Jughead zakochał się w swojej najlepszej przyjaciółce Betty, ale ponieważ nie chce zniszczyć ich przyjaźni nic jej nie mówi. Ale co jeżeli dziewczyna czuje to samo?
Zostaną przyjaciółmi czy może kimś więcej?
Wstałem rano o 6:30 i zjadłem śniadanie. Dzisiaj był pierwszy dzień szkoły. Umówiliśmy się z Archim i Betty, że spotkamy się u Archiego i pójdziemy razem do szkoły. Gdy byłem już ubrany założyłem moją czapkę i chciałem wyjść z domu, ale głos mojego taty zatrzymał mnie. - Gdzie idziesz? - powiedział zaspanym głosem mężczyzna. - Do szkoły. - Po co, przezież są wakacje? - spytał podchodząc bliżej dzięki czemu mogłem wyczuć odór alkoholu z jego ust. - Już nie. Dzisiaj jest pierwszy dzień nowego roku szkolnego. - Aha. Jadłeś śniadanie? Potrzebujesz czegoś? - Nie. Dzięki tato, ale muszę już iść. - Dobra. Powodzenia i pamiętaj nie daj się im. Uśmiechnąłem się lekko do niego i wyszedłem z domu.
* * *
Wszedłem do domu Archiego i przywitałem się z jego tatą. Usiadłem, a on podał mi kubek z sokiem pomarańczowym. Podziękowałem i w tej chwili zobaczyłem moich przyjaciół jak wchodzą do kuchni. - Hej Jughead. Coś nowego? - Od wczoraj? Nie za wiele... - Hej przecież widzę, że coś jest na rzeczy, możesz nam powiedzieć. - Po prostu mój tata znów się upił. - Bardzo mi przykro Jughead. - powiedziała Betty. - Jest w porządku. - Na pewno musisz się z tego powodu źle czuć. Pamiętaj, że zawsze masz nas. Gdy to powiedziała zrobiło mi się miło na sercu. I jak ja niby mam o niej zapomnieć? Jest taka dobra. Nie muszę jej nic mówić, bo sama już wie, że okropnie się czuję. - Tak stary, jesteśmy tu z tobą. - Dziękuję. Naprawdę doceniam to. Gdy Archie poszedł po plecak na górę do swojego pokoju i kiedy Betty i ja zostaliśmy sami dziewczyna podeszła do mnie i powiedziała łagodnie: - Jeśli będziesz chciał pogadać to jestem tataj, pamiętaj, Juggy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Poczułem się cudownie.Przy nikim innym się tak nie czuję. Jej głos mówiący do mnie w tak miły sposób. Tylko ona potrafi mnie tak uspokoić. Kocham, gdy mówi do mnie Juggy. - Pamiętam. Dziękuję, Betts. Staliśmy bardzo blisko siebie patrząc sobie w oczy. Napięcie rosło, aż do pokoju wszedł Archie. Betty i ja natychmiast odsunęliśmy się od siebie. - To co idziemy? - spytał. - Tak, chodźmy. - odppwiedziałem. I opuściliśmy dom Archibalda.
