Douchebag

🔱D1 - Donderwolkje Allistair en een nieuwkomer

Dit verhaal draag ik op voor de mensen die dachten dat ik dit verhaal ging stoppen ( niet boos worden als ik je tag ;P )
crymami JannekeWargers yvetje_ Oumsii randomgirl270

Ik kijk naar Parker, die mij net halfgesloten ogen aankijkt. 'Ik wou je niet wakker maken.' Mompel ik en ik laat mijn hoofd rusten op de kussen. Parker lacht zachtjes en gaat weer op zijn rug liggen. 'Je moet oppassen, Parker.' Zeg ik en Parker begint te lachen.

'Ach, ben je bezorgd?'

Ik rol met mijn ogen en leg mijn hoofd neer op het zachte kussen.

'Waarom zou ik bezorgd om jou zijn, Parker?' Vraag ik en ik staar naar het rode lichtje dat telkens aan en uit knippert.

'Je vind me leuk.'

Ik schiet in de lach en kijk Parker weer aan. 'En dat geloof jij?' Vraag ik lachend en Parker kijkt me aan.

'Maar vertel is over die Nathaniël.' Zegt Parker na een tijdje stilte en woede borrelt er in me op.

'Hou er over op! Hou over op over Nathaniël!' Schreeuw ik boos en Parker haalt zijn handen op.

'Relax, donderwolkje Allistair.'

Ik rol met mijn ogen en pak het plastic bekertje dat op het nachtkastje staat en gooi het zijn kant op.

'Niet grappig.'

[ 💯 ]

Ik ga naast Parker in de klas zitten en het lokaal loopt al langzaam vol te stromen met andere leerlingen van onze klas.

Onze mentor begint iets te schrijven op het bord en iedereen begint met elkaar te praten, totdat de deur met volle kracht wordt open geduwd.

'Oh ja, voor dat ik het vergeet.' Begint onze mentor en een jongen komt met een verveelde blik de klas ingelopen.

'Dit is Jacek Cortel, hij komt uit Rusland.' Zegt onze mentor en de jongen, beter bekend als onze Rus Jacek, bekijkt de klas rond.

'Oh, Parker en Allistair, Jacek zal bij jullie in het huisje wonen.' Zegt onze mentor en Parker staat op, waardoor zijn stoel met volle kracht op de grond valt en iedereen Parker aankijkt.

'Er staan maar twee bedden in onze slaapkamer!' Roept Parker uit en Jacek rolt met zijn ogen.

'We hebben een bed erbij geplaatst, Parker.' Zegt Jacek en je kan duidelijk zijn accent horen, waardoor een paar meisjes hem zwijmelend aanstaren.

Jacek haalt een hand door zijn donkerblonde haren en zijn ogen richten zich op mij en zijn tot een streep getrokken lippen veranderen in een grijns.

'Allistair, of niet soms?'

Jacek komt op me aflopen en hij steekt zijn handen in zijn zakken en gaat voor mijn tafel staan.

Parker grijpt Jacek bij zijn kraag en Jacek kijkt met nog altijd dezelfde grijns rond zijn lippen toe hoe de vuist van Parker omhoog gaat.

'Parker, laat het.' Zeg ik en Parker laat zijn vuist in de lucht hangen en kijkt me vragend aan.

'Hij is gewoon iemand die aandacht wil, geef hem dus geen aandacht.' Zeg ik en Parker laat hem los.

Jacek loopt naar een lege plek en gaat er zitten. Onze mentor begint met zijn les en iedereen kijkt verveeld voor zich uit, sinds het over de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog. Een briefje wordt op mijn tafel gelegd en ik kijk naar Parker, die naar het briefje knikt.

Wat nu weer?

Dit verhaal had ik al sinds gister af maar heb nog een klein stukje bij geschreven.

Dit is Jacek Cortel (idk hoe hij echt heet)