GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

Bölüm 32 Kapıdaki Fırtına!

Evet arkadaşlar merhaba :) Ve yine güzel,uzun bir bölümle geldim.Ayrıca yakında önemli bir gelişme yaşanacak :) Fazla konuşmayayım yoksa ağzımdan kaçabilir :) Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım.Şimdiden keyifli okumalar :) <3

Multimedia:Esin❤

Leyla'nın Ağzından...

Eve geldiğim neredeyse yarım saat oluyordu ama hala şaşkın yüz ifadem varlığını sürdürüyordu.Önder ve Sevgi artık birliktelerdi!Onların sayesinde hepimiz rahat bir nefes aldık,en çok da Esin.Aradaki köprüyü bir nevi kendisi kurmuştu ve sonunda güzel bir gelişme olmuştu.Her ikisi için de bu ilişki ilaç gibi gelecekti,buna emindim.

Hayat ne kadar da tuhaftı.Her saniye yeni bir şeyler oluyor ve sadece izliyorduk.Yaşıyorduk ama yaşadığımızı bilmeden...Son cümlemi tuttuğum günlük defterimin kenarına not ettim.Ardından defteri kapatıp,huzurlu nefesimi rahatlıkla dışarı verdim.O sırada çalan telefonumun sesi ile irkildim.Hemen yanı başımda duran telefonu elime aldığımda,yüzümdeki tüm tebessüm kayboldu.Saat gece yarısını geçiyordu ve yine o arıyordu.Bundan cidden sıkılmaya başlıyordum.Açıp açmamak arasında dönüp dolaşırken,pes edip telefonumu kulağıma dayadım.

"Efendim Mahir amca?"

"Kızım,rahatsız etmiyorum inşallah?Önemli bir konu var da."

Önemli konu?Yoksa Emir'e bir şey mi olmuştu?Ya da...

"Kızım,orada mısın?"

Bir an telefonda konuştuğumu unuttum.Yüzüme yayılmaya başlayan tedirginliği silmek istercesine dudaklarımı ısırdım.

"Buradayım Mahir amca.Emir iyi değil mi yani o..."

"Sakin ol kızım.Emir gayet iyi."

Aldığım cevapla,boşta kalan elim kalbimin üzerine yavaşça yerleşti.Emir iyiydi.O halde önemli olan konu neydi?

"Çok şükür.Peki ya önemli olan konu ne Mahir amca?"diye sordum merakla.

"Emir hakkında acilen konuşmamız gerek.Bu hafta sonu,müsaitsen tabi."deyince kaşlarım ölümüne çatıldı.Emir hakkında acilen konuşmamız mı gerekiyordu?Bilmediğim bir şey mi olmuştu?

"Mahir amca,kötü bir şey mi oldu?"

"Yok kızım,aksine.Hepimizi mutlu edecek bir gelişme var.O yüzden ilk seninle paylaşmak istiyorum.Yani müstakbel gelinimle."

Bana gelinim mi dedi?Ağzım kulaklarıma varmak için yırtınıyordu adeta.İlk kez kendisinden duyma şansını yakalıyordum.Bu...Bu gerçekten harika bir histi.İçimdeki heyecan ve mutluluk selini durdurmak istercesine,sakin kalmaya çalıştım.Yalnız belirtmek istiyorum,sadece çalıştım!

"Çok teşekkür ederim Mahir amca.Hafta sonu müsait olurum."dedim çığlık atmamak için kendimizi zor tutarak.

"Estağfurullah kızım,ne teşekkürü.Anlaştığımız gibi hafta sonu görüşürüz.Saati ve günü kararlaştırdığında beni ara olur mu?"

"Tabi,merak etme."

"İyi geceler kızım."

"Sana da Mahir amca."

Telefonu kapatır kapatmaz,saate aldırmadan yatağımın üzerinden hızlıca sıçradım.Ufak,mızmız bir çocuk gibi yerimde debelenmeye başladım.O kadar kaptırmıştım ki kendimi,yatağımın bitişiğinde duran masanın kenarına ayağımı çarpmam gecikmemişti.Neyse ki çok hızlı çarpmamıştım.Tek elimi dudaklarıma götürerek,gülmeye başladım.Evet,şu an kendime gülüyordum(!)Kahkahalarımın arasına giren aynı sesle duraksadım.Bu kez arayan Emir idi.Vakit kaybetmeden açtım.