Douchebag

🔱D1 - Nirvana Martinez, een oude vriendin

Ik ren langs iedereen en ze kijken me bezorgd aan. Ik ren naar het hek van de school en ren naar de weg toe. Overal rijden auto's en ik kijk naar een auto die voor me stopt. Ik open de deur en kijk haar grijnzend aan.

'Leuk om jou ook weer te zien, Nirvana.'

'Dus, die Parker denkt dat jij van hem bent?' Vraagt ze als ze een slok van haar Malibu Cola neemt.

Ik zet mijn blikje naast me neer en trap een klein steentje het water in.

'Ja, maar ik haat hem, ik haat hem zo erg.' Zeg ik en ik haal een hand door mijn haar en staar naar de zwanen die in het water rondzwerven.

'Ach, zo erg is hij toch niet?' Vraagt Nirvana en ik sla mijn ogen toe en laat een gefrustreerde zucht los.

'Zijn ego nog groter dan Amerika en de rij van meiden die naast zijn zijde willen staan is nog groter dan de muur van China.' Zeg ik en ik leg mijn hoofd neer op het gras.

'Probeer hem een kans te geven.' Zegt Nirvana en ik rol met mijn ogen en ik staar naar de schemerende lucht.

'Hij is niet zoals Cody, hij is duizend keer erger.' Zeg ik en Nirvana zucht geërgerd.

'Haal die Cody uit je hoofd, hij is dood oke? Daar kon je niks aan doen dat hij dood ging.' Zegt Nirvana en ik zucht en sta op.

'Je doet alsof hij doodziek was, terwijl hij was vermoord.' Sis ik geërgerd en ik pak mijn blikje op en loop terug naar de auto.

Ik neem een laatste slok, gooi het blikje weg en loop naar de weg toe.

Overal lopen mensen en het enige wat ze doen is naar hun scherm kijken. De één waarschijnlijk aan het praten met zijn vrienden, de andere waarschijnlijk weer met zijn collega's.

'Je duwt iedereen weg.' Zegt Nirvana als ze naast me komt staan.

'Ze herinneren me te veel aan het verleden.' Mompel ik en Nirvana legt een hand op mijn schouder.

'Het is wat het is, je kan het niet veranderen.' Zegt Nirvana en ze haalt haar hand weg en ik wuif een pluk haar weg.

'Ik moet gaan, ik moet voor acht uur in het huisje zitten, anders kom ik er niet meer in.' Zeg ik en ik loop naar de auto.

'Het is al bijna acht uur. Het is tien voor acht.'

'Shit! We moeten nu gaan!' Schreeuw ik en we stappen in de auto en rijden zo snel mogelijk naar school.

'Nog vijf minuten, Nirvana!' Roep ik gestrest en na drie minuten komen we aan bij school.

'Zie je nog wel is.' Zeg ik en ik ren zo snel mogelijk naar mijn huisje toe.

Ik doe de deur zacht dicht, wanneer de lichten uit gaan buiten.

Het licht in de woonkamer staan nog aan en ik zie dat Jacek op de ene bank zit terwijl Parker in de stoel zit met zijn hoofd gebogen en zijn handen door zijn haar.

'Ook hallo.' Zeg ik en Parker staat op en Jacek duwt hem terug de stoel in.

Ik duw Jacek terug op de bank en loop naar boven. Ik trek mijn pyjama aan en ga in bed liggen.

Ook al is het tien over acht, ik voel me gewoon zo moe.

'Het spijt me.' Zegt Jacek als hij boven me hangt en hij wil me aanvallen maar ik trap hem vol in zijn buik en ren naar beneden. Ik kijk rond en zie dat Parker vastgebonden zit in een stoel en zijn hoofd hangt naar beneden.

'Parker!'

🌸

Ik sta #16 in de genre "Romantiek"
Heel erg bedankt voor het lezen van dit boek. Ook al is het best slecht haha :")