'Je wordt naar een kostschool gestuurd.'
Oh waarom haat karma mij toch? Ik heb toch helemaal niks gedaan? Oke, ik heb misschien de toupet van de directeur in het water gegooid en heb een stinkbom af laten gaan in school.
Ik ben Allistair Cullen, en...
'Het spijt me.' Zegt Jacek als hij boven me hangt en hij wil me aanvallen maar ik trap hem vol in zijn buik en ren naar beneden. Ik kijk rond en zie dat Parker vastgebonden zit in een stoel en zijn hoofd hangt naar beneden.
'Parker!'
Ik ren op Parker af en schud hem door elkaar, maar toch blijven zijn ogen dicht.
'Hij is niet meer te redden.' Zegt Jacek en daarna klinkt een schot en voel ik iets door mijn achtergrond schieten.
Ik schrik wakker en kijk de kamer rond.
Mijn bed en het bed van Parker staan in de slaapkamer en Parker ligt zachtjes te snurken.
Ik druk mijn telefoon aan en kijk naar de datum.
10 mei 2017
'Wat?' Vraag ik mezelf af en ik druk mijn telefoon uit en sta op en kijk de kamer rond. Jacek zijn bed staat er niet.
Was alles dan een droom?
Van dat Jacek de klas binnenliep tot aan ik werd vermoord? Echt alles was een droom?
Dromen zijn gewoon bedrog.
En het aller raarste, waarom was Nirvana er in terwijl ze jaren geleden vermoord was?
Net zoals Cody.
'Stop met ijsberen, Allistair.' Zegt Parker op zijn erg bekende chagrijnige toon en ik staar hem emotieloos aan.
'Chagrijn.' Mompel ik zacht en ik loop de slaapkamer uit en plof neer op de zachte bank.
'Wat is er toch met je aan de hand, het ene moment ben je zo vrolijk en lijkt het alsof je geen zorgen hebt maar dan boem! Je bent weer een arrogant kind.' Zegt de slaperige stem van Parker.
'Ken je Jacek?' Vraag ik en Parker kijkt me vragend aan. 'De jongen die je haast ontvoerde?' Vraagt Parker verward en ik kijk hem aan.
'Ontvoerd!?' Roep ik uit en Parker gooit met één van de kussens tegen mijn hoofd aan.
'Niet gillen, het is midden in de nacht.' Zegt Parker en ik rol mijn ogen en pak het kussen van hem af.
'Ja, die jongen wou je ontvoeren. Je kan je vast niks meer herinneren want je lach echt heel diep te slapen.' Zegt Parker met een kleine lach en hij kijkt me weer aan.
'Ik heb die jongen neergeschoten met het wapen dat onder mijn bed lag.' Zegt Parker en mijn wenkbrauw vliegt omhoog.
'Wapen?' Vraag ik verward en Parker wuift het weg met zijn hand.
'Een verhaal voor de volgende keer.' Zegt hij en hij draait zich om zodat hij met zijn rug mijn kant op staat.
'En ga naar bed, we moeten vandaag vroeg beginnen.' Zegt Parker en hij loopt terug naar boven.
Ik leg mijn hoofd op een klein kussentje en staar naar het houten plafond.
Parker, de redder in nood?
Nee.
Parker, de Douchebag klinkt nog altijd veel beter.
Ik schrik wakker van geschreeuw en ik kijk de kamer rond en zie dat Asia en Parker met elkaar aan het ruziën zijn.
'Stop met schreeuwen!' Gil ik en ze stoppen abrupt en kijken me vragend aan.
'Hoelang lig je daar al?' Vraagt Asia met een hoofd zo rood als een tomaat. Voordat ik ook maar iets kon zeggen begint Parker al te praten.
'Ze ligt daar al sinds drie uur vannacht.' Zegt Parker en ik rol met mijn ogen en loop zo snel mogelijk maar boven.
Ik trek een donkere rok aan met een zwart topje en zwarte pumps en doe mijn haar in een warrige knot en loop weer terug naar beneden.
Asia gooit net de deur dicht en Parker zit met zijn handen in zijn haar gefrustreerd voor zich uit te staren.
'Wat is er aan de hand? Waarom did ruzie?' Vraag ik, wat ik beter niet had kunnen vragen want Parker kijkt me met woede in zijn ogen aan en zijn lippen vormen een dunne streep. Hij zucht even en zijn ogen staan weer emotieloos.
'Asia heeft een date, met een jongen.'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dit zijn de mensen die het meeste er in voor zullen komen.
Ik weet nie of ik dit al heb gedaan but I don't care
