Klarenze's POV
PRESENT TIME
Pagkahatid ko kay Gill sa bahay nila umuwi na rin agad ako tapos dumiretso sa kwarto ko.
Peste naman oh! di ako makatulog bwisit!
Bakit nga ba?
Aaaaarrrrrgggghhhhhh !
Tama ba talaga yung ginawa ko?
Bwisit na buhay naman oh!
Wala sa wisyong tinawagan ko si Yvonne.
Nakakaisang ring palang pero na niya agad. Nag assume tuloy akong hinihintay niya yung tawag ko.
"Hello?"
"Yvonne.."
"why?"
"pwede ba tayong mag usap?"
"hindi pa ba tayo nag uusap sa lagay na to? Ano pa bang pag uusapan natin ? Tapos na tayo diba? hindi pa ba sapat yun?"
"pakinggan mo naman ako... kahit ngayon lang."
"Fine! ano bang sasabihin mo?"
"Walang araw at oras na hindi kita inisip. Ikaw lang yung palaging naaalala ko kada dadaan ako sa lugar na kung saan tayo nag simula. Sorry nga pala sa inasal ko. Yung isang araw pumunta ako sa harap ng bahay niyo, gusto kong kumatok, gusto kitang kamustahin, gusto kong makasama ka kahit isang araw lang, gusto kong mayakap ka ng matagal, mahalikan. Kaso.. kaso naisip ko na wala nang tayo. Wala na yung dating Yvonne at Klarenze love story ."
"Ano tapos kana ba?"
"Hindi mo na ba ako mahal? wala na ba akong natitira kahit katiting na pagmamahal diyan sa puso mo?"
" ----------------"
"Mag papakatanga ako para lang sayo, kahit na mahal mo ay hindi na ako. Basta nandito lang ako, kapag sinaktan ka niya, kapag pinaiyak ka niya.. Nandito lang ako! Nandito lang akong naghihintay sayo.!"
"Bye Yvonne. Mahal na mahal kita!"
At pinatay ko na yung phone
Ano pa bang pede kong gawin para bumalik ka ?
TANGA NA KUNG TANGA PERO MAHAL KITA ..
