GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

Bölüm 20 Yalan Söyledim!

Arkadaşlar herkese merhaba.Uzun ve dolu dolu bir bölüm ile sizlerleyim :) Ufak sürprizler için şimdiden sizi uyarıyorum :) Çok fazla konuşmayayım yoksa bölümü okumanıza gerek bile kalmayacak :D Bir başladım mı daha durduramazsınız :D Ney ise herkese keyifli okumalar dilerim arkadaşlar :) <3 Oy ve yorum bırakmayı unutmayın :)

Multimedya Esin Aras Çiftimiz İçin <3 :)

Bu arada şarkıyı hemen başlatmayın arkadaşlar:)Zamanı geldiğinde söyleyeceğim.Şarkıya bayıldım :)

*** YAZARDAN ***

''Esin!''

Kulağına değen tanıdık sesle gözlerini yavaşça aralamıştı Esin.Bir an için anlam veremese de zoraki duruşunu dikleştirmeyi başarmıştı.Karşısındaki endişe ve korku dolu bakışlar ile şaşkına uğrarken etrafına bakınmaya başlamıştı.Sertçe yutkunmuştu.Burnuna dolan pis kokuyla yüzünü ekşitmişti Esin.

''Sen iyi misin?''

''Aras sen...Nasıl?Neredeyiz böyle?''

Esin'in titreyen ses tonuyla söylediklerinin hemen ardından,bıkkınlıkla derin bir  nefes vermişti Aras.

''Bilmiyorum.Gözlerimi açtığımda kendimi burada buldum.Sen iyi misin peki?''

''Sanırım...''

''Anlamıyorum...Bizi kim,neden kaçırsın?Ayrıca seni nasıl yakaladılar?O sırada odandaydın.''

Aras istemeden kırdığı pot sonrası,gözlerini kaçırmaya başlamıştı.

''Aslında ben...Şey...Yani...''

''Neden oradaydın Aras?Evde olduğumu nereden biliyordun?''

Esin'in ani sorusuyla köşeye sıkışan Aras,bir an için sessiz kalmıştı.Ardından yavaşça yutkunmuştu.

''Başta bilmiyordum.Emir ile telefonda konuşmuştum.Esin ben...''

''Neden peki?Seni evimin önüne kadar getiren sebep neydi Aras?''

Esin,hiç çekinmeden sormuştu bu soruyu.Aras ise ikilemde kalmıştı.Vereceği cevaptan ölesiye korkuyordu çünkü.Emir'den haberi alır almaz,Esin'in kapısında almıştı soluğu.Onun için endişelenmişti.Eve giremeyeceğini bildiği için de Esin'in bulunduğu odanın hemen altında yerini almıştı.Küçük de olsa onu görebilme umuduyla,dakikalarca beklemişti.Şimdi tüm bunları Esin'e açıklamak hepsinden zordu.Her iki türlü de vereceği cevabın Esin'in kalbini kıracaktı çünkü.

''Esin bak ben...''

Sonu belli olmayan cümlenin yarıda kesilmesiyle,her ikisi de irkilmişti.Bulundukları odanın önündeki birden fazla ayak sesi ile yönlerini kapıya doğru çevirmişlerdi.

''Aras...Bu insanlar da kim?''

''İyi yürekli misafir olmadıkları kesin.Sakin ol ve arkamda kal tamam mı?''

Esin,Aras'ı başıyla onaylarken,yavaşça arkasına geçmişti.İstem dışı bir eli Aras'ın ceketi üzerinde yerini alırken,bulundukları oda birden fazla iri cüsseli adamlarla dolmuştu.Esin ve Aras'ın çevresinde çember şeklinde teker teker sıralanmışlardı.Her birinin yüzünde siyah bir maske vardı ve güzel şeylerin olmayacağı kesindi.İçlerinden birkaçının sırıttığını gören Aras'ın yanak kasları harekete geçmişti bile.