Douchebag

🔱D1 - Uitbarstingen

Mensen beginnen te klappen en Asia legt haar arm rond me schouders en met haar andere hand houdt ze de microfoon weer beet en begint ze weer het liedje te zingen.

'And so they keep on twiddling them thumbs.'

'Het was leuk jullie te ontmoeten, Allistair en TJ.' Zegt de vader van Parker en hij knuffelt Asia en geeft Parker een boze blik.

'Meneer McCall, ik heb nog nooit iemand als u gezien! U bent een verschrikkelijke vader!' Sis ik en ik zie dat de vader van Parker schrikt en ik draai me om en loop naar de auto.

'Allistair?'

'Nee!' Schreeuw ik terug en blijf stokstijf staan bij de auto. De auto gaat open en ik trek de deur open en plof neer op de bijrijdersstoel en trek de deur met een knal dicht.

Na een paar seconden gaat Parker zitten en start hij de auto en rijden we weg van het huis van zijn ouders.

'Wil je erover praten?' Vraagt Parker na een lange tijd en ik blijf uit het raam staren.

'Je hoefde me niet te helpen.' Zegt Parker na zijn zucht en ik schud mijn hoofd. 'Je vader is een fucking eikel! Hoe kan je daarmee toch leven?' Vraag ik en Parker kijkt me aan.

'Ogen op de weg.' Zeg ik als ik Parker aankijk en een kleine glimlach verschijnt op zijn gezicht.

'Hij houd alleen van mijn moeder en zusje. Mij heeft hij nooit gemogen.' Mompelt Parker en ik zucht en staar voor me uit.

'Hoe kan dat?' Vraag ik en Parker kijkt me aan.

'Dat is nou het probleem, er is nog nooit wat gebeurt!' Roept Parker uit en ik schud mijn hoofd.

'Er is vast wel wat gebeurt, maar misschien kan je je het gewoon niet herinneren.' Zeg ik en Parker zijn knokkels beginnen wit te worden.

'Ik zag hem vreemdgaan met iemand anders dan mijn moeder!' Schreeuwt hij opeens uit en hij trapt uit het niets op de rem, waardoor mijn hoofd tegen het dashboard aan botst.

'Verdomme.' Mompelt Parker en ik houd mijn hand tegen mijn voorhoofd aan.

Parker staart voor zich uit en ik duw de deur open en gooi daarna de deur dicht en loop over het pad terug naar de school.

Het begint te regenen en ik voel dat iemand me omdraait.

'Allistair, het spijt me.' Zegt hij en hij haalt een pluk haar van mijn voorhoofd en geeft een kus op de plek waar het pijn doet.

Wat is dit? The Notebook?

'We moeten nou echt terug gaan.' Zegt Parker en ik rol met mijn ogen. 'Hoe moeten we binnenkomen? De hekken zijn allang gesloten.' Zeg ik en Parker begint te lachen.

'Dan gaan we toch gezellig over de muur klimmen?' Zegt Parker en ik geef mezelf een facepalm als we weer in de auto stappen.

'Ja, goed idee.' Mompel ik sarcastisch en ik doe dit keer mijn gordel om.

Als we aankomen bij school, lopen we zo stil mogelijk naar de muur en klimmen we er overheen.

Als kippen zonder koppen rennen we door elkaar heen om bij ons huisje te komen en als we er eenmaal zijn dan ploffen we allebei neer op de bank.

'Wat ga je eigenlijk morgen doen?' Vraagt Parker en ik sta op en loop naar de trap.

'Naar de gevangenis.' Zeg ik en ik loop naar boven en kleed me gauw om voordat Parker de kamer binnen loopt.

'Heb je dan iets verkeerds gedaan?' Vraagt Parker lachend en ik plof meer op mijn bed en staar hem aan.

'Nee, mijn vader zit in de gevangenis.' Zeg ik.

'Waarvoor?' Vraagt Parker en ik staar naar mijn voeten.

Waarvoor? Tja, daar kan ik geen antwoord op geven. Waarvoor zit mijn vader in de gevangenis toen hij die dag werd opgepakt? Precies toen hij werd opgepakt en mij vertelde dat dat ik naar deze school ging, wist hij allang dat hij zou worden opgepakt.

'Ik vind dit zaakje stinken.'

-

Bedankt -annarose voor de hele mooie cover!