GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

Bölüm 23 Söz Veriyorum!

Yazardan Devam...

''Baba...''

Leyla hiç istemediği halde böyle hitap etmişti.

''Baba mı?''

Aras,Leyla'nın kelimesini tekrar ederek,şu anda olanları anlamlandırmaya çalışıyordu.Fakat ortada yanlış bir şeylerin olduğunu anlaması için üst düzey bir zekaya sahip olmasına gerek yoktu.Leyla'nın yüzündeki korku ve endişeyi fark edince hemen yanına geçmişti.Her ne kadar bir baba olsa da kendi öz kızına ve onun değer verdiği insanlara zarar vermişti.Üstelik öz babası ve öz kız kardeşi polisler tarafından aranıyordu.Aras ani bir hamle ile Leyla'nın önüne kendini siper edince,Leyla'nın babası Ahmet Bey yüzündeki sırıtışının sınırlarını genişletti.Vakit kaybetmeden arka cebindeki telefonuna uzanan Aras,kendisine doğru çekilen silahla öylece kalakaldı.

''Sakın!Sakın büyük bir aptallık yapayım deme delikanlı!Ya da Aras Öztürk diye mi seslenmeliyim!''

Leyla ve Aras şaşkındı.En çok da Aras.Leyla'nın babası ile ilk kez yüz yüze gelmesine rağmen,adını ve soy adını tereddüt etmeden söylemişti.

''Beni nereden tanıyorsunuz?''

''Bana soru sorabileceğini söylediğimi sanmıyorum!Dediğimi yap ve cebindeki elini geri çek!''

''Polisler tarafından aranıyorsunuz.Er ya da geç hak ettiğiniz yere kavuşacaksınız!''

Ahmet Bey deliye dönmüştü.Otuz iki dişini birden var gücüyle sıktı ve elindeki silahı daha sağlam bir şekilde kavradı.

''Tek kelime daha edersen,sonuçlarına katlanırsın delikanlı!Ayrıca benim seninle bir işim yok!Leyla ile konuşmam gerek.Şimdi efendi efendi baba ile kızını baş başa bırak ve defol git buradan!Hemen!''

Bu kez sırıtan Aras olmuştu.Leyla ise korkudan Aras'ın ceketine asılmıştı.

''Aras...Lütfen git.Bana zarar veremez.Hemen yanına dönerim.Lütfen...''

''Bunu yapamam Leyla.Bir kez daha sana zarar vermesine göz yumamam.O tehlikeli biri.''

''Aras bana güvenmek zorundasın,rica ediyorum.Uzun sürmeyecek.''

Leyla'nın çabaları boşunaydı.Aras kararlıydı.Bu gibi durumlara alışıktı zaten.Gözünü korkutacak bir durum yoktu.

''Uzattın ama!Kızımı duymadın mı?Defol git işte!''

''Hala kızım diyebiliyorsunuz!Merak ediyorum,hangi sıfatla?''

''Bana bak...''

''Leyla ile konuşamazsınız!Gitmesi gereken biri varsa o kişi de sizsiniz!''

Aras kendi kafasında olayı bitirmişti.Ahmet Beyi olabildiğince lafa tutarak,dikkatini dağıtacaktı.Vakti geldiğinde de saldıracaktı.

''Kendi öz kızınızı hiç mi hiç tanıyamamışsınız,ne yazık.''diyerek Ahmet Beye doğru ufak adımlar atmaya başlamıştı.Leyla ise bu tartışmanın arkasından gelecek olan tehlikeyi sezmişti.Ne yazık ki eli kolu bağlıydı.

''Saçmalamayı kes!Kendi öz kızımı sana soracak değilim!''

''Üzgünüm ama her şey ortada.Ona daha fazla zarar veremeyeceksiniz,çünkü en ufak bir hatanız da hep bir adım Leyla'nın önünde olacağım!''

Leyla'nın kafası çorbaya dönmüştü.Aras'ın kendisi üzerindeki korumacı tavrını her ne kadar garip bulsa da hoşuna gitmişti.Kendini yalnız ve güçsüz hissetmiyordu.Aras her bir cümlesinde hedefine daha da yaklaşıyordu.Ahmet Bey ise durumu hala anlamamış gözüküyor idi.Aras son adımını attığında artık hazırdı.