast toe en pakt er een doos uit en haalt dan een papier tevoorschijn.

'Ik moet een date hebben, voor het jaarlijkse debutantenbal die mijn moeder en haar vriendinnen organiseren.' Zegt hij en ik haal een wenkbrauw op.

'Moet ik dan een meisje voor je zoeken?' Vraag ik en Parker rolt met zijn ogen en kijkt me weer aan.

'Jij moet mijn date zijn. Als ze zien dat ik een meisje heb meegenomen dan zullen ze misschien trots op me zijn.' Zegt Parker en ik rol met mijn ogen.

'Is trouwens een debutantenbal niet voor alleen adel?' Vraag ik en Parker rolt opnieuw met zijn ogen en haalt een pak uit zijn kast.

'Eigenlijk wel.' Mompelt hij en ik leg mijn hoofd op het bed en ik staar naar het plafond.

'Kom, we gaan winkelen voor jou.'

-

'Ik ga echt nooit meer met jou shoppen, Allistair.' Zegt Parker en hij gooit de tassen in de slaapkamer en ik rol met mijn en plof neer op het bed.

'Kop op, we hebben wel wat leuks gevonden.' Zeg ik met een glimlach en ik trek mijn jurkje uit de zwarte kledingtas en hang het op in de kast.

'Het zal je vast prachtig staan.' Zegt Parker en ik kijk achter me en zie dat Parker me via de spiegel aankijkt.

Zijn ogen vonkelen en zijn lippen zijn gevormd als een glimlach. Zijn witte tanden staan bloot en ik draai mijn hoofd terug naar het jurkje. Ik bekijk het van top tot teen en ik glimlach klein.

'Dat zal vast wel ja.'