Douchebag

🔱D1 - Roommate

'Wat was dat?' Vraagt Asia en ze wiebelt met haar wenkbrauwen. TJ kijkt Asia lachend aan en gaat dan weer in gesprek met Parker. Asia komt naast me lopen en ze kijkt me met een vragende blik aan.

'Niks. Het was niks.'

De rest van de avond hadden ik en Parker niet meer gepraat.

Wat ook het beste is.

Ik lig in bed op mijn computer Netflix te kijken en zet de schaal met popcorn naast me neer en log in op Netflix.

Wat zal ik kijken?

Captain Amerika: Civil War?

Finding Nemo?

Star Wars?

Laat ik maar Finding Nemo gaan kijken, lijkt me nog wel het leukste om naar te kijken.

Wanneer zal Finding Dory erop komen?

Ik start de film op en kijk op van mijn computer als ik Parker zie lopen met alleen een handoek rond zijn middel en de druppels water die uit zijn haar vallen en op zijn sixpack en gezicht vallen.

'Allistair.' Mompelt hij en ik kijk hem vragend aan.

'Kijk je Netflix?' Vraagt hij en ik knik en hij ploft neer naast me en hij kijkt mee op het beeldscherm.

'Wat is dat nou weer?' Vraagt Parker en ik kijk hem aan. 'Een Disney film?' Vraag ik verward en hij kijkt me vragend aan.

'Wat is Disney?' Vraagt hij en ik kijk hem nonchalant aan.

'Tijd dat wij is wat Disney films gaan kijken, Parker McCall.' Zeg ik en ik wijs met mijn vinger naar mijn computer en start de film op.

We begonnen met Finding Nemo, maar eindigde met een film genaamd The Maze Runner.

Nou die Dylan O'Brien is wel een hottie zeg.

Alleen ken ik hem niet.

Ik drijf af, alweer.

Parker, die nog altijd naast me ligt, ligt te snurken als een speenvarken en ik rol met mijn ogen en probeer hem uit mijn bed te duwen, wat niet lukt.

Beter stopt hij met sporten, want door al die spieren is hij hartstikke zwaar.

'Stop maar met wat je doet, het zal je toch nooit lukken.' Zegt Parker met een ochtendstem nog sexier dan Dylan O'Brien zijn lichaam.

'Ga dan mijn bed is even uit.' Mompel ik en Parker opent zijn ogen, die mij vaag aanstaren.

'Dat zegt je hoofd, maar wat zegt je hart?' Vraagt Parker met een glimlach en ik sluit mijn ogen even.

Wat zegt mijn hart?

Dat hij moet blijven?

'Ga mijn bed uit, alvast bedankt.' Zeg ik en ik trek alle dekens over me heen en verstop mijn gezicht in mijn kussen.

Het hoofd van Parker komt gevaarlijk dichtbij en zijn bruine ogen staren mij uitdagend aan. Een kleine grijns verschijnt op zijn gezicht en hij haalt een hand door zijn haar.

'Allistair toch, je hoeft je gevoelens voor mij toch niet te verbergen?' Vraagt Parker en hij plant een kus op mijn voorhoofd en stapt dan uit mijn bed.

Egoïst.

Ik kan het niet geloven dat we haast zoenden!? Goed dat Asia en TJ ons riepen anders was het verkeerd afgelopen.

Ik schrik wakker van een luchttoeter en ik kijk met slaperige ogen naar Parker, de me met een grote grijns aanstaart.

'Goed geslapen, roommate?' Vraagt Parker en ik draai me om zodat ik met mijn rug zijn kant op lig.

Er worden twee handen naast me geplaatst en dan verschijnt ook het gezicht van Parker voor me.

'Aw, niet zo chagrijnig Allistair! Dat staat je niet!' Roept hij lachend uit en het liefst wil ik hem slaan, maar de kans dat ik zelf pijn zou lijden is te groot.

'Ik wil slapen.' Mompel ik en ik verstop half mijn gezicht in het dekbed zodat je alleen mijn ogen nog kan zien. Parker kijkt me aan en een glimlach verschijnt op zijn gezicht en zijn ogen schijnen door het beetje zonlicht.

'Je bent schattig als je nog maar net wakker bent.'

Sorry voor de erg slechte hoofdstuk, maar geloof me, het volgende hoofdstuk is het echt waard om te lezen ;)